Morgunblaðið - 12.08.2021, Síða 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 2021
✝
Þórey Mjall-
hvít H. Kol-
beins kennari
fæddist 31. ágúst
1932 að Stað í
Súgandafirði. Hún
lést á Hrafnistu
17. júlí 2021.
Foreldrar henn-
ar voru sr. Hall-
dór Kolbeins, f.
16.2. 1893, d.
29.11. 1964, og
Lára Ágústa Ólafsdóttir, f.
26.3. 1898, d. 18.3. 1973. Systk-
ini Þóreyjar eru Ingveldur Að-
alheiður, Gísli, Erna, Eyjólfur
og Lára. Fóstursystkini eru
Guðrún S. Guðmundsdóttir og
Ólafur Valdimarsson. Þórey
ólst upp í foreldrahúsum að
Stað í Súgandafirði, að Mæli-
felli í Skagafirði og að Of-
anleiti í Vestmannaeyjum.
Stúdent 1952 frá Mennta-
skólanum á Akureyri. Nám í
guðfræðideild HÍ 1952-53 og
1974-75, kennarapróf úr stúd-
entadeild Kennaraskóla Íslands
Dís, fyrri eiginmaður Halldór
Benediktsson og dóttir þeirra
Módís Fujiko, unnusti Benja-
min Schmid og dóttir þeirra
Maísól Sonoko. Síðari eig-
inkona Ragnars er Dagný
Chen Ming, dætur þeirra Eir-
dís Heiður Chen og Eirfinna
Mánadís Chen; b) Heiður, f.
31.5. 1958, d. 28.5. 1993. Eig-
inmaður var Ómar Sævar
Harðarson, dætur þeirra
Brynhildur og Þórey Mjallhvít,
gift Fayaz Khan, hennar barn
og Finnboga Þorkels Jóns-
sonar er Heiður Ísafold; c)
Lára Sigríður, f. 12.9. 1965.
Eiginmaður er Atli Geir Jó-
hannesson, börn þeirra Atli
Baldur og Heiður Þórey; d)
Halldór Kristján, f. 12.9. 1965.
Fyrri eiginkona er Sigríður
Melrós Ólafsdóttir, synir
þeirra Baldur Kolbeinn, Ólaf-
ur Elliði og Steinn Völundur.
Síðari eiginkona Halldórs er
Hlíf Una Bárudóttir, dóttir
þeirra Bára Mjallhvít.
Útförin verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag, 12. ágúst
2021, klukkan 13. Jarðarför-
inni verður streymt á:
https://youtu.be/DSY8Vxqys_w
Virkan hlekk á streymið má
finna á:
https://mbl.is/andlat
1962 og úr fram-
haldsdeild fyrir
sérkennara KÍ
1978. Kennari við
Skóla Ísaks Jóns-
sonar 1962-1983,
yfirkennari við
Þroskaþjálfaskóla
Íslands 1983-1995,
sérkennari við Ís-
aksskóla 1997-
2004.
Þórey giftist
Baldri Sigurþóri Ragnarssyni,
kennara, þýðanda og skáldi,
25.9. 1954, f. 25.8. 1930, d.
25.12. 2018. Foreldrar hans
voru Ragnar Andrés Þor-
steinsson, f. 11.5. 1905, d. 27.6.
1998, og Sigríður Sigurð-
ardóttir, f. 23.4. 1903, d. 4.10.
1992. Börn Þóreyjar og Bald-
urs eru a) Ragnar, f. 29.11.
1955. Fyrri eiginkona er Sari
Ohyama, dætur þeirra Mariko
Margrét, gift Árna Þór Vigfús-
syni, synir þeirra Vigfús Fróði
Fujio, Tómas Grettir Tomio og
Emil Eldar Takao, og Mamiko
Árið 1990 komstu í heimsókn
til okkar í New Jersey. Ég var
níu ára gömul og mjög spennt.
Ég krafðist þess að sofa með þér
á einbreiða beddanum í stofunni.
Það rann ekki upp fyrir mér fyrr
en mörgum árum seinna að það
hafi verið full þröngt fyrir sextíu
ára konu. Þú svafst örugglega
illa en það bar ekki á því. Um
helgina vildu mamma og pabbi
sýna þér Empire State Building.
