Morgunblaðið - 21.01.2021, Side 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. JANÚAR 2021
fjöldann allan af ljósmyndum
sem við getum skoðað á meðan
við rifjum upp gamla góða tíma
og yljum okkur við góðar minn-
ingar.
Takk fyrir tímann sem með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð yfir kveðjuna hér,
þinn orðstír mun lifa um ókomna daga,
indælar minningar í hjarta okkar ber.
(PÓT)
Elísabet, Rakel og Geir.
Leiðir okkar Geirs Þorsteins-
sonar lágu fyrst saman í Mennta-
skólanum í Reykjavík haustið
1946. Við lukum báðir stúdents-
prófi úr skólanum fjórum árum
síðar og fylgdumst svo að í námi
við læknadeild Háskóla Íslands.
Að loknu námi þar hélt Geir vest-
ur um haf til framhaldsnáms en
ég til Noregs og Svíþjóðar. Við
héldum þó alltaf sambandi meðan
á útivistinni stóð og skiptumst á
bréfum, en á þessum árum tíðk-
uðust lítið símhringingar á milli
landa, bæði var það dýrt og tækn-
in ekki upp á það besta.
Geir lauk sérfræðiprófum í
barnalækningum í Iowa City og
Pittsburgh árið 1964 og kom aft-
ur til læknisstarfa hér heima
sama ár. Nokkrum árum síðar
lágu leiðir okkar saman á ný við
ungbarnaeftirlitið í Hafnarfirði
og Kópavogi. Í Kópavogi störfuð-
um við saman í 30 ár og bar aldrei
nokkurn skugga á samstarfið.
Það sem einkenndi Geir í störf-
um hans og öðru því sem hann
tók sér fyrir hendur var sam-
viskusemi, hreinskilni, snyrti-
mennska og vandvirkni, og ekki
síður sterk réttlætiskennd, sem
gleggst kom fram þegar honum
þótti óréttlæti bitna á þeim sem
minna máttu sín. Alltaf var gott
að eiga hann að trúnaðarvini.
Geir var maður með afbrigðum
knár, sterkur, duglegur og seigl-
an ódrepandi. Þessir eiginleikar
komu greinilega í ljós þegar ný-
byggður sumarbústaður fjöl-
skyldunnar fauk út um víðan völl
í fárviðri er gekk yfir landið.
Af elju og dugnaði snaraðist
Geir austur í Grímsnes og smal-
aði því saman af rekaldinu sem til
náðist. Næsta sumar var svo ann-
ar sumarbústaður risinn af
grunni. Að koma í bílskúrinn til
Geirs á Markarflötinni var eins
og að koma í stássstofu, allt í röð
og reglu og viðhaldið á húsinu
eftir því. Tel ég að það hafi að
mestu verið hans handverk. Það
var alltaf upplifun út af fyrir sig
að líta inn hjá Geir og Elísabetu
eiginkonu hans, sem í okkar hópi
var alltaf kölluð Elsa. Gestrisnin
var í hávegum höfð og ávallt veitt
af hlýjum hug. Þar ríkti góður
andi.
Við Elsa áttum það sameigin-
legt að vera fædd í Neskaupstað.
Foreldrar hennar voru Rósa Ei-
ríksdóttir og Kristinn Marteins-
son, skipstjóri og útgerðarmað-
ur.
Það var ekki síst fyrir greiða-
semi föður hennar að ég átti þess
kost fyrir rúmum fjórum áratug-
um að fara í einstaklega góða sjó-
ferð á æskuslóðum ásamt föður
mínum. Kristinn lánaði okkur
trillu sína til þess að fara á skak
frá Neskaupstað og áttum við þá
nokkra ógleymanlega daga úti
fyrir Austfjörðum.
