Þjóðmál - 01.03.2016, Blaðsíða 21

hefur verið sérstaklega illa varið og að stórum
hluta til sóað. Enn á að auka útgjöldin, auka
sóunina og verja sameiginlegum fjármunum
í að veikja fjárhagslega stöðu einstaklinga og
heimila.
Margir þurfa fjárhagslega aðstoð úr
sameiginlegum sjóði landsmanna. Mestu
skiptirað stuðningurinn nýtist þeim sem
þurfa á honum að halda og sé ekki étinn upp
af öðrum eins og gerist ef frumvarp um hús-
næðisbætur nær fram að ganga. Því verður
ekki trúað að nokkur borgaralegur þing-
maðurstyðji lagasetningu um bótagreiðslur
úr ríkissjóði sem aðrir, en þeir sem þurfa á að
halda, njóta að stórum hluta. Velferðarkerfi af
þessu tagi mun fyrr en síðar rotna að innan.
Þrátt fyrir alla þessa fjármuni sem skatt-
greiðendur hafa samþykkt að séu millifærðir
með tilstilli ríkissjóðs og skattkerfisins glíma
þúsundir við fjárhagslega erfiðleika. Mörg
hundruð fjölskyldur hafa misst heimili sín
á undanförnum árum og enn fleiri berjast í
bökkum. Ungt fólk sem er að stíga sín fyrstu
skref á vinnumarkaði á litla möguleika á að
láta drauma um að eignast eigið húsnæði
rætast. Ekki hjálpa vitlaus neytendalög
dugmiklu fólki að eignast húsnæði - furðuleg
reikniregla segir að það geti fremur greitt
hærri húsaleigu en afborgun af húsnæðisláni.
Aðeins ungt fólk sem á efnaða foreldra
telur sig eiga raunhæfa möguleika á að
eignast eigið húsnæði í náinni framtíð.
í umsögn skrifstofu opinberra fjármála um
frumvarp til laga um húsnæðisbætur kemur
fram að áætlaður kostnaður ríkissjóðs vegna
húsnæðisbóta verði 6,6 milljarðar króna á ári
og aukist um 44% frá því sem nú er.
Þetta jafngildir því að ríkissjóður leggi fram
20% eigið fé í 30 milljóna króna íbúðakaup
1.100 fjölskyldna á hverju einasta ári um
ókomna tíð. En í stað þess að byggja þannig
undir eignamyndun, sem aldrei verður til á
leigumarkaði, á að auka bótavæðinguna.
Valfrelsi ekki þvingun
Auðvitað vilja ekki allir eignast eigið hús-
næði. Margir kjósa fremur að leigja. Þar að
baki geta verið margar ástæður. Enginn hefur
Ungt fólk sem er að stiga sin fyrstu skrefá vinnumarkaði
á litla möguleika á að láta drauma um að eignast eigið
húsnæði rætast.
rétt til þess að neyða þá til að ráðast út í kaup
á íbúð. En með sama hætti geta ríkisvaldið,
einstaka ráðherrar eða embættismenn,
aldrei tekið að sér það vald í hendur að beina
einstaklingum og fjölskyldum inn á leigu-
markaðinn með því að beita fjárhagslegum
þvingunum í húsnæðismálum. Raunverulegt
valfrelsi í húsnæðismálum hverfuref hið
opinbera grefur skipulega undan séreigna-
stefnunni með afskiptum sínum og umsvifa-
VORHEFTI2016 19