Duld - 01.12.1954, Page 29

ÖRLAGAVALDURINN
27
Áheyrendurnir gripu andann á
lo'fti og héldu honum niðri í sér,
til þess að missa ekki af svarinu.
Abdon laut fram yfir sig að aust-
urlenzkum sið og mælti hæglát-
lega, en svo skýrt, að vel mátti
heyrast: „Þér gleymið því, herra,
að ég hef verið d þjónustu yðar að-
eins í fimmtán ajdir“.
„Já, það er hverju orði sann-
ara“, mælti greifinn. „Ég var bú-
inn að gleyma því. En þegar mað-
ur þarf að muna margar aldir
Hann lauk ekki við setn-
inguna, yppti öxlum og hélt áfram
göngu sinni.
Ummæli þessi bárust kardínál-
anum til eyrna, en hann gat eng
an veginn gert upp við sig, hvort
þetta væri raunverulega guðleg-
ur maður eða einn argvítugasti
svikahrappurinn, sem skriði á
jarðríki. Hans hágöfgi áleit það
skyldu sína, að fá úr þessu skor-
ið, og þess vegna sendi hann vel-
metinn aðalsmann, Baron de
Planta, á fund Cagliostros með
skipun um, að ganga fyrir kardí-
nálann í Cháteau de Saveme, þar
sem hans hágöfgi hafði aðsetur.
Svar Cagliostro við þessari skip-
un bar ljósan vott um þá tak-
markalausu fyrirlitningu, sem
hann hafði á valdamönnum
heimsins.
„Sé kardínálinn sjúkur, þá get-
ur hann komið til mín, og ég skal
lækna hann. En sé hann hins
vegar hraustur, þá þarfnast hann
mín ekki, og ég ekki hans“.
Að nokkur skyldi dirfast að
senda kardínálanum slíka orðsend-
ingu, færði Barón de Planta heim
sanninn rnn það, að veröldin væri
á glötunarbarmi. Og hann fékk
sannanir fyrir því, þegar hann
heyrði, hvemig hinn óviðjafnan-
lega mannlegi og göfuglyndi
kardínáli snerist við orðsending-
unni.
„Svarið er ágætt, hvernig sem
maðurinn kann að vera“, var hið
hógværa svar hans.
Louis de Rohen var um fimrnt-
ugt, þegar þetta gerðist. Hann var
hár maður vexti, og hann virtist
enn hafa varðveitt nokkuð af ynd-
isþokka æskunnar. Andlit hans,
sem var frítt og ekki laust við að
hafa einhvern bamslegan svip,
endurspeglaði sál hans. Það var
svo hrukkulaust og slétt, að manni
gat fundist hið gráa hár hans hafa
gránað fyrir tímann.
En þar sem hann hafði alist
upp við flaður og smjaður frá
blautu barnsbeini, þá drógst nú
þessi fulltrúi hins geistlega og ver-
aldlega valds að hinum þóttafulla
smjaðurslausa Cagliostro, og hann