Morgunblaðið - 05.11.2021, Blaðsíða 20

✝
Rósinkrans
Már fæddist
27. desember
1979. Hann lést af
slysförum 25. sept-
ember 2021 í Sví-
þjóð.
Foreldrar hans
eru þau Konráð
Jóhannsson, f. 12.
mars 1958, d. 9.
maí 2021, og Unn-
ur Rut Rósin-
kransdóttir, f. 4. ágúst 1961.
Systkini hans eru Arna María,
fædd 22. ágúst 1983, Sigurlín
Edda, f. 20. maí 1985, Guð-
bjartur Gestur, f. 4. apríl 1987,
Kristján Birgir, f. 27. ágúst
1999 og Svala, f. 1.
janúar 1987.
Unnusta hans er
Hrefna Henny
Víkingur hjúkr-
unarfræðingur,
fædd 17. apríl
1985, og börn
þeirra eru Alex-
ander Elí, f. 20.
september 2012,
Atlas Breki, f. 14.
maí 2019, en fyrir
átti hann Guðmund Ívan, f. 14.
júní 2004.
Útför Rósinkrans fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag, 5.
nóvember 2021, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Elsku elsku hjartans Rósi
minn! Ég bara varla trúi því að þú
sért farinn frá okkur, það er kom-
ið svo risastórt skarð í hjarta mitt
og fjölskyldunnar allrar yfir að þú
sért farinn frá okkur. Lífið verður
ekki samt án þín. Það sem ég á eft-
ir að sakna allra símhringinganna
og allra fallegu kveðjanna sem þú
varst alltaf að senda mér, engin
snöpp af fjölskyldunni, engin Mes-
senger-símtöl. Þú varst alltaf svo
duglegur að senda snöpp og leyfa
okkur að fylgjast með. Þessi
snöpp sem þú sendir mér sama
dag og þú kveður kem ég alltaf til
með að varðveita. Þú varst alltaf
að gera eitthvað með elsku
Hrefnu þinni og strákunum þín-
um, enda varstu alltaf duglegur að
tjá elsku þína og væntumþykju,
þú áttir svo auðvelt með að þykja
vænt um alla í kringum þig og
máttir ekkert aumt sjá.
Þegar við bjuggum á Siglufirði
og þú varst tveggja ára og við vor-
um í göngutúrum og þú varst al-
veg hvíthærður og allir voru svo
hrifnir af þér, þá gekkst þú undir
viðurnefninu glókollurinn. Þú
heilsaðir öllum, stoppaðir og sagð-
ir „hæ“ við alla sem við mættum í
labbitúrunum og byrjaðir
snemma á að vera hugulsamur og
dróst aðra að nærveru þinni. Að-
eins seinna þegar við vorum í
Krossinum þá var svo gaman að
fylgjast með þér, þú varst alveg á
fullu að lofa Drottin og fórst til
Jeff með unglingunum. Þú fékkst
snemma að kynnast Jesú og upp-
lifa trúna á hann. Síðan líða árin
og þú komst víða við í atvinnulíf-
inu, einkum voru bílar áhugamál
þitt. Alls staðar þar sem þú réðst
þig í vinnu skilaðir þú þínu með
sóma. Svo man ég svo vel þegar ég
fékk fréttir af því að þú værir að
verða pabbi. Ég bókstaflega hopp-
aði af kæti og gleði og við vorum
öll svo spennt yfir því. Svo rann
upp 14. júní og lítill drengur kom í
heiminn og þú varst að springa af
gleði og við öll. Þú varðst strax svo
mikill pabbi og gerðir allt til að
vera með Guðmundi Ívani,
drengnum þínum. Elskaðir hann
og leyfðir honum að vera með þér í
vinnunni og sýndir honum allt
sem þú varst að gera í leik og
starfi.
Og svo kom Hrefna þín. Og svo
annar sonur, Alexander Elí.
Ég man þegar þú sagðir mér að
þið ætluðuð að flytja til Svíþjóðar.
Það var pínu erfitt að heyra það.
Flytja í annað land en svo gekk
þetta bara allt svo vel hjá ykkur.
Svo kom Atlas Breki, sem er
„copy paste“ af þér! Það var svo
gaman að fylgjast með þér, hversu
hamingjusamur þú varst.
Svo var svo gaman að sjá hvað
þú varst alltaf að koma Hrefnu á
óvart og stjana við hana og elska
og lagðir rauðar rósir til að vísa
henni veginn að hinu óvænta. Svo
þegar þú baðst mig um að kveikja
á fleiri tugum kerta inni í helli þar
sem þú dróst hring á fingur henn-
ar og komst henni á óvart í róm-
antískum algleymingi. Það hefur
verið svo gaman að sjá hversu
hamingjusöm þið voruð í návist
hvort annars og þegar þið voruð
saman hérna hjá okkur þegar þið
komuð heim til Íslands á jólunum.
