Hinsegin dagar í Reykjavík - ágú. 2019, Blaðsíða 40

40
Þórhildur Erla Pálsdóttir skrifar
Hinsegin
bókmenntir
- Ergi, barátta og minningar

Guðjón Ragnar Jónasson, rithöfundur, þýðandi og kennari við Menntaskólann í Reykjavík, gaf út bókina Hin hliðin á síðasta ári. Þetta
er ekki fyrsta bókin sem Guðjón gefur út um hinsegin málefni en hann þýddi bókina Mennirnir með bleika þríhyrninginn sem kom út
árið 2013. Sú bók er vitnisburður manns sem var einn af þúsundum samkynhneigðra karla er báru bleikan þríhyrning í fangabúðum
nasista og máttu þrauka skelfilega vist, en flestir þeirra dóu. Guðjón gefur út hjá bókaútgáfunni Sæmundi en það er yfirlýst markmið
hennar að gefa út hinsegin bókmenntir.

„Það er langt síðan ég byrjaði að skrifa.
Ég er búinn að skrifa sex bækur, ég
skrifaði tvær barnabækur og svo þýddi
ég Mennirnir með bleika þríhyrninginn.
Síðan gerði ég námsbók fyrir
Námsgagnastofnun í samvinnu við
fyrrum samkennara um fjölmenningu og
líf í nýju landi. Ég ætlaði einhvern tímann
að gefa út hinsegin skáldsögu, svona
ástarrómans, en ég fann engan flöt á því
máli. Svo fór ég að lesa upp búta úr
bókinni fyrir ungt fólk á nokkrum
sögukvöldum í Samtökunum ‘78 og fann
út að best væri að tengja efnið saman í
svona sagnasveig, ör- og leiftursögur.
Þetta knappa form finnst mér mjög
skemmtilegt,“ segir Guðjón.

Guðjóni finnst mikilvægt að sem flestar
raddir fái að heyrast og hann vildi skrifa
um hvernig hlutirnir voru hér áður fyrr.

„Ég dreif þetta út af því að Samtökin ‘78
áttu afmæli þetta ár, 2018. Það var alltaf
verið að segja að unga kynslóðin vissi
ekkert hvernig lífið hefði verið í árdaga
baráttunnar. Þá fór ég að velta málunum
fyrir mér og komst að þeirri niðurstöðu
að ekki hefði mikið verið skrifað um
hvernig hlutirnir voru. Ég komst að þeirri
niðurstöðu að ég yrði að miðla minni sýn
og því hvernig hlutirnir komu mér fyrir
sjónir, en hafa ber í huga að þetta er mín
sýn og sumir sjá hlutina í allt öðru ljósi.
Það er mikilvægt að sem flestar raddir
heyrist. Þó ber þess að geta að hér er um
skáldaða sögu að ræða sem
skáldagyðjan fékk að móta og forma eftir
sínu höfði. Það er mikilvægt að láta bara
vaða og ekki kvarta í sífellu yfir því að
ekkert sé gert,“ segir Guðjón.

„Hinsegin faðir í 101“
Guðjón kom út úr skápnum 27 ára
gamall. „Á þeim tíma, um aldamótin, þótti
það ekki rosa seint en það þykir kannski
seint í dag. Í þessari bók er ég að segja
sögu gay samfélagsins í árdaga. Sögur
sem ég heyrði. Ég var líka áhorfandi í
þessu því að ég var á 22 í gamla daga, var
bara í skápnum og skemmti mér eins og
allir aðrir á staðnum í kringum hommana.
Þá, þegar ég var í menntaskóla, var gay
samfélagið svolítið að opnast. Það er
margt búið að breytast og ég er svolítið
að ramma inn lífið á þessum stað. Það var
svo gaman á 22, það var frelsisandi sem
sveif yfir vötnum.“

Einhverjir vita kannski ekki hvað Guðjón á
við þegar hann talar um 22. Blaðamaður
játar fáfræði sína og það stendur ekki á
svörum hjá Guðjóni.