Strandapósturinn


Strandapósturinn - 01.06.1972, Side 59

Strandapósturinn - 01.06.1972, Side 59
ellefu tonn. Þetta var þó annar stærsti báturinn frá Hnífsdal á þessum árum. Flestir voru þeir sjö til átta tonn. Nú eiga Hnífsdælingar stóra og góða fiskibáta. Ennfremur góða fiskihöfn og fiskvinnslustöð þar við. Stendur þetta innanvert við þorpið og því verður allt svo hreint og vinalegt í þorpinu sjálfu. Raunar fannst mér alltaf hreint og fallegt í Hnífsdal á þeim árum, sem ég var þar sjómaður. Þó verður að segja eins og er, að misjöfn var nú snyrtimennskan og hreinlætið. Eitt áttu þó Hnífsdælingar á þeim árum ómælt og sameiginlegt, en það var drengskapur, vinsemd og hjálpsemi öllum okkur, sem þar vorum aðkomnir, og þeim óviðkomandi um annað en vinnu hjá þeim á vertíð, annaðhvort á sjó eða landi. Þannig eru Hnífs- dælingar enn þann dag í dag, og þannig eru ísfirðingar einnig. A Hnífsdal og Isafjörð mun ég því ætíð líta sem mína eigin heima- byggð. Þeir staðir eru hluti af lífsuppeldi mínu og mótuðu það ekki minna en heimabyggðin. Þar er að verki fyrst og fremst gott og hjartahlýtt fólk. Umgerðin hefur miklu minna að segja, þó að hún hafi einhver áhrif. Seinnipart dags fórum við inn á Homvík og gerðum að afla. Strekkings vindur var úti fyrir og nokkur alda, en það var að birta í lofti og allt útlit fyrir gott veður með kvöldinu. Þegar við höfðum lokið aðgerð, fórum við í land og höfðurn tal af Horn- bændum. Fengum við hjá þeim bjargfuglsegg og létum þá fá salt, sem þá vanhagaði um. Um kvöldið fórum við svo út og héld- um norður af Hornbjargi. Var þá komið gott veður, og undir mið- nætti gerði hið fegursta veður, sem hélzt alla þessa nótt. Himinninn var heiður og hvergi ský á lofti. Sól seig að haffleti og var sem hún settist á hafið eða rönd af henni hyrfi í það á tímabili. Sjór var spegilsléttur svo langt sem augað eygði. Birtuskil vom svo til engin. Sá, sem ekki hefur komið í nálægð við fuglabjarg um varp og útungunartíma, getur vart gert sér í hugarlund þann óhemju fjölda af fugli og allt það líf, og allt það starf, sem þar fer fram. Þó sjá þeir, sem í nálægð eru, aðeins takmarkaðan tíma, ekki nema hluta af þessu lífi og starfi. Þeir, sem fara á bjarg sem kallað er, kynnast þessu nokkuð vel. Það iðar allt af lífi og önn, sem í stórborg væri. Margradda garg, vængjaþytur og bergmál blandast saman og 57
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Strandapósturinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Strandapósturinn
https://timarit.is/publication/1641

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.