Þjóðmál - 01.03.2016, Síða 55

bankastjóra til bráðabirgða" væri snjallt.
í leiðara blaðsins 28. febrúar 2009 sagði
að Svein Harald 0ygard uppfylli allar þær
kröfur, sem gerðar væru til seðlabankastjóra
um menntun og reynslu. Ritstjórn Morgun-
blaðsins undir forystu Ólafs Stephensen hélt
því fram að hinn nýi seðlabankastjóri gæti
gengið beint til verks og óskaði eftir því„að
hann fái til þess vinnufrið":
„Stjórnarandstaðan á Alþingi leggst
vonandi ekki í fleiri lagakróka til að vefengja
að rétt hafi verið að ráðningu hins nýja
seðlabankastjóra staðið. Kostirnir við að
fá útlending í starfið, að minnsta kosti um
skamman tíma, liggja nefnilega í augum
uppi."
Lagakrókar eða brot gegn stjórnarskrá?
Svein Harald var ekki skipaður seðla-
bankastjóri heldur settur til bráðabirgða, eins
og áður segir. í 20. grein stjórnarskrárinnar
segir að engan megi„skipa embættismann,
nema hann hafi íslenskan ríkisborgararétt".
Þá skal embættismaður„vinna eið eða dreng-
skaparheit að stjórnarskránni". Efasemdir
voru því uppi um að hægt væri að setja
erlendan ríkisborgara í embætti og Sigurður
Líndal lagaprófessor taldi að vafinn yrði þeim
mun meiri sem viðkomandi sæti lengur í
embætti. Aldrei reyndi hins vegar formlega
á hvort setning norsks manns í embætti
seðlabankastjóra gengi gegn ákvæðum
stjórnarskrár.
Sama dag og leiðarahöfundur Morgun-
blaðsins óskaði eftir að stjórnarandstaðan
beitti ekki fleiri„lagakrókum" greindi blaðið
frá því að Jens Stoltenberg, forsætisráðherra
Noregs, hafi verið fyrsti gestur hins norska
seðlabankastjóra. Haft var eftir Stoltenberg
að norsk stjórnvöld hefðu bent á 0ygard.
Norski forsætisráðherrann og 0ygard eru
gamlir skólafélagar auk þess sem þeir höfðu
starfað saman innan Verkamannaflokksins.
Morgunblaðið hafði það eftir 0ygard að
hann vonaðist til „að starf hans sem aðstoðar-
Ijármálaráðherra Noregs frá 1990 til 1994 og
seta í efnahagsráði norska Verkamannaflokks-
ins, systurflokks Samfylkingarinnar, til ársins
2000 styrki hann".
Markmið Jóhönnu Sigurðardóttur var að í
seðlabankanum sæti maður sem væri henni
pólitískt þóknanlegur. Hún gat í besta falli
gert sér vonir um að hægt væri að komast
tímabundið framhjá ákvæðum stjórnarskrár
um ekki gætu aðrir gegnt störfum embættis-
manna en íslenskir ríkisborgarar. Því var nauð-
synlegt að til lengri tíma væri um íslenskan
borgara að ræða.
Jafnvel áður en ný lög um seðlabankann
tóku gildi og hinir gömlu yfirmenn yfirgáfu
höfuðstöðvar bankans hafði nafn Más Guð-
VORHEFTI2016 53