Morgunblaðið - 15.04.2021, Síða 43

UMRÆÐAN 43
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. APRÍL 2021
Atvinnueign kynnir til leigu:
1.460 fm atvinnuhúsnæði á
jarðhæð viðVíkurhvarf 1 í Kópa-
vogi. Húsnæðið býður upp á
mikla möguleika. Hentar vel
fyrir verslun, lager og iðnað.
Vönduð og glæsileg bygging
með nægum bílastæðum. 4
metra há innkeyrsluhurð. Allt
að 6 metra lofthæð. Laust sam-
kvæmt samkomulagi.
Síðumúli 13
108 Reykjavík
S. 577 5500
atvinnueign.is
Fasteignamiðlun
TIL LEIGU ATVINNUHÚSNÆÐI VÍKURHVARF 1 - KÓPAVOGI
Halldór Már Sverrisson
Viðskiptafræðingur
Löggiltur fasteignasali
Löggiltur leigumiðlari
898 5599
halldor@atvinnueign.is
Hentar vel fyrir
verslun, lager
og iðnað.
Hugmyndasmiðirnir hafa áætlað
að léttlína kosti 20 milljarða í stað
fyrirætlaðra 50 milljarða og segja að
tilætluðum árangri sé betur náð með
þessu kerfi.
Með tilliti til matsþátta Weid-
manns stendur léttlínukerfi þó tölu-
vert verr en þær tillögur sem hafa
komið fram í frumdrögum borg-
arlínu. Áreiðanleiki og tímanleiki
verður verri með færri sérrýmum,
biðtími mun ekki skána sökum
óbreyttrar tíðni og eldri vagnar og
sparnaður á biðstöðvum munu bitna
á þægindum þjónustunnar. Hér virð-
ist hugmyndasmiðum hafa yfirsést
að ráðfæra sig við notendur þjónust-
unnar.
Samkvæmt tillögum sem liggja
fyrir mun léttlína því hafa afar tak-
mörkuð áhrif á hlutfall farinna ferða
með almenningssamgöngum. Mark-
miðum um þreföldun ferða í almenn-
ingssamgöngum úr 4% í 12% til 2040
verður ekki náð með léttlínu. Á sama
tíma mun fólk upplifa frekari um-
ferðartafir. 20 milljörðum króna er
ekki vel varið í slíkar „framfarir“.
Samgöngukerfi sem þjónusta
Aukið valfrelsi í samgöngum bætir
aðgengileika og gerir okkur minna
háð einstaka ferðamátum. Þetta þýð-
ir að með fjölbreyttari samgöngum
eru fleiri og betri leiðir til að komast
frá A til B. Þetta bætir lífskjör.
Þegar við veljum okkur fararmáta
áður en við förum í heimsókn til
ömmu skiptir það höfuðmáli hvort
þjónustan sé góð eða hvort við höfum
staðið í vegi fyrir því að hún standi til
boða.
Höfundur er samgönguverkfræðingur
og doktorsnemi í innviðakerfum.
arnor.elvarsson@gmail.com
Miklar umræður og
vangaveltur hafa verið
í kjölfar nýfallins úr-
skurðar Héraðsdóms
Reykjavíkur þess efn-
is, að heilbrigðisyf-
irvöldum hafi verið
ólögmætt á grundvelli
reglugerðar að
ákvarða, að komu-
farþegum til Íslands
væri skylt að fara í
sóttkví í tilteknu sóttvarnarhóteli.
Hér hefði þurft lagastoð, auk þess
væri brotið gegn svonefndri með-
alhófsreglu og jafnræðis ekki gætt.
Þessa lagastoð skorti þá og skortir
því miður enn.
Margir hafa undrast það að dóm-
stjóri Héraðsdóms Reykjavíkur
skyldi ekki skipa þarna fjölskip-
aðan dóm og þá með sig sem dóms-
formann til þess að gefa vænt-
anlegum úrskurði héraðsdóms
djúpstæðara gildi. Einkum sé það
haft í huga, að nánast var útilokað
tímans vegna, að það tækist að fá
niðurstöðu áfrýjunardómstólsins
Landsréttar, eins og kom á daginn.
Niðurstaða Héraðsdóms Reykjavík-
ur varð því endanleg niðurstaða í
þessu mjög svo þýðingarmikla máli,
sem snertir alla landsmenn.