En ég tók það ekki í mál og
krafðist þess að fara í minigolf-
skemmtigarð. Þú hlustaðir á
rifrildið milli mín og foreldranna
og ákvaðst að standa með mér,
frekjunni. Þrátt fyrir að New
York hefði án efa verið skemmti-
legra fyrir ykkur fullorðna fólk-
ið. Þannig varstu bara, blíð og
brosmild og stóðst svo oft með
mér.
Ég er alnafna þín og taldi
ástæðuna bak við nafnagjöfina
vera inngrip æðri máttar, þrátt
fyrir að það hafi verið röð tilvilj-
ana sem leiddi til þess að ég fékk
nafnið þitt en ekki eldri systir
mín, Brynhildur, sem fæddist á
afmælisdaginn þinn. Fyrir vikið
áleit ég þig í mörg ár sálufélaga
minn, nafngiftin og óendanleg
þolinmæði þín gagnvart mér
fannst mér binda okkur saman
órjúfanlegum böndum.
Þegar mamma féll frá, fannst
mér ég heppin að hafa bestu
ömmu í heimi til að stíga inn í
móðurhlutverkið að hluta til. Og
þannig var það í mörg ár, í gegn-
um súrt og sætt varst þú alltaf
til staðar. Frá litlu hlutunum yf-
ir í þá stóru. Eins og að sjá til
þess að það væri alltaf kókópöffs
í matarbúrinu þegar ég var ung-
lingur. Þú og afi voruð best í
heimavinnuaðstoð og svo pass-
aðir þú að við systurnar hefðum
eitthvað að borða þegar pabbi
fór í vinnuferðir.
Seinna meir, þegar ég flutti út
í nám, töluðum við reglulega
saman í síma. Ég sagði þér frá
vinunum, skólanum og stráka-
málum. Þú sendir mér líka mat-
arpakka með alls kyns íslensk-
um matarafurðum. Auðvitað
harðfisk sem angaði langt fram
á gang, vel innpakkað skyr eða
kúlusúkk.
Eitt sinni kom opinn poki með
pinkulitlum íslenskum gulrót-
um, mér og vinunum til mikillar
kátínu. Ég hélt að þér væri farið
að förlast – en sendingin reynd-
ist vera brandari, þú varst bara
með þannig húmor. Íslensku
gulræturnar urðu samt illur for-
boði. Áratug síðar var orðið ljóst
að þú varst komin með Alzheim-
ers.
Þegar ég flutti heim í lok árs
2007, flutti ég í íbúð á Sogaveg-
inum. Nákvæmilega þriggja
mínútna labbitúr heim til ykkar
afa. Ég taldi tímann þar sem ég
kom nánast daglega í morgun-
kaffibolla. Við spjölluðum um
allt milli himins og jarðar við
eldhúsborðið. Bókstaflega allt
milli himins og jarðar. Eitt sinn
mætti ég heim til ykkar og dró
fram símann minn og sýndi afa
Youtube-myndbönd af UFO og
geimverum. Þú hafðir ekki mik-
inn áhuga á því, en þegar ég
sýndi þér að það voru sko til
myndbönd sem áttu að vera af
englum að rölta um fyrir framan
svarthvítar öryggismyndavélar
varstu mjög spennt. Enda
varstu alltaf trúuð prestsdóttir
sem að fórst með bænir jafnvel
undir lokin.
Þú varst alltaf svo undirbúin
fyrir dauðan, byrjaðir að útdeila
hlutum fyrir mörgum árum og
merkja húsgögnin. Það er skrít-
ið að þú sért farin, en ég veit að
þú ert stödd á meðal engla.
Þórey Mjallhvít H.
Ómarsdóttir.
Elsku amma! Frá barnsaldri
hef ég hugsað mikið um hversu
lánsöm ég hef verið að hafa þig í
tilveru minni. Þú hefur verið
stoð mín og stytta í gegnum allt
mitt líf og stutt við fjöldamarga
aðra. Það er í raun merkilegt og
aðdáunarvert hvað þú hefur náð
að sinna mörgu og vera til staðar
fyrir marga einstaklinga. Þú
tókst öllum manneskjum opnum
örmum, alltaf til í að hjálpa, leið-
beina, kenna, gefa af þér og
dreifa kærleika. Umburðarlynd-
ari og víðsýnni manneskju er
vart að finna.
