Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2014, Qupperneq 72

Múlaþing
Ég get stoltur sagt að ég hafi aldrei nokkum
tímann þurft að hætta við að segja frétt
af því að hún var talin koma við kaunin
á einhverjum. Ég er jafnframt stoltur af
því að upplýsingafulltrúi stórfyrirtækisins
Alcoa gerði sér sérstaka ferð til mín
meðan ég var forstöðumaður til þess að
ræða við mig um hversu neikvæðar fréttir
ég hefði gert um fyrirtækið í gegnum
tíðina. Upplýsingafulltrúinn gat þó ekki
bent á neina rangfærslu í fréttunum en
fannst ég ekki nægilega jákvæður í garð
fýrirtækisins. Þetta finnst mér ennþá fyndið
en mjög umhugsunarvert einnig.65
Þegar spurt er hvort Svæðisútvarpið hafí
haft aðrar fféttaáherslur en fréttastofa RÚV
í Reykjavík kveða allir nei við. Þær hafi í
meginatriðum verið hinar sömu. Helsti
munurinn var þó sá að ýmislegt sem þótti
fréttnæmt innan svæðis og fékk umijöllun í
Svæðisútvarpinu þótti ekki hafa skírskotun á
landsvísu. I svörum sínum koma þó margir
inn á nálægðina í samfélaginu, en um hana
virðast starfsmenn Svæðisútvarpsins hafa
verið mjög meðvitaðir en jafnframt samstíga
í að láta hana ekki hafa áhrif á nálgun sína á
fréttir og dagskrárefni.
Líkt og héraðsfréttablöðin þurfti
Svæðisútvarpið að takast á við þær hindranir
sem fylgdu starfssvæði sem var stórt að
flatarmáli og því með miklum vegalengdum.
í upphafi reiddu starfsmenn Svæðisútvarpsins
sig einkum á símann og starfandi fréttaritara til
að afla efinis. Síðan komu faxtækið, intemetið
og tölvupósturinn. Um tækniþróunina segir
Haraldur Bjamason: „Það var mikil breyting
þegar fyrsta faxtækið kom. Skömmu eftir
það hættum við að senda spólur suður og
fórum að geta sent um ljósleiðara. Það var
algjör bylting. Eftir að það var komið gátum
við gengið frá öllu sjálf og sent fúllklippt og
65 Spumingakönnun. Svar: Asgrímur Ingi Amgrímsson, 1. október
2013.
tilbúið.“ Svæðisútvarp Austurlands var fyrst
deilda RÚV til þess að taka stafræna tækni í
notkun í klippingu. „Það var mjög snemma,
eiginlega á fyrstu ámm Svæðisútvarpsins.
Þetta stóð hins vegar í tæknimönnunum í
Reykjavík. Við vomm komin með stafrænar
upptökur löngu á undan Efstaleitinu. Þá fór
maður að klippa sjálfur. Þurfti ekki að vera
með tæknimann hangandi yfir sér. Þetta var
bæði vinnuspamaður og tímaspamaður.“66
Þessa tækniþróun á Svæðisútvarpinu
þakkar Haraldur Ingu Rósu og Guðmundi
Steingrímssyni tæknimanni sem bæði höfðu
mikinn áhuga á tölvum og tækniþróun í
útvarpi.67
Hjalti Stefánsson bendir á að unnið hafi
verið ákveðið fmmkvöðlastarf í tæknimálum
stofnunarinnar innan Svæðisútvarps
Austurlands. „Við vomm fyrst til að samnýta
hljóð í útvarpi, sem og að nota tölvuklippingu
fyrir útvarp. Það var oft byrjað á slíkum
hlutum hérna áður en þeir voru teknir í
notkun fyrir sunnan. Þar vom menn að nota
segulbönd miklu lengur en við. Það var
mjög sniðugt að nota svona litla starfsstöð
til að prófa nýjungar og þróa.“68 Starfsemi
Svæðisútvarpsins var sveigjanlegri en hjá
móðurstofnuninni. Heiður Osk nefnir í því
sambandi að á tímabili hafi sú sérstaka staða
verið uppi að stafrænu upptökumar að austan,
sem sendar vom til RÚV í Reykjavík, vom
færðar yfír á segulbönd þar. „Þeir vildu helst
ekki taka við hljóðskrám í tölvu og voru
tortryggnir alveg þangað til stafræn vinnsla
var innleidd í Efstaleitinu.“69
Þegar myndvinnsla hófst fyrir sjónvarpið
klippti Hjalti sjálfur myndefnið. Það stytti
ferlið við vinnsluna en þá var venjan hjá
RÚV í Reykjavík að myndatökumaður
66 Viðtal við Harald Bjamason, 6. nóvember 2013.
67 Spumingakönnun. Svar: Haraldur Bjamason, 30. september
2013.
68 Viðtal við Hjalta Stefánsson, 8. janúar 2014.
69 Viðtal við Heiði Ósk Helgadóttur, 8. janúar 2014.
70