Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2014, Qupperneq 134

Múlaþing
og vefstóllinn var í mesta óstandi, og ívaf
vantaði“. 1. júlí segist hann vera farinn að læra
„Dactylismum ecclesiasticum“ [fmgrarím].
Vigfús nam trésmíði og teikningu í
Reykjavík, líklega á árunum 1903-06. I
dagbókinni 1903 ritar hann 28. maí:
„Björgvin á Hallormsstað ætlar að skrifa
fyrir mig Stefáni (oddhaga), og biðja hann
að vera mér innan handar að útvega mér
pláss í Rvík, til að hafa ofan af fyrir mér
þar, svoleiðis að ég geti að vetrinum gengið
á kvöldskóla hjá Stefáni, eða lært eitthvað
af því sem mig langar til.“
Sigurður Baldvinsson segir í minningargrein
sinni: „Vigfús sál. nam ungur trjesmíði
hjá Helga Thordarsen trjesmíðameistara
í Reykjavík. Jafnframt nam hann dráttlist
[teikningu] hjá Stefáni Eiríkssyni, hinum
oddhaga.“ Stefán var upp runninn á Héraði.
Hann lærði tréskurð í Kaupmannahöfn, og
var á þessum tíma orðinn frægur skurð-
meistari. (Eiríkur Sigurðsson, 1994.). Til
er „Aðgangskort að kvöldskóla Stefáns
Eiríkssonar“, veturinn 1903-04, nr. 28, áritað
„Trjesmiður Vigfús Sigurðsson" á bakhlið,
hefur kostað 8 kr.
Að loknu námi kom Vigfús aftur í Fljótsdal
og átti heimili á Egilsstöðum til 1922, en
var langdvölum á öðrum bæjum og stundaði
smíðar og húsamálningu um allt Hérað. I
manntali 1910 kallast hann „vinnumaður",
en í manntali 1920 „lausamaður“, trésmiður“.
Enn eru til leifar af skrautmálningu Vigfúsar
innanhúss á Skeggjastöðum I í Fellum,
steinhúsi sem frændfólk hans byggði 1914—15,
og hann hefur líklega frammálað. A neðri hæð
era eikarmálaðar hurðir, og í herbergjum á efri
hæð voru skrautmálaðir loftlistar, með laufa-
og blómamunstri, sem búið er að mála yfir,
og sama er að segja um stigann. (Skoðað 7.5.
1989. Þorbergur Jónsson, munnl. heimild).
Auk smíðanna hefur hann líklega
fengist eitthvað við bamakennslu á vetram.
Hann var í sönghópum og leikstarfi bæði í
Fljótsdal og Fellum (m.a. á Skeggjastöðum).
Sigurður Baldvinsson segir í fyrrnefndri
minningargrein, að tónlist og leiklist hafi
verið honum í blóð borin, „en svo voru
leikarahæfileikar hans miklir, að er hann greip
til þeirra í kunningjahóp, þótti það hin mesta
skemmtun."
Þann 24. nóv. 1922 kvæntist Vigfús heitmey
sinni, Soffiu Elíasdóttur á Hallgeirsstöðum
í Jökulsárhlíð. Hún var fædd á Aðalbóli í
Hrafnkelsdal 11. des. 1901, og var því 20
áram yngri en hann, sem var orðinn fertugur.
Þau hafa líklega kynnst á Aðalbóli þegar hún
var bam, en Elías flutti þaðan í Hallgeirsstaði
1908. Sagt er að Vigfus hafi komið í Aðalból
þegar Soffía var í vöggu og mælt: „Þú átt eftir
að verða konan mín.“
í bréfi sem Vigfús ritaði henni frá
Egilsstöðum á Völlum 27. maí 1920, kemur
fram að þau hafa verið samvistum vemrinn
áður og bundist heitum. „Jeg trúi því að
Guð hafi sjálfur leitt okkur saman. Það
var áreiðanlega engin tilviljun hvemig við
hittumst og urðum veðurteppt á sama bæ
hvað eftir annað.“ Hann segist þá ætla ofan
Elías faðir Soffíu bjó lengi á Aðalbóli í Hrafnkelsdal, alkunnur ferðagarpur og
dugnaðarbóndi. Hann flutti í Hallgeirsstaði 1908, og Hrafnkell sonur hans varð
bóndi þar og átti ijölda bama. Einn sona hans er Einar Orri trésmiður, stofnandi
Trésmiðju Fljótsdalshéraðs í Fellabæ, lengi fonnaður Skógræktarfélags Austurlands.
Nokkur af bömum Hrafnkels vora fóstrað af öðram og ættleidd, þar á meðal Auðun
H. Einarsson smiður, sem stóð fyrir endurbyggingu torfbæjarins í Sænautaseli.
132