Enginn hefur kennt mér jafn
mikið um lífið og tilveruna eins
og þú.
Takk fyrir að kenna mér að
vera góð manneskja. Takk fyrir
að kenna mér að hamingjan er
ekki eitthvað sem kemur til
manns. Hamingju þarf maður
sjálfur að skapa og vinna í. Takk
fyrir að kenna mér hvað það er
mikilvægt að rækta vini og fjöl-
skyldu. Takk fyrir að kenna mér
hvað vinkonur eru mikilvægar.
Takk fyrir að kenna mér að
baka pönnukökur. Takk fyrir að
sauma á mig föt og kenna mér að
sauma.
Takk fyrir að kenna mér að
prjóna og hekla. Takk fyrir að
taka mig í sumarbústað á sumr-
in. Takk fyrir að kenna mér ís-
lensk blómaheiti. Takk fyrir að
halda fyrir mig stúdentsveislu.
Takk fyrir að fara með mér í
berjamó.
Takk fyrir að kenna mér að
syngja íslenskar vísur og sálma.
Takk fyrir allt spjallið og ein-
lægar og hreinskilnar samræður
í gegnum árin.
Þú sagðir alltaf: „Það er svo
mikið að vera manneskja.“ Það
er svo sannarlega rétt að það er
mikið mál að vera manneskja og
ég skil það alltaf betur og betur
eftir því sem árin líða. Sá lær-
dómur er það mikilvægasta sem
þú hefur kennt mér og kemur í
veg fyrir uppgjöf og veitir
hvatningu við erfið verkefni og
áskoranir í lífinu.
Ég man að þú kallaðir mig oft
hjartabarn, mér þótti það svo
fallegt. Þú ert mín hjartaamma.
Bless elsku amma mín og
takk fyrir allan kærleikann og
fyrir að hafa gefið mér allt þetta
góða veganesti út í lífið.
Knús til ykkar afa, ég mun
alltaf sakna ykkar og Sogaveg-
arins.
Mariko Margrét
Ragnarsdóttir.
Ég kveð hana með miklum
söknuði, hún var alltaf svo hlý og
elskuleg og umvafði mann með
kærleika sínum.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem er engu öðru líkt.
Faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir
þér.
(Terri Fernandez)
Það eru svo margar fallegar
minningar sem ég á um Þóreyju
fóstursystur mína og alltaf eru
mér dýrmætar minningarnar
um fyrstu dagana sem ég átti á
Stað í Súgandafirði, þar sem ég
var tekin í fóstur fimm ára göm-
ul þegar móðir mín andaðist. Og
það var einmitt Þórey Mjallhvít
sem var mér svo ósköp góð og
vildi klappa mér og sýna mér
ástúð sína svona lítið barn sem
hún var. En svona var hún alltaf,
svo hlý og kærleiksrík.
Þórey kenndi lengi í Ísaks-
skóla og ég veit að öllum líkaði
mjög vel við hana þar, bæði sam-
starfsfólk og börnum, þar átti ég
lítinn frænda sem þótti svo vænt
um hana að hann sagðist ætla að
vera eins og Þórey þegar hann
yrði stór. Það er svo margs að
minnast frá æskudögunum og
fallega og kærleiksríka heim-
ilinu sem við áttum á Stað í Súg-
andafirði og Mælifelli í Skaga-
firði og svo í Vestmannaeyjum
líka.
Fjölskylda mín sendir kær-
leiksríkar kveðjur.
Hinsta kveðjan erfið er
erum harmi slegin
en vitum að sæluvist mun þér
veitast hinum megin.
(E.S.)
Minning þín lifir.
Guðrún Sesselja Guð-
mundsdóttir (Rúna systir).
Okkur systkinin langar að
minnast elskulegrar móðursyst-
ur okkar hennar Þóreyjar með
nokkrum orðum. Þórey var af-
skaplega hjartahlý, jákvæð og
hláturmild, alltaf var gott að
koma til hennar og Baldurs. Að
koma til þeirra á Sogaveginn var
líkt og að vera staddur í ævin-
týraheimi, bækur frá gólfi til
lofts, óskastóllinn hans Halldórs
afa sem við áttum alltaf að setj-
ast í og „brúðarbekkurinn“ fal-
legi í stofunni þeirra. Alltaf var
tekið á móti okkur með hlýju,
hvort heldur sem var í gistingu
eða bara í heimsókn. Þar var
spjallað um allt milli himins og
jarðar því Þórey var einstaklega
áhugasöm og sýndi viðmælend-
um sínum mikinn áhuga og
hlýju.
Þetta fallega ljóð lýsir að
vissu leyti Þóreyju frænku, því í
hjarta hennar lýsti fallegt ljós
sem hafði áhrif á alla sem voru
nálægir henni.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn er ég græt,
því drottinn telur tárin mín,
ég trúi og huggast læt.
(Kristján Jónsson)
Við sendum Láru Sigríði,
Halldóri, Ragnari, Brynhildi,
Þóreyju Mjallhvíti og fjölskyld-
um þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Helga, Halldór
Kristján,
Lára Ágústa
og fjölskyldur.
Elsku Þórey frænka er farin
yfir í Sumarlandið. Við sjáum
fyrir okkur þær systur, mömmu
og Þóreyju, faðmast svo inni-
lega. Þær hlæja og tala hvor of-
an í aðra og eru bara svo glaðar
að hittast á ný. Þær drekka kaffi
saman og eru svo hamingjusam-
ar, alveg eins og við munum eftir
þeim saman, alltaf syngjandi
glaðar og kærleiksríkar í blóma-
hafi.
Það var mikill samgangur
milli heimilanna alla tíð og alltaf
gaman og gott að koma til Þór-
eyjar frænku og Baldurs. Þau
tóku alltaf svo vel á móti manni,
fagnandi og með svo mikilli
hlýju og væntumþykju. Þórey
hafði mikinn áhuga á því sem
maður var að gera og hvað börn-
in okkar og fjölskyldur væru að
sýsla. Hún gaf sér alltaf svo góð-
an tíma til að hlusta og heyra
hvað allir höfðu fyrir stafni og
var svo hvetjandi.
Þórey hafði auðvitað sérstak-
an áhuga á að heyra um kennsl-
una, hvernig gengi og hvað væri
verið að kenna börnum og
hvernig. Hún var kennari af lífi
og sál, var frábær kennari og
mikil fyrirmynd okkar sem lögð-
um kennsluna fyrir okkur. Hún
hafði mikla gleði af því að segja
okkur sögur og við nutum þess
að hlusta. Þetta voru alls konar
sögur og endalaust hlegið og
spjallað.
Við systkinin erum óendan-
lega þakklát fyrir Þóreyju
frænku, sem alltaf var svo kær-
leiksrík og blíð. Hún var okkur
líka mikill stuðningur þegar
mamma fór að veikjast. Þegar
mamma átti orðið erfitt með að
muna hvort hún væri að koma
eða fara voru Þórey og Baldur
henni svo góð og umhyggjusöm.
Þegar mamma var komin inn á
Skjól fórum við reglulega í kaffi
til Þóreyjar frænku með
mömmu meðan hún gat. Það var
okkur mikill styrkur að koma til
hennar og þó mamma þekkti
okkur ekki lengur þá leið henni
alltaf vel að koma til Þóreyjar
systur sinnar.
Við kveðjum elsku Þóreyju
frænku með innilegu þakklæti.
Við eigum öll svo fallegar minn-
ingar um hana. Hún var falleg
manneskja innan sem utan með
stórt hjarta fullt af væntum-
þykju og kærleika sem snerti líf
okkar allra.
Elsku Lára, Halldór, Ragnar,
fjölskyldur og aðrir aðstandend-
ur, innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra. Minningin um elsku
frænku lifir.
Halldór, Ragnheiður,
Lára, Ásta og Erna
og fjölskyldur.
Hjartkær mágkona mín hún
Þórey hefur kvatt þessa jarð-
vist. Elskulega ljúfa Þórey sem
allir elskuðu. Hún hafði einstak-
lega hlýja nærveru, var hjálp-
söm og greiðvikin og í alla staði
yndisleg manneskja. Ég var níu
ára þegar Baldur bróðir minn
kom austur á Eskifjörð og
kynnti okkur fyrir unnustu sinni
henni Þóreyju. Þau voru nýút-
skrifaðir stúdentar frá Mennta-
skólanum á Akureyri. Þau voru
svo fallegt par og geisluðu af
hamingju og auðvitað féllum við
fyrir persónu Þóreyjar frá
fyrsta augnabliki.
Þórey Kolbeins var fæddur
kennari. Hún hafði allt til að
bera sem prýddi góðan kennara;
elsku og væntumþykju til barna
og foreldra og samviskusemi og
glaðlyndi. Ég minnist atviks
þegar ég var 12 ára og við vorum
í heimsókn í Skeiðarvogi. Ég
labbaði með Þóreyju með Ragn-
ar, frumburðinn, í kerru og við
vorum á leið í mjólkurbúðina.
Þórey söng hástöfum alla leiðina
alls konar skemmtileg lög og ég
var alveg miður mín að hún væri
að syngja úti á götu. En svona
var Þórey, glaðlyndið var svo
sjálfsprottið, ég skildi þetta allt
betur seinna.
Nú er komið að leiðarlokum,
það er ekki pláss fyrir allar góðu
minningarnar. Ég votta öllum
börnum, tengdabörnum, barna-
börnum og barnabarnabörnum
og enn fremur Láru systur
hennar mína dýpstu samúð. Mér
þykir svo vænt um ykkur öll. Nú
verður móðir ykkar lögð til hvílu
hjá honum Baldri sínum sem
hún ávarpaði aldrei öðruvísi en
með orðunum „Baldur minn“ og
Heiði, elskulegri dóttur, sem
lést löngu fyrir aldur fram. Guð
blessi elsku Þóreyju mína, það
hefur verið þröng á þingi þegar
hún kvaddi því svo margir hafa
beðið eftir henni í sumarlandinu.
Ástarkveðjur til allra,
Nanna Ragnarsdóttir.
Við andlát Þóreyjar, elsku-
legrar mágkonu minnar, reikar
hugurinn aftur til liðinna ára.
Þórey giftist Baldri bróður mín-
um árið 1954. Alla tíð síðan vor-
um við í góðu sambandi sem
aldrei bar skugga á.
Þórey var einstök manneskja.
Ljúfmennska hennar og hlýja
náði ekki aðeins til fjölskyldu
hennar heldur allra sem hún
komst í kynni við. Kennarastarf-
ið var hennar áhugasvið og hug-
sjón. Hún kenndi árum saman
við Ísaksskóla þar sem börnin
nutu umhyggju hennar og góðr-
ar kennslu. Síðar gerðist hún yf-
irkennari við Þroskaþjálfaskóla
Íslands.
Í gegnum árin hittust fjöl-
skyldur okkar oft í afmælum og
jólaboðum þar sem við öll nutum
ánægjulegrar samveru. Þótt
margar ljúfar minningar rifjist
upp frá liðnum árum var líf mág-
konu minnar ekki áfallalaust.
Hún veiktist af krabbameini fyr-
ir mörgum árum sem henni
tókst að yfirstíga með hjálp
góðra lækna og andlegs styrks.
Árið 1993 lést Heiður, dóttir
þeirra hjóna, eftir erfið veikindi,
aðeins 35 ára gömul. Þórey og
Baldur tókust á við þá miklu
sorg af æðruleysi og veittu
dætrum hennar og eiginmanni
mikinn stuðning og umhyggju.
Fjölskyldan skipaði ávallt
stóran sess í lífi þeirra hjóna.
Þegar heilsu þeirra beggja tók
að hraka stóðu börn þeirra og
barnabörn þétt við bakið á þeim.
Að lokum fengu þau bæði vist á
hjúkrunarheimili Hrafnistu þar
sem þau nutu góðrar umönnun-
ar starfsfólks. Þar lést Baldur
fyrir rúmum tveimur árum.
Í dag fylgjum við elskulegri
mágkonu minni til hinstu hvílu.
Hennar verður minnst með
söknuði og hlýju. Við Árni og
fjölskylda okkar sendum börn-
um hennar og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðj-
ur.
Gyða Ragnarsdóttir.
Þú munt lifa að eilífu í hjarta
mínu.
Frá því ég flutti hingað til Ís-
lands frá Japan árið 1981 hefur
þú verið mér eins og móðir. Þú
varst íslenska mamma mín. Ég
eyddi miklu meiri tíma með þér
en hjá móður minni í Japan. Þú
kenndir mér íslensku og bakst-
ur. Þú hjálpaðir mér alveg heil-
mikið þegar ég var að ala upp
Þórey Mjallhvít H.
Kolbeins
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is