Heilsuvernd - 01.03.1951, Blaðsíða 30

HEILSUVERND
Ungbarn lœhnar sig með hrdum hartöflum
Þegar Svala litla á Molastöðum var á öðru ári, fékk hún
slæma magaveiki. Læknis var vitjað, en ráð hans og meðul
komu að engu gagni. Liðu svo nokkrar vikur eða mánuðir,
að barnið hafði stöðugan niðurgang og var lystarlítið.
Einn góðan veðurdag er móðir hennar að skola þvott
niðri við læk. Sér hún þá, að Svala litla grípur nýupptekna
kartöflu, fer með hana að læknum, skolar af henni mold-
ina og fer síðan að stífa hana úr hnefa. Hún lætur telpuna
fara sínu fram, þóttist vita, að það mundi ekki saka hana að
narta í hráa kartöflu, gerði
heldur ekki ráð fyrir, að á-
framhald yrði á því. En það
var Svala, sem hélt upptekn-
um hætti og fór að borða hrá-
ar kartöflur daglega, bæði á
máltíðum og milli máltíða.
Virtist henni þykja þetta hið
mesta hnossgæti.
Um magaveikina er það að
segja, að hráu kartöflurnar
virtust reka hana á flótta í
einni svipan. Niðurgangurinn
hætti svo að segja samstundis,
og Svala, sem nú er nýorðin
sex ára, hefir ekki kennt sér nokkurs meins síðan.
Börn herma hvert eftir öðru, ekki síður en fullorðnum.
Og eldri systkini hennar fóru einnig að borða hráar kart-
öflur, auðvitað með hýðinu. Undirritaður, sem kom að
Molastöðum sumarið 1949, var sjónarvottur að því, að
börnin stífðu hráar kartöflurnar úr hnefa og virtust hafa
jafnmikla ánægju af því og ef þau hefðu epli á milli hand-
Svala Jónsdóttir IV2 árs.