Í úrskurðinum var réttilega kom-
ist að þeirri niðurstöðu, að lagastoð
skorti í sóttvarnarlögum til að út-
gefin reglugerð væri gild og bind-
andi, hvað þetta ágreiningsefni
varðaði. Hefur alla tíð borið brýna
nauðsyn til að hafa möguleika á
róttækum þvingunaraðgerðum með
stjórnvaldsfyrirmælum, kæmu hér
upp tilvik bráðdrepandi farsótta,
svo sem svartadauða
og ebólu. Af hverju
hefur þetta ekki verið
enn gert með skýrum
og afdráttarlausum
hætti og það fyrir
löngu? Hér væri brýnt
verkefni fyrir velferð-
arnefnd Alþingis að
lagfæra fyrra klúður
við undirbúning laga-
setningar á þessu
sviði. Getur verið að
það sé pólitík og það
að kosningar eru í
nánd, að allt skuli vera nokkurn
veginn frjálst og engan megi helst
styggja eða valda óþægindum?
Ekki fæ ég séð, að í stað reglu-
gerðar, sem áður þvingaði beint þá
ferðamenn sem komu til landsins
til að dveljast á sóttvarnarhóteli, þá
sé nú hægt með nýrri reglugerð að
fara bakdyraleið með því t.d. að
setja slík þröng skilyrði til að fá að
dveljast í heimahúsi, að ferðamenn-
irnir geti ekki uppfyllt þau, þannig
að þeir nú nánast neyðast til að
dveljast á sóttvarnarhóteli. Allar
þvinganir í reglugerð þurfa eftir
sem áður að eiga sér skýra laga-
stoð.
Það að vísa í jafnræðisregluna,
þegar mönnum er mismunað í
þessum efnum, fæ ég ekki séð að
gangi upp þarna. Sama verður að
gilda yfir alla. Ekki er heldur hægt
að ætlast til þess, að heilbrigðisyf-
irvöld meti og taki út aðstöðu í öll-
um heimahúsum, hvað þá í sum-
arbústöðum úti um allar
koppagrundir. Til að koma að
marggefnu tilefni í veg fyrir mögu-
leg brot þeirra, sem vilja vera í
heimahúsum, þá verða sömu reglur
að gilda fyrir alla, þannig að öllum
en ekki sumum verði gert skylt að
dvelja á sóttvarnarhóteli. Þar er
tryggt að allir haldi sóttvarnarregl-
urnar.
Í þessu ágreiningsmáli fyrir hér-
aðsdómi var niðurstaðan, auk
skorts á lagastoð, byggð á svo-
nefndri meðalhófsreglu stjórnsýslu-
réttar. Í flestum tilvikum þegar
vitnað hefur verið í þá reglu hefur
einstaklingur með einstaklings-
bundin réttindi átt í útstöðum við
stjórnvald. Í þessu tilviki hér liggja
undir hagsmunir allra, þjóðarinnar,
mál sem snertir velferð allra lands-
manna. Þessi Covid-19-drepsótt,
sem hefur geisað um allan heim og
þegar lagt að velli tæplega þrjár
milljónir manna, sýnir hvaða þýð-
ingu skjótar ráðstafanir heilbrigð-
isyfirvalda hafa. Það eru hags-
munir heildarinnar, sem eiga að
sitja í fyrirrúmi, en ekki hagsmunir
eða óþægindi einstakra aðila undir
merkjum meðalhófs, þegar upp er
staðið í þessu farsóttarmáli, hvað
svo sem þeir segja, sem vilja
hampa frjálshyggju, meðalhófi eða
jafnræði og láta það hafa forgang
framar öllu öðru. Þó þykist ég vita
fullvel, að margir eru mér þarna
ósammála, hvað þetta varðar, eins
og t.d. maðurinn, sem orðaði það
svo beint og umbúðalaust: „Hér er
elsku ég! Annað skiptir ekki máli!“
Eitt annað og óskylt en þó tengt
mál svona í lokin. Ég er einn af
þessum gamlingjum, sem nú hafa
fengið sprautu í Laugardalshöll
vegna Covid-19. Þarna sat maður
með fjölmennum hópi fólks, sem
beðinn var að bera á sér staðinn,
sem sprauta átti í, þ.e. vinstri öxl-
ina. Mikið var ég annars feginn, að
ekki sé lengur sprautað í rasskinn-
ina. Maður bara sér fyrir sér,
hvernig það hefði annars verið,
þegar allur hópurinn hefði fengið
þá skipun að gyrða niður … Ég
held að ég stoppi hér og láti gott
heita, en þakka jafnframt fyrir þá
aðferð, sem nú er þarna notuð í
dag.
Meðalhóf og drepsótt
Eftir Jónas
Haraldsson »Ekki er heldur hægt
að ætlast til þess, að
heilbrigðisyfirvöld meti
og taki út aðstöðu í öll-
um heimahúsum
Jónas Haraldsson
Höfundur er lögfræðingur.
Þarftu að láta
gera við?
FINNA.is