Mér eru minnisstæðar ferðir
okkar Geirs, meðal annars suður
á Reykjanes þar sem við fundum
hraunhellur til að prýða lóðir
okkar og að Baulu í Borgarfirði
til að finna stuðlaberg. Fleiri
ferðalög koma í hugann nú þegar
komið er að kveðjustund.
Mörg síðustu ár ævinnar átti
Geir við vaxandi sjóndepru að
stríða. Sagðist hann að lokum
vera orðinn staurblindur. Hann
andaðist þann 8. janúar síðastlið-
inn. Stór æð í kviðarholi hafði
sprungið og þar með var lífi hans
lokið.
Blessuð sé minning góðs vinar.
Einar Ósvald Lövdahl.
Geir var móðurbróðir okkar og
hann kom oft á heimili foreldra
okkar og við heimsóttum hann
líka á sunnudögum. Hann bjó þá
hjá foreldrum sínum á Hverfis-
götu 104.
Foreldrar hans, Ólafía Eiríks-
dóttir og Þorsteinn Jónsson, voru
amma okkar og afi.
Við sjáum Geir fyrir okkur þar
sem hann situr við skrifborð í
hvítri skyrtu með ermabönd og
er að lesa. Hann ætlaði að verða
læknir og það varð hann. Við köll-
uðum hann alltaf Bóa frænda og
okkur systkinunum í Nökkvavogi
33 fannst gaman þegar hann kom
í heimsókn. Eitt sinn eignaðist
hann bíl og þá var nú enn frekar
litið upp til hans. Hann knúsaði
okkur oft og kyssti með platkossi
sem heyrðist hátt í.
Bói frændi fór í framhaldsnám
til Bandaríkjanna og þá skrifaði
hann bréf heim og alltaf mundi
hann eftir að senda afmæliskort.
Að fá slíkt kort frá útlöndum var
stórmerkilegt.
Afi og amma sendu honum úr-
klippur úr Mogganum og okkur
fannst þau alltaf vera að klippa
niður blöð. Það varð að spara
sendingarkostnað og því voru
spássíur og auglýsingar klipptar
burt. Þetta var löngu fyrir tíma
alnetsins og símtöl voru mjög
dýr.
Geir var í kandídatsnámi þeg-
ar hann kynntist Elsu sem er frá
Norðfirði. Þau giftu sig í Banda-
ríkjunum og sendu heim albúm
með myndum.
Þau voru svo falleg og í hverri
heimsókn til afa og ömmu flettum
við albúmum því þetta var svo
ævintýralegt. Þá voru útlönd svo
langt í burtu og að sjá myndir af
ferðalögum þeirra var óraun-
verulegt.
Eftir að Geir og Elsa fluttu
heim var hann aldrei kallaður Bói
en maður vandist því. Það kom
síðar í ljós að börnin hans vissu
ekki af þessu gælunafni svo það
var gaman að geta sagt þeim það.
Mikill samgangur var á milli
fjölskyldnanna og jólaboð voru
árviss viðburður. Geir og Sverrir
Axelsson, faðir okkar, kynntust
ungir í starfi KFUM og Vatna-
skógi.
Fyrir fjórum árum fór Kristín
með þá akandi norður í land til að
vera við fermingu í fjölskyldunni
í Viðvík með viðkomu hjá Brynju
frænku okkar á Blönduósi. Sú
ferð er ógleymanleg. Þeir voru
eins og unglingar sem skröfuðu
um allt milli himins og jarðar.
Þeir voru mjög góðir og nánir
vinir í gegnum tíðina og kom ber-
lega í ljós síðustu árin hve sterk
böndin voru á milli þeirra. Það er
því undarlegt að hugsa til þess
hve stutt var á milli þess að þeir
létust.
Nú þegar Geir kveður okkur
er genginn síðasti ættingi okkar
af hans kynslóð. Öll systkini hans
eru látin, þar með talin móðir
okkar, Ása, sem og Gauja og
„Stína frænka“ systur hans.
