Heilsuvernd - 01.03.1951, Blaðsíða 14

6
HEILSUVERND
mánuði ársins 1918 geisaði inflúenzan í Danmörku, en eigi
að síður var dánartalan fyrir allt árið 1918 2 % lægri en fyr-
ir stríð, en hækkaði í öðrum Evrópulöndum — stríðslöndin
ekki meðtalin — um 23 til 46%. Þetta var stórkostlegur á-
rangur á ekki lengri tíma og ljós sönnun þess, hve miklu
er hægt að fá áorkað á heilsuna með því að breyta matar-
æðinu.
Þá gerði Hindhede samanburð á dauðsföllum úr sjúkdóm-
um öðrum en farsóttum og berklum á aldrinum 25 til 60
ára. Þar lækkaði dánartalan um 29% hjá körlum en um
11% hjá konum. Hjá báðum hækkaði dánartalan svo á
ný næstu árin eftir stríð, er mataræðið færðist í hið fyrra
horf. Ástæðuna til þess, að dánartalan hjá körlum lækkaði
meira en hjá konum, telur Hindhede minnkun öl- og brenni-
vínsneyzlu, sem var miklu meiri meðal karla en kvenna,
áður en bruggbannið komst á. Sérstaklega er það eftir-
tektarvert, að dauðsföllum úr beinum afleiðingum ölæðis
(delerium tremens o. s. frv.), af slysum, sjálfsmorðum, úr
lungnabólgu og nýrnabólgu fækkaði um helming meðal
karla en lítið sem ekkert meðal kvenna. I því sambandi
lætur Hindhede þess getið, að lungnabólgusjúklingar, sem
neytt hafi áfengis að staðaldri, þótt í hófi sé, hafi miklu
minni líkur til bata en bindindismaðurinn.
Þá vekur Hindhede sérstaka athygli á því, að sjúkdóm-
ar í heila, hjarta og nýrum hafi aukizt jafnt og þétt meðal
kvenna frá 1890 til 1916, en árið 1918 eru dauðsföll úr
þessum 3 sjúkdómaflokkum meðal kvenna um 50% færri
en árin 1915-’16. Þetta telur Hindhede ekki geta stafað af
breytingum á áfengisneyzlu, nema þá að mjög litlu leyti,
heldur þakkar hann þetta sjálfri mataræðisbreytingunni,
enda hækkar dánartalan úr þessum sjúkdómum verulega
þegar á næsta ári, 1919.
Hér verður þessi merkilega saga ekki rakin lengra. En
víst er það, að Hindhede varð bjargvættur þjóðar sinnar á
þessum síðustu árum heimsstyrjaldarinnar fyrri en hlaut
litlar þakkir fyrir. Og sorglegt er það, að úr hópi lækna