Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2014, Page 80

Múlaþing
Öskjulagið frá 1875 í rofabarði, Eiríksstaðahneflar ífarska. Ljósmynd: Skarphéðinn G. Þórisson.
1874 og þann 23. desember sama ár skrifar
hann: „Þolláksdagr fyrsti jarðskjálftinn í kvöld
og síðan af og til eptir það.“ í yfirliti hans yfir
árið kemur fram að, jarðskjálftár myklir“ hafí
verið seinni hluta desembermánaðar.
Um mánaðamótin janúar, febrúar verður
heimilisfólkið á Eiríksstöðum aftur vart
við jarðskjálfta og þann 3. febrúar skrifar
Gunnlaugur: „bjartur og grimdarfrost jeg
gekk upp á hnefil sá reik“. Hnefdlinn sem
Gunnlaugur talar um er fjall sem gnæfir yfir
bæjarstæðinu á Eiríksstöðum. Toppur þess
er um það bil 950 metrum yfír sjávarmáli og
þaðan er gott útsýni yfír öræfin. Reykurinn
sem Gunnlaugur sá í þessari fjallgöngu sinni
var því án efa úr Öskju. Það verður að teljast
frekar óvenjulegt að leggja í slíka Ijallgöngu
á þessum árstíma. Það er ljóst að Gunnlaugur
og eflaust annað heimilisfólk, hefur verið farið
að velta orsökum þessara tíðu jarðskjálfta fyrir
sér og Gunnlaugur gengið á fjallið til að leita
skýringa. Hann eyðir þó hvorki bleki né pappír
í að skrá vangaveltur sínar um málið en það
má ímynda sér að fólk hafí haft áhyggjur af
þessu óvanalega háttalagi náttúrunnar.
Tíminn líður fram í mars. Veður er óvenju
gott og í annað sinn á stuttum tíma eða 19.
mars gerir Gunnlaugur sér ferð uppá Hnefíl. I
þetta sinn fer hann við fimmta mann en skrifar
ekkert í dagbókina um ástæður fararinnar eða
hvað bar fýrir augu: „Bjart og gott veður fórum
5 uppa Hnefd.“ Öruggt má þó telja að ferðin
hafí verið farin til að athuga hvort sjá mætti
rnerki um jarðskjálfta eða eldgos. Líklega
hefur ekkert slíkt sést þar sem Gunnlaugur
minnist ekki á það í færslunni eins og hann
gerði þegar hann sá reykinn rúmum mánuði
fyrr. Á páskadag dregur hinsvegar til tíðinda.
Þann dag og næstu daga skrifar Gunnlaugur:
28 S Páskad ynndæl vestann hláka enn
Skuggal útlit á lofti
78