Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2014, Síða 88

Múlaþing
var heldur stuttur í spuna, hann spurði hvort
ég yrði ekki tilbúinn um kvöldið, en ég gaf
lítið út á það. Það var vani okkar Nikulásar að
vera alltaf tilbúnir að kvöldi svo við gætum
tekið daginn snemma, og eins gerði ég í þetta
sinni. Ásmundur Jónsson var með mér og
gistum við báðir á sama stað, allt var tilbúið
að leggja af stað að morgni, og hinir félagamir
voru tilbúnir að mesta leyti.
Um morguninn snemma var bankað á
húsið þar sem ég svaf, og spurt hvort Vigfús
frá Tunghaga sé þar og jánka ég því. Þetta var
Nikulás, hann spyr hvort ég sé ekki tilbúinn,
ég segi jú og hann biður mig að koma straks,
það sé að ganga í ófært veður, ég segi að
félagarnir séu ekki tilbúnir, en klæði mig
straks og fer út, þá er blíðu veður, frostlaust en
dálítil þokubönd í Bjólfmum. Eg býð Nikulási
góðan daginn, og segi að ekki sé nú veðrið
amarlegt, hann byður mig nú umfram allt að
koma straks, mig varði ekkert um hina, mér
þótti þetta mjög merkilegt, veðrið svona gott,
bylur datt mér ekki í hug.
í hópi félaga minna var duglegur ferða-
maður, ég held jafnoki Nikulásar, og fór aldrei
svo yfír Fjarðarheiði á vetrardegi að hann
hefði ekki kompás, og kunni að brúka hann.
Var þetta sá eini maður sem ég þekkti sem fór
yfír Heiðina sem hafði þennan sið, maðurinn
var Þórður Eiríksson, nú bóndi á Ulfsstöðum
á Völlum.
Ég vissi að þeir voru tilbúnir nema einn
maður, og ég vissi að það myndi ekki dragast
lengi að þeir færu af stað, svo ég segi við
Nikulás að ég sjái nú ekki ástæðu til að menn
þurfi að hópa sig saman núna, svo ég geti
nú gert honum það til þægðar að fara straks.
Við látum svo upp þessir 3, Ásmundur var
með okkur, og förum. Þegar við komum inn
fyrir Fjarðarsel gerði á okkur skúr, svo við
blotnuðum töluvert. Okkur bar fljótt yfír, því
það var hjarnfæri, við fórum í Stafakverk, en
þegar við komum upp kom norðan blindbylur
með hörkufrosti á móti okkur og við stóðum
Sveinn Arnason og kona hans Guðný Einarsdóttir. Þau
bjuggu lengst af á Eyvindará en voru ábúendur á
Miðhúsum þegar þessar ferðir voru farnar. Eigandi
myndar: Ljósmyndasafn Austurlands.
eins og staurar fyrst af því við blotnuðum svo
mikið niðri í dalnum.
Nú var ekkert annað en keyra hestana
áfram uppá líf eða dauða, og það tókst nú
vel, en þetta var versta veður sem ég fékk á
Fjarðarheiði öll þau ár sem ég fór yfir hana.
Félagar okkar fengu veðrið á sig á milli
Stafa. Þeir höfðu bundið upp á hesta seinláta
mannsins og fóm með þá, en hann fór að sækja
plaggapoka þangað sem hann hafði gist og
að fá sér kaffí. Hann sneri við í Neðri-Staf,
sem betur fer, ásamt fleiri mönnum, en ekki
úr okkar hópi, en Þórður spjaraði sig vel yfír
heiðina ásamt þeim sem honum fylgdu.
86