Hann átti að vísu alls níu systkini
en hinum kynntumst við ýmist
ekki því þau dóu ung eða lítið eitt
eins og Döllu sem bjó á Englandi.
Við og bræður okkar, Þor-
steinn og Ólafur, sendum Elsu og
frændsystkinum okkar Rósu,
Þorsteini, Gunnari Ellerti og
Auði Eddu, samúðarkveðjur. Við
biðjum Guð að blessa minningu
Geirs.
Kristín og Ragnheiður
Sverrisdætur.
✝ Sigurður Ólafs-son fæddist í
Reykjavík 21. ágúst
1925. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Ljósheimum 9. jan-
úar 2021. Foreldrar
hans voru Ólafur
Helgason frá Skál-
holti, f. 6. apríl
1873, d. 18. október
1933, og Guðlaug
Sigurðardóttir frá
Hrygg í Hraungerðishreppi, f.
15. september 1889, d. 28. nóv-
ember 1962.
Systkini Sigurðar voru:
Helgi, f. 27. júní 1924, d. 30.
desember 1991, Valgerður, f.
4. desember 1926, d. 30. des-
ember 2006, Ástráður, f. 19.
mars 1929, d. 18. október 2020,
og Ólafur, f. 8. júlí 1930, d. 20.
apríl 2018.
Sigurður kvæntist 11. des-
ember 1951 Sigríði Ein-
arsdóttur, f. 8. janúar 1919, d.
2. apríl 1994, frá Túni í Hraun-
gerðishreppi.
Börn þeirra eru: 1) Guð-
mundur, f. 10. nóvember 1949,
maki Bergljót Þorsteinsdóttir,
f. 6. júní 1949. Þau eiga þrjú
Helgi, elsti bróðirinn, ólst upp
á Álfsstöðum á Skeiðum. Guð-
mundur Sigurðsson, fóstri
hans, arfleiddi Sigurð að jörð-
inni. Árið 1941 seldi hann
Austurkotið og flutti á Selfoss.
Hann keypti húsið Snæland
(Austurveg 53) í byggingu árið
1945 og þar bjó hann til ársins
1996. Síðustu árin bjó Sigurður
á hjúkrunarheimilinu Ljós-
heimum á Selfossi þar sem
hann lést.
Sigurður stundaði nám í
barnaskólanum í Þingborg og
veturna 1941-43 í Héraðsskól-
anum að Laugarvatni. Vorið
1943 hóf hann störf í Mjólk-
urbúi Flóamanna og vann þar
allan sinn starfsaldur utan tvö
ár sem hann vann í bygging-
arvinnu. Hann hóf nám í mjólk-
urfræði vorið 1953 og lauk því
1955. Auk þess fór hann til
Noregs í framhaldsnám í osta-
gerð. Hann vann lengst af við
osta- og smjörgerð, en síðustu
ár starfsævinnar vann hann á
rannsóknarstofu MBF.
Útför Sigurðar fer fram frá
Selfosskirkju 21. janúar 2021
kl. 14.
Streymt verður frá útför:
https://promynd.is/sigurdur
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
börn, Unnar
Stein, Sigríði Evu
og Harald Ívar og
tvö barnabörn. 2)
Ólafur, f. 8. maí
1952, maki Krist-
ín Björnsdóttir, f.
21. júní 1952. 3)
Guðrún Ingibjörg,
f. 13. júlí 1955,
maki Sigurjón
Þórðarson, f. 11.
september 1953.
Þau eiga tvo syni, Birgir Rafn
og Sigurð Fannar og sex
barnabörn. Auk þess gekk Sig-
urður í föðurstað syni Sigríðar,
Einari Þorbjörnssyni, f. 27.
apríl 1943, maki Sigrún Er-
lendsdóttir, f. 17. desember
1942. Þau eiga þrjú börn, Sig-
ríði, Guðrúnu Lindu og Gísla,
sjö barnabörn og þrjú barna-
barnabörn.
