Hinsegin dagar í Reykjavík - ágú. 2019, Blaðsíða 13

13
Í júní 1999 stóðu Samtökin ʼ78 að
hátíðahöldum á Ingólfstorgi en á
vormánuðum hafði það runnið upp
fyrir nokkrum eldri hommum að
27. júní það ár yrðu 30 ár liðin frá
Stonewall-uppreisninni svokölluðu
í New York. Lögreglunni í New York,
sem stundaði rassíur á stöðum
samkynhneigðra, er til vorkunnar
að hún gerði sér ekki grein fyrir á
hvers konar tímasprengju hún var
að stíga á þessum degi. Þetta var
nefnilega útfarardagur Judy Garland,
átrúnaðargoðs homma, og þeir höfðu
safnast saman á Stonewall-barnum til
að fylgjast með útförinni í sjónvarpi.

Hommarnir, og auðvitað lesbíurnar
líka sem þó sigldu meira undir
radarnum, höfðu í áratugi búið
við fjandsamlega löggjöf og
fjandsamlega lögreglu. En á þessum
degi var þeim meira en misboðið.
Þegar lögreglan var að draga
hommana inn í Svörtu Maríurnar segir
þjóðsagan að skáldið Allen Ginsberg
hafi gengið hjá og sagt „ætlið þið
virkilega að láta bjóða ykkur þetta?“
Við þetta byrjuðu hommarnir að
streitast á móti lögreglunni og það
endaði með þriggja daga óeirðum í
Greenwich Village.

Þarna liggja rætur Hinsegin daga í
Reykjavík því árið 1970 voru fyrstu
Gay Parades, eða gleðigöngurnar eins
og við köllum þær á íslensku, farnar
í nokkrum borgum Bandaríkjanna.
Síðan þá hefur göngunum fjölgað
bæði þar og um allan heim og nú
er engin borg með borgum nema
hún státi af Hinsegin dögum og
gleðigöngum.