Þjóðmál - 01.03.2016, Side 36

Mikilvægasta framlagið til að draga
úr kolefnisvánni er að leggja fé til
rannsókna á nýjum orkulindum og
nýjum orkuverum. Andvirði kolefnis-
skatts yrði beint varið til rannsókna, en
samt er lítið sem ekkert rætt um þessa
hlið málsins á loftslagsráðstefnum,
nú síðast á 40.000 - 50.000 manna
Parísarráðstefnu 2015.
7.000 klukkustundir á ári, eins og á við um
mörg þeirra jarðefnaeldsneytisorkuvera, sem
nýjungarnar verða að leysa af hólmi.
Um vænlegri aðferðafræði en stjórn-
málamönnum hefur hingað til borið gæfa til
að stika út, segir í „The way forward - Second
bestsolutions"3:
„William Nordhaus, loftslagshagfræðingur við
Yale Háskóla hefur reiknað út, að ef í hverju
landi á jörðunni yrði lagður á kolefnis-
skattur, þá yrði unnt að halda hlýnun jarðar
undir 2°C m.v. tímann á undan Iðnbyltingu
(um 1750 - innskot BJo) með kostnaði,
sem næmi 1%-2% af tekjum heimsins á
ári. (Á íslenskan mælikvarða eru það um 30
milljarða íslenskra króna og færi lækkandi
með minnkandi notkun jarðefnaeldsneytis
- innskot BJo.)
Ef slíkt kerfi væri bundið við lönd, sem
losuðu aðeins helming heildarinnar, þá yrði
nánast ómögulegt að halda sig innan 2°C
marksins. (Viðmiðunartíminn, árið 1850,
er hitastigsmælingar hófust, var reyndar á
kuldaskeiði, sem ekki lauk fyrr en árið 1920.
Nær sögulegu meðaltali er árið 1945 og
munar 0,5°C. - innskot BJo)
Augljósa leiðin til að fá lönd til að taka
þátt í baráttunni er að ógna útflytjendum
þeirra. Að leggja kolefnisskatt á innflutn-
ing í hlutfalli við kolefnisnotkun við
framleiðsluna með afslætti vegna þegar
greidds kolefnisskatts í framleiðslulandinu,
gæti hvatt útflutningslönd til að leggja á
eigin kolefnisskatt. Þetta væri þó afar erfitt
í framkvæmd, og þar að auki mundu slíkir
innflutningstollar draga úr viðskiptum,
eins og önnur gjöld af þessu tagi, og yrðu
jafnvel dæmdir ólögmætir."
Mikilvægasta framlagið til að draga úr
kolefnisvánni er að leggja fé til rannsókna
á nýjum orkulindum og nýjum orkuverum.
Andvirði kolefnisskatts yrði beint varið til
rannsókna, en samt er lítið sem ekkert rætt
um þessa hlið málsins á loftslagsráðstefnum,
nú síðast á 40.000 - 50.000 manna Parísar-
ráðstefnu í nóvember-desember 2015.
Þar var þó rætt um sjóðsstofnun, sem yrði
aflögufær um 100 milljarða dollarar á ári, en
hvorki fjármögnun né ráðstöfun var útskýrð
til hlítar.
Bill Gates tók þátt í framangreindri
ráðstefnu, og hann hefur lagt fé í rannsóknir
á nýrri gerð kjarnorkuvera og aðferð til
að vinna vetni úr vatni með sólarorku.
Hann hefur bent á, að árleg fjárveiting til
orkurannsókna ÍBandaríkjum Norður-
Ameríku, BNA, sé aðeins sex milljarðar doll-
arar, sem er fimmtungur (20%) af því fé, sem
varið er til læknisfræðilegra rannsókna á
hverju ári þar.
Daninn Björn Lomborg segir3að við
„eyðum nánast öllu okkar fé í vindhverfla og
sólarhlöður, sem við vitum, að eru óhagstæð".
Hann skýrir þetta mannlega tilhneigingu til
að gera fremur það, sem friðar samviskuna
gagnvart loftslagsbreytingum en það, sem
raunverulega gagnast. Þegar um nærtækari
vá er að ræða, t.d. loftmengun í borgum, sem
árlega verður hundruðum þúsunda manna
að aldurtila, er hins vegar í mörgum tilvikum
brugðist snöfurmannlega við.
Með því að hverfa frá niðurgreiðslum á
raforkuverði frá gagnslitlum gæluverkefnum
á sviði endurnýjanlegrar orku og hverfa frá
niðurgreiðslum á jarðefnaeldsneyti, sem víða
í heiminum eru stundaðar, og beina stuðn-
ingsfénu þess í stað til rannsókna á sjálf-
bærum orkugjöfum, sem staðið geta undir
grunnálagi, má áreiðanlega fara langt með
fjármögnun rannsóknarsjóðs, sem strax yrði
aflögufær um allt að 100 milljarðar dollara
34 ÞJÓÐMÁL