Sigurður bjó fyrstu árin með
fjölskyldu sinni á Baldursgötu í
Reykjavík en fór sex ára í fóst-
ur til Guðmundar móð-
urbróður síns að Austurkoti í
Hraungerðishreppi. Móðir
hans flutti svo þangað með
Valgerði, Ástráð og Ólaf, þeg-
ar faðir þeirra féll frá, en
Hátíð ljóss og friðar að baki.
Nýtt ár heilsar, daginn er tekið
að lengja og sólargeislar brjótast
fram, það er froststilla og fal-
legur dagur er ég sest niður og
skrifa hinstu kveðju til tengda-
föður míns Sigurðar Ólafssonar
sem kvaddi á 96. aldursári.
Sigurður var einstaklega ljúf-
ur og góður maður, mikið snyrti-
menni, hann var orðvar, hugmik-
ill og vildi láta hlutina ganga.
Það var mikið gæfuspor þegar
Sigurður hitti Sigríði Einars-
dóttur sem seinna varð lífsföru-
nautur hans. Þau byrjuðu bú-
skap sinn á Snælandi sem seinna
varð Austurvegur 53. Þau
bjuggu börnum sínum fallegt
heimili og gott uppeldi. Við
tengdabörnin vorum boðin vel-
komin í fjölskylduna, þannig
háttaði til að öll byrjuðum við að
búa hjá þeim á Snælandi meðan
við komum okkur þaki yfir höf-
uðið. Þau nutu þess að ferðast,
oft var tjaldið tekið með. Sig-
urður ferðaðist einnig til sólar-
landa sér til lækninga því sólin
og sjórinn höfðu góð áhrif á
psoriasis.
Hann starfaði í Mjólkurbúi
Flóamanna allan sinn starfsald-
ur. Fyrstu árin vann hann við að
byggja mjólkurbúið. Hann ákvað
síðar að hefja nám í mjólkur-
fræði, það nám stundaði hann í
Iðnskólanum á Selfossi og í Nor-
egi, þangað hélt hann einn utan
til náms. Konan og börnin voru
heima á Selfossi. Að loknu námi
sneri hann aftur í MBF og vann
hin ýmsu störf, lengst af í smjör-
gerðinni, tilkomumikið var að
sjá hann stjórna stóra strokkn-
um og smjörið verða til, leka úr
strokknum í stóran vagn, þar
draup smjör af hverju strái. Síð-
ustu árin í Mjólkurbúinu vann
hann á rannsóknarstofunni, tók
á móti mjólkursýnum frá bænd-
um og rannsakaði þau ásamt
öðrum mjólkurvörum. Í kaffi-
tímunum voru málin rædd og
brotin til mergjar, jafnvel tekin
ein skák við Mangor heitinn
Mikkelsen.
Áhugamálin voru mörg og var
honum margt til lista lagt, lið-
tækur við smíðar, skar út í tré
og liggja eftir hann margir fal-
legir munir, renndar voru skál-
ar, kertastjakar og lampafætur,
ráðnar krossgátur, myndagátur
og sudoku, þó að ekki væri nema
hálftími í mat var krossgátan
ráðin. Hann naut þess að hafa
góða bók í hendi og las mikið,
var hann fróður og minnugur,
einnig átti hann til að setja sam-
an vísur. Hann flutti í Græn-
umörk 5 eftir að hafa búið í Sí-
latjörninni nokkur ár, það má
segja að með þeim flutningi hafi
hann verið kominn heim aftur.
Hann var fljótur að tileinka sér
nýjar aðstæður og tók fullan þátt
í starfi eldri borgara og því sem
boðið var upp á á nýja staðnum.
Á ganginum hans myndaðist ein-
stakt samband íbúa einu sinni í
mánuði hittust þau hvort hjá
öðru og höfðu gaman saman.
Síðustu árin dvaldi hann á
Hjúkrunarheimilinu Ljósheim-
um í góðu yfirlæti. Fram á síð-
asta dag fylgdist hann með hvað
fjölskyldan var að fást við. Það
var mjög kært samband á milli
systkina Sigurðar, í næsta her-
bergi á Ljósheimum bjó Ástráð-
ur bróðir hans, þeir hittust á
hverjum degi en hann lést 18.
október sl. Við þökkum starfs-
fólki Ljósheima fyrir góða
umönnun og hlýju í okkar garð.
Ég kveð tengdaföður minn
Sigurð Ólafsson með virðingu og
þökk. Hvíl í friði.
Kristín Björnsdóttir.
Við systur kveðjum hann afa
okkar. Afa sem hafði alla tíð svo
mikinn áhuga á okkur og því sem
við vorum að fást við hverju
sinni, mundi eftir öllum afmæl-
um, hringdi, spurði frétta og
sagði okkur fréttir af okkar fólki
fyrir austan. Ósjaldan hringdi afi
bara til að fá fréttir og spjalla og
það var alltaf gott að tala við
hann. Við eigum eftir að sakna
hans en minningarnar um afa
eru bara góðar. Að hugsa til
baka til ömmu og afa, í stóra
húsinu að Snælandi, með stórum
garði, stórum trjám og stórum
matjurtagarði þar sem við mátt-
um fá ómældan rabarbara með
smá sykri í skál og annað holl-
meti.
Afi og amma voru með þeim
fyrstu sem fengu sjónvarp og
þangað steðjuðum við, litlar
stelpur í sunnudagafötunum, til
að fá að horfa á Stundina okkar
en þar sem afi vann í Mjólkur-
búinu var oftar en ekki boðið upp
á ís eða jógúrt. Og Mjólkurbúið
skipar stóran sess í minningunni
um afa, okkur fannst hann að-
almaðurinn þar, mjólkurfræðing-
urinn sem bjó til ís og osta, og
svo bauð hann okkur á flottustu
jólaböll sem við höfum upplifað í
Mjólkurbúinu.
Við fundum alla tíð hversu
mikil alúð var í samskiptum afa
og ömmu, þau töluðu af virðingu
og væntumþykju hvort um ann-
að og voru mjög samrýmd,
sennilega voru einu skiptin sem
þau voru ekki saman þegar afi
fór til Mallorka í sólina til að fá
sól og sjó á kroppinn til að halda
niðri exeminu og kom sólbrúnn
og fallegur til baka.
Það var líka notalegt að heim-
sækja afa eftir að við fullorðn-
uðumst, sitja og drekka kaffi og
skiptast á sögum og fréttum af
fólkinu okkar, hann var alltaf
eins og alvitur um allt sem var að
gerast, sérstaklega hjá allri sinni
fjölskyldu. Bless, elsku afi, þú
skilar kveðju frá okkur til ömmu.
Guðrún Linda og Sigríður.
Sigurður Ólafsson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
✝
Elskulegir foreldrar mínir,
GUÐBJÖRG JÓNA HJÁLMARSDÓTTIR
sem lést laugardaginn 16. janúar
og
PÉTUR SÖLVI ÞORLEIFSSON
sem lést miðvikudaginn 6. janúar,
verða jarðsungin frá Langholtskirkju mánudaginn 25. janúar
klukkan 11. Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verða einungis
nánustu ættingjar og vinir viðstaddir.
Hjálmar Pétur Pétursson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNA KRISTJÁNSDÓTTIR
húsmæðrakennari,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund
mánudaginn 11. janúar. Útförin fer fram
frá Langholtskirkju föstudaginn 22. janúar klukkan 13.
Vegna fjöldatakmarkana verða aðeins nánasta fjölskylda og
vinir viðstödd. Hlekk á streymi er hægt að nálgast á
www.mbl.is/andlat.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurbjörg Inga Flosadóttir
Þórir Kristján Flosason