Heilsuvernd - 01.11.1958, Síða 10

72
HEILSUVERND
mölur og ryð fá ekki grandað. Hann fann á sér, hvar
hjálpar var þörf og lá þá ekki á liði sínu. Á ytra borði
átti hann til að vera dálítið hrjúfur, en margir fengu að
reyna, að stutt var innúr.
Okkur Sigurjóni lét vel að ráfa um reginfjöll og ræða
mannlegt líf. Stundum komast menn nær hvorum öðrum
á einu augnabliki í faðmi fegurðarinnar en við margra ára
kynni í háværum heimi. Eitt sinn barst talið að eigin eðli.
Oft má lýsa innsta eðli manna einu orði. Þó að þættir
persónuleikans séu margslngnir, er oftast einn öðrum þrótt-
meiri, megin þátturinn — einskonar samnefnari í sál
mannsins. Hvert var álit Sigurjóns í því efni? Hver var
samnefnarinn hans? — Blíðlyndi, áleit hann sjálfur. Og
ég veit það var rétt. Hann fór jafnan nærri sannleikan-
um í sjálfsmati. Það er meira en margur getur. Að mínu
viti áttu hreinlyndi og þróttur einnig mjög sterk ítök í
Sigurjóni. Hann iðkaði drengskap á degi hverjum og féll
aldrei verk úr hendi.
Við Sigurjón áttum gott samstarf, því að skoðanir okkar
féilu vel saamn. Báðum var Ijóst, að náttúrulækningastefn-
an er mannræktarstefna, sem miðar að því að skapa betri
menn og heilbrigðari heim. Víst eru þeir of fáir og of smá-
ir, sem vinna að því marki. Enn hefur helstefnan völdin-
En við trúum því, að hún hljóti að lúta í lægra haldi fyrir
lífsstefnunni. Þess munu sjást merki áður en öll nótt er
úti. „Heilbrigð sál í hraustum líkama“ er kjörorðið og því
viljum við vera trúir þessa heims og annars.
Álit okkar var, að störf og árangur félags okkar og ann-
arra samherja auglýsti sig sjálft, ef í réttum anda væri
unnið. Okkur væri lítil þörf á gjallarhornum og bumbu-
slætti — sannleikurinn er sagna beztur. Við reyndum eftir
getu að hafa valinn menn í hverju rúmi að svo miklu leyti
sem við gátum. Hælið okkar átti að vera líkast stóru heim-
ili, þar sem öllum finnst þeir eiga heima. Heimili sem veit-
ir heilbrigði og holl ráð í veganesti á óförnum vegi ævi
leiðinnar. Það er von okkar sem eftir stöndum á strönd-