Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 01.05.1955, Blaðsíða 19

Að verkfalli loknu
í dag, 29. apríl, er fyrsti vinnudagur á
ný að afloknu lengsta og harðvítugasta
verkfalli, er um getur í félagsmálasögu
okkar.
Það hefur allajafna verið svo, að bar-
átta verklýðs- og iðnstétta, og ávinningar
þessara stétta í kjaramálunum hafa haft
mikilsverða þýðingu fyrir ákvarðanir um
launakjör opinberra starfsmanna.
Niðurstöður samninganna frá í gær hafa
því hina afdrifaríkustu þýðingu í þessu
efni fyrir fastlaunamenn ríkis og bæja.
Er þetta því nátengdara en áður, þar
sem laun opinberra starfsmanna eru nú
í deiglunni og ný launalög í undirbúningi.
Endurskoðun launalaganna er nú langt
komið í hinni stjórnskipuðu nefnd, og
fyrirheit eða öllu heldur loforð ríkis-
stjórnarinnar ligg'ur fyrir um flutning
launalagafrumvarpsins í þingbyrjun árs-
ins 1955.
Inn í launalagafrumvarpið verða að
sjálfsögðu teknar þær bráðabirgðaupp-
bætur, er nú eru greiddar samkvæmt fjár-
lögum, og auk þess má ætla að umsamdar
grunnkaupshækkanir á frjálsum markaði,
er nú hefur verið samið um, verði þá
einnig felldar inn í hið nýja launalaga-
frumvarp sem hækkað grunnkaup. Er
það að sjálfsögðu höfuðkrafa forsvars-
manna bandalagsins.
Þá eru ákvæði um afnám vísitöluskerð-
ingar í hinnm nýju samningum milli at-
vinnurekenda og verkalýðs- og iðnstétt-
anna.
Að áiiti opinberra starfsmanna hefur
vísitöluskerðingin alltaf verið ranglát og
verði hreint neyðarbrauð í framkvæmd.
Það er vitað mál — þótt ekki sé opinber-
lega staðfest — að vísitöluskerðingar hafa
svo að segja einvörðungu bitnað á opin-
berum þjónustumönnum, því aðrar stéttir
hafa um langt skeið getað fengið skerð-
inguna uppi borna á annan hátt. Það er
því ekki nema sjálfsögð krafa að Alþingi
leiðrétti þegar í stað það misrétti, er vísi-
töluskerðingin hefur haft í för með sér.
Svo heppilega vill til, að Alþingi situr
enn, og er því hægurinn hjá fyrir ríkis-
stjórn að afla sér heimildar þingsins til
afnáms vísitöluskerðingarinnar þegar í
stað. Og að óreyndu verður ekki öðru
trúað.
hag ekki borgið á borð við önnur börn,
sem verið er að ala upp í þjóðfélaginu.
Þetta er mál fleiri en foreldranna, þetta
er mál þjóðfélagsins og þessvegna eru
fjölskyldubætur kafli almennra trygginga-
laga í hverju menningarþjóðfélagi. Ég
kenni ekki í brjósti um ríka barnamenn
að taka á móti þessum lífeyrisgreiðslum,
en það virðist fara mjög í taugar greinar-
höfundar. Upphæðina, sem þeim svarar, er
hægðarleikur að taka af þeim á annan
hátt. Það er kannski ofætlun að búast
við því að greinarhöfundurinn H. S. skilji
þessa hluti. Það er svo margt „að vefjast
í huga hans“ í einu.
Það er eins og sagt er í skemmtilegum
húsgangi, sem kveðinn var í orðastað
fáráðlingsins:
Biblían er sem bögglað roð
fyrir brjósti mínu;
át ég hana alla í einu,
þótt ekki komi að gag'ni neinu.
Og mér kæmi ekki á óvart þótt þessi
stutta svargrein við allra mestu rang-
færslum hans verði honum jafn tormelt
og okkur opinberum starfsmönnum skrif
hans.
ÁSGARÐUR 17