Og svo þegar þú hringdir í mig
fyrir stuttu og sagðir „mamma ég
get ekki þagað, Hrefna er ólétt að
þriðja barninu,“ og sýndir mér
staðfestinguna á óléttunni. Prófið
var jákvætt. Og þetta var svo
hamingjurík stund.
Það var svo æðislegt hvað við
vorum miklir vinir. Ég gat talað
við þig um hvað sem var og mun
ævinlega vera þakklát fyrir þær
stundir.
Ég elska þig og sakna þín enda-
laust mikið, elsku Rósi minn. Þú
ert eitt stórt þakklæti í hjarta
mínu og ég veit að Jesú hefur tek-
ið vel á móti þér!
Nú er komið að kveðjustund.
Sjáumst síðar elsku sonur minn!
Kær kveðja,
mamma
Elsku besti bróðir minn.
Mér þykir svo vænt um síðasta
samtalið okkar þar sem þú sagðist
vera svo stoltur af mér. Andlát
pabba okkar styrkti samband
okkar og ég held að þú vitir ekki
hversu mikinn styrk þú gafst mér
í sorginni því mér gafst aldrei
tækifæri til þess að segja þér það.
Ég er líka stolt af þér. Stolt af því
að vera systir þín.
Pabbi okkar var svo góðhjart-
aður og með stærsta hjartað af öll-
um sem ég þekki. Hann gerði allt
fyrir alla og þá sérstaklega fyrir
fjölskylduna og þú varst svo líkur
honum.
Ég leit upp til þín og fann
hlýjuna sem pabbi gaf frá sér
koma frá þér og þú ætlaðir að gera
allt sem þú gast til að hjálpa mér
og fjölskyldunni eins og pabbi
hafði gert.
Það eru engin orð sem geta lýst
sorginni og söknuðinum sem ég
finn í fjarveru þinni.
Ég elska þig.
Þín systir,
Svala.
Elsku Rósinkrans.
Þegar ég fékk þetta símtal sem
er svo ógleymanlegt, að þú værir
týndur úti á sjó, þá trúði ég ekki
þessum fréttum. Ég skellti strax á
og hringdi í þig og ekkert svar
kom, þá hringdi ég strax í Hrefnu
konuna þína og heyrði hræðslu-
röddina hennar í símann og börn-
in grátandi fyrir aftan, tárin láku
niður kinnar mínar og ég fann fyr-
ir þessum vanmætti sem ég upp-
lifði og fann að það var ekkert sem
ég gat gert þar sem þú varst í öðru
landi.
Það var algjör ófriður innra
með mér og ég gat ekki hætt að
hugsa til þín, konu þinnar,
barnanna og litla krílisins sem þið
tilkynntuð mér um fimm dögum
áður.
Það leið ekki á löngu þar til ég
var kominn út til Svíþjóðar til að
finna þig og við tóku sjö dagar af
gríðarlegri og umfangsmikilli leit
með hjálp vina, fjölskyldu og alls
kyns fólks sem setti hug sinn til
okkar.
Það sló mann jafn mikið niður
þegar ég þurfti að snúa aftur til
fjölskyldu minnar og vita af þér
einhvers staðar úti á sjó eða ball-
arhafi. En það varð þá mikill léttir
þegar þú fannst tveim dögum
seinna en þó ekki með lífsmarki,
en við þurftum ekki að skilja þig
eftir ófundinn!
Allar þær minningar sem renna
í gegnum hausinn á mér, hversu
dýrmætur þú hefur verið mér og
okkar fjölskyldu. Lífið þitt hefur
verið stórt og mikið og ég gleymi
aldrei þeim stundum sem þú náðir
í mig og sýndir mér bílana eða
tækin sem þú keyptir og varst svo
stoltur af. Eða þegar þú kenndir
mér að hrista kokteilana og heilla
kvenþjóðina. Svo þegar þú
hringdir í mig og sagðir mér frá
þessari prinsessu sem þú ætlaðir
þér að ná í sama hvað, og ekki leið
á löngu þar til hún Hrefna kom í líf
þitt og þá fór lífið að snúast um
fjölskyldu og allt sem þú tókst þér
fyrir hendur var einungis til að
gefa Hrefnu og börnunum þínum
fallega framtíð. Það skipti engu
máli hvort það var brask með tæki
og tól eða hvað sem það var, þá
var það til að gefa þeim fallegar
minningar og framtíð sem þú
hafðir stóran hug um.
Hjarta þitt var gert úr gulli og
allir þeir sem þú varst tilbúinn að
hjálpa, gefa öðrum bjarta framtíð
og styrkja fólkið þitt með upp-
byggjandi orðum og styrk var svo
dýrmætt. Þú horfðir alltaf á gullið
sem var grafið innra með fólki, þó
svo framkoma þess hafi ekki verið
endilega sú besta. Þá sástu alltaf í
gegnum það og það góða í fólki.
Ég fékk að upplifa svo dýr-
mæta minningu með þér áður en
þetta slys varð, þegar ég kom til
Svíþjóðar og heimsótti ykkur
fimm dögum áður, og sú minning
mun lifa um ókomna framtíð.
Elsku Rósi, síðan þú fórst frá
okkur þá hef ég gert mitt besta til
að sýna konu þinni og börnunum
þínum þann styrk sem ég mögu-
lega get og ég skal lofa þér því að
ég mun vera til staðar fyrir þau
alla mína tíð!
Þinn frændi,
Víðir Víðisson.
Elsku Rósinkrans Már Kon-
ráðsson (Rósi) minn. Vá, hvað
maður er búinn að vera ringlaður
síðustu daga. En margar gleði-
minningar búnar að fljúga um
hausinn á manni. Laugardaginn
25. september spjölluðum við
saman og sendum á milli okkar
snap, hlógum mikið áður en þú
fórst með krakkana á þotuskíði.
Mér þótti alltaf vænt um að heyra
í þér og skoða snöppin frá þér og
þú nefndir það sama. Við áttum
sérstakt og skemmtilegt vinasam-
band. Síðasta árið töluðum mikið
saman og höfðum báðir svo gaman
af þessu braskrugli á okkur,
hringdum oft hvor í annan og
spurðum hvort það væri vitleysa
að kaupa þetta dót eða eitthvað
annað og hlógum og bulluðum.
Mér þótti alltaf vænt um hvað þú
varst hreinskilinn og hjálpsamur,
varst alltaf til í að hjálpa manni.
En svo fékk ég símtal laugar-
dagskvöldið 25. september. Ég sat
í bílnum með konunni og fékk þær
fréttir að þú værir týndur úti á
þessu vatni (sjó) eftir að hafa verið
á þotuskíðinu. Ég brotnaði saman
og trúði þessu varla. Sunnudagur
kom og ég gekk bara um gólf, al-
veg vonlaus með engan frið í
hjartanu og ég heyrði þær fréttir
að þú væri ekki fundinn. Mánu-
dagsmorguninn heyri ég í Dodda
bróður þínum og fæ þær fréttir að
leit sé hætt og fjölskyldan sé bara
að leita og væru ekki mörg. Það
voru erfiðar fréttir sem stungu
mig í hjartað. Þá kom ekkert ann-
að til greina en að fara út og leggja
fjölskyldu þinni lið og finna þig.
Við hringdum hver í annan, ég,
Bjössi og Víðir frændi þinn. Pönt-
uðum miða og stukkum af stað og
nokkrum klukkutímum síðar vor-
um við komnir út. Daginn eftir
vorum við félagar vaknaðir í Sví-
þjóð með fjölskyldu þinni og við
okkur blasti þetta gríðarlega stóra
leitarsvæði á sjó, eyjar og firðir,
og fullt af hættum. Við létum það
ekki stoppa okkur, við vorum
komnir til að finna Rósa okkar.
Við æddum í búð og út komum við
með fullt fangið af búnaði til leitar,
þurrbúninga og fleira. Og við tók
full ferð fram í myrkur alla þessa
sjö daga, þreyta var ekki til staðar
en vonleysið kom oft, en alltaf var
það fljótt að fara aftur. Á sjöunda
degi var virkilega sárt að þurfa að
fara og kveðja þessa yndislegu
fjölskyldu og þennan rosalega hóp
sem ég kynntist, einstakt. Aldrei
fundið eins mikla samheldni og
styrk í einum hóp áður. Svo á mið-
vikudagsmorgni fékk ég þær
fréttir að þú værir fundinn, elsku
Rósi minn. Það var mikill léttir, en
líka mikil sorg.
Elsku Rósi minn, þú munt allt-
af eiga stað í mínu hjarta, elsku
vinur, og það verður alltaf opið
hús fyrir fjölskylduna þína hér.
Hvíldu í frið elsku vinur, þín
verður sárt saknað. Elsku Rósi
minn, við hittumst aftur. Stórt
knús til þín og strákanna, elsku
Hrefnu minnar og ykkar fjöl-
skyldu.
Ykkar vinur Óli Raggi, eða
Forsetinn, eins og Rósi kallaði
mig.
Ólafur Ragnar Ólafsson.
Í dag er sannur vinur, og einn
af mínum bestu, leiddur til hinstu
hvílu með sárum söknuði. Maður,
sem var í blóma lífsins, var tekinn
frá okkur, langt fyrir aldur fram.
Við Rósi vorum í daglegum sam-
skiptum á miðlunum og við heyrð-
umst þennan afdrifaríka morgun
sem hafið gleypti hann, og gleðin
og tilhlökkunin í mínum manni var
mikil á þeirri stundu. Því það var
ekkert sem hann naut sín meira
við, en að vera með Hrefnu og
drengjunum á góðum stundum.
Rósi var alltaf hamingjusamur
og glaður í gegnum lífið, en síð-
ustu árin fann maður að lífið og
hamingjan lék við hann og fjöl-
skylduna hans. Hann hafði aldrei
verið hamingjusamari. Rósi var
afar mikill faðir, traustur vinur og
bar höfuðið hátt af stolti af drengj-
unum sínum og Hrefnu konunni
sinni, og hversu vel þau væru búin
að koma sér fyrir í Svíþjóð, á fal-
lega heimilinu þeirra. Rósi var
einstök sál sem lýsti upp heiminn
með nærveru sinni, brosinu, hlátr-
inum og hjálpsemi sinni. Allir sem
þekktu Rósa vita hversu mikill
gulldrengur hann var, og vina-
margur var hann. Við Rósi vorum
óaðskiljanlegir i mörg ár og vor-
um kallaðir Sigurrós á tímabili.
Kynni okkar á unglingsárunum
urðu til þess að vinátta okkar
small, og traustið í einu og öllu
límdi okkar vináttu saman. Rósi
hugsaði um mig eins og litla bróð-
ur sinn, kynnti mig fyrir ræktinni,
djamminu, mótorcrossinu, stríp-
um í hárið, reykspóli á Mazda
Rx7, ljósabekkjum, alvöruútileg-
um, og alvöruutanlandsferðum.
En fyrst og fremst lærði ég svo
mikið af honum, því hann kunni
allt milli himins og jarðar. Við
Rósi unnum einnig saman mörg
störf svo árum skipti, og það var
magnað hvað hann var alltaf dug-
legur og iðinn við allt sem hann
tók sér fyrir hendur. Rósi var einn
stærsti hlekkurinn í mínu lífi, einn
af mínum bestu trúnaðarvinum
sem var alltaf til staðar, og við fyr-
ir hvor annan alltaf, sama hvað.
Við hjálpuðum alltaf hvor öðrum
með allt sem kom upp. Og aldrei á
okkar 24 ára vináttu kom upp
ósætti eða deilur. Samtöl okkar
enduðu alltaf á því að við sögð-
umst elska hvor annan! Rósi var
fljótur að stökkva til að aka brúð-
arbílnum á brúðkaupsdaginn
minn 2008. Það kom heldur eng-
inn annar til greina en hann. Enda
var hann alltaf til staðar fyrir vini
sína. Við töluðum alltaf um það í
gegnum árin að unglingsárin okk-
ar og allt það sem við brölluðum
var ómetanlegur tími á lífsleið
okkar og við fengum að njóta
þeirra ára saman. Við grínuðumst
alltaf með það að við ætluðum að
vera á sama elliheimili og hoppa í
gymmið daglega og stelast á bar-
Rósinkrans Már
Konráðsson
20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. NÓVEMBER 2021
✝
Magnús Grétar
Ellertsson
fæddist 30. júní
1937 í Reykjavík.
Hann lést 29. októ-
ber 2020 á dval-
arheimilinu Sól-
völlum á Eyrar-
bakka.
Foreldrar hans
voru Ellert Ágúst
Magnússon prent-
ari, f. 4. ágúst 1913,
d. 17. júní 1997, og Anna Ár-
sælsdóttir, f. 13. desember 1913,
d. 30. september 1997. Systkini
Magnúsar eru 1) Sólveig, f. 13.
júlí 1932, d. 10. janúar 1979. 2)
Auður, f. 21. maí 1935. 3) Arn-
dís, f. 20. september 1938, d. 23.
ágúst 2015. 4) Ásrún, f. 26. febr-
úar 1942. 5) Ársæll Brynjar, f.
16. júlí 1947. 6) Elín Anna, f. 22.
ágúst 1954. 7) Eyjólfur Hlíðar, f.
22. ágúst 1954. Fósturbróðir Jón
Helgi Haraldsson, f. 3. janúar
1953, d. 23. september 2012.
Eiginkona Magnúsar hét
Sigríður Vilborg Vilborgsdóttir,
f. 20. september 1939, d. 14.
september 2020.
Börn Magnúsar og Sigríðar
eru 1) Ellert Ágúst, f. 20. októ-
ber 1958. 2) Ragnheiður Þór-
unn, f. 1. janúar 1962, eigin-
maður hennar er Indriði
Ingvarsson. Þeirra börn eru a)
Magnús, b) Halldór kvæntur
Emily Anne Akland, c) Sigríður
Sólkatla og d) Anna Kristín. 3)
Heimir, f. 5. maí 1967, eiginkona
hans er Brit Helen
Leikvoll, börn
þeirra eru a) Mar-
ius og b) Magnhild.
4) Sólveig, f. 3.
ágúst 1969, eig-
inmaður hennar er
Ari Jóhannes
Hauksson, börn
þeirra eru a) Eva
Arnfríður, maki
hennar er Reynir
Freyr Pétursson,
börn þeirra eru Ísold Agla og
Matthildur María. b) Leifur,
maki Alexandra Ingrid Hafliða-
dóttir, sonur þeirra er Arnaldur
Ari. c) Vignir Freyr.
Magnús og Sigríður bjuggu
um skeið á Hvanneyri og á Hvít-
árvöllum og vann Magnús við
ýmis störf þar á árunum 1957 til
1962 s.s. hjá Verkfæranefnd rík-
isins á Hvanneyri, sem ráðu-
nautur hjá Búnaðarsambandi
Borgarfjarðar og aðstoðarmað-
ur við tilraunir á Hvanneyri. Ár-
ið 1966 lauk hann prófi sem
mjólkurfræðingur frá mjólk-
urskólanum Ladelund í Dan-
mörku.
Frá Borgarfirðinum fluttu
Magnús og Sigríður á Eyr-
arbakka og þaðan á Selfoss.
Magnús starfaði hjá Mjólkurbúi
Flóamanna frá 1962 til starfs-
loka.
Jarðarförin fer fram frá Eyr-
arbakkakirkju 5. nóvember
2021 klukkan 13.
Látinn er á Sólvöllum á Eyr-
arbakka Magnús Grétar Ell-
ertsson mjólkurfræðingur, átta-
tíu og fjögra ára að aldri.
Magnús fæddist í Reykjavík 30.
júní 1937, sonur hjónanna Ell-
erts Ágústs Magnússonar og
Önnu Ársælsdóttur konu hans.
Magnús ólst upp í Vesturbæn-
um í stórri fjölskyldu. Ungur
var hann sendur í sveit til
frændfólks síns í Borgarfirði, til
sumardvalar. Þar var hann
næstu sumrin og segja má að
þessi sveitarvera hafi haft bein
áhrif á líf hans. Eftir grunn-
skólann tók við almenn verka-
mannavinna, meðal annars á
Keflavíkurflugvelli. Sveitarver-
an sagði svo til sín og Magnús
settist á skólabekk í Búnaðar-
skólanum á Hvanneyri og lauk
þar kandídatsprófi í búvísind-
um. Nokkur ár vann hann sem
búfræðingur í Borgarfirði en
fluttist svo á Selfoss þar sem
hann lærði mjólkurfræði. Fram-
haldsnámi í þeirri grein lauk
hann í Danmörku. Magnús vann
síðan í Mjólkurbúi Flóamanna
til loka starfsævinnar, mest á
rannsóknarstofu búsins. Á
námsárum Magnúsar á Hvann-
eyri tíðkaðist að nemendur
Húsmæðraskólans á Laugalandi
heimsæktu tilvonandi bænda-
efni á Hvanneyri einu sinni á
vetri. Við slíkt tilefni kynntist
Magnús Sigríði Vilborgu Vil-
bergsdóttur frá Eyrarbakka
sem síðan varð eiginkona hans.
Börn þeirra hjóna eru Ellert
Ágúst, Ragnheiður Þórunn,
Heimir og Sólveig.
Við sendum þeim systkinum,
barnabörnum og barnabarna-
börnum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Fjölskyldan frá Hjallatúni
Óskar Magnússon.
Magnús Grétar
Ellertsson
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
BRAGI SIGMAR HEIÐBERG,
Vesturvegi 19, Vestmannaeyjum,
lést á sjúkrahúsinu í Vestmannaeyjum
25. október.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkrahússins fyrir hlýja
og góða umönnun.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Jón Sigurpáll Hansen Birgitta Svandís Reinaldsd.
Erna Björk Friðriksdóttir
Ingibjörg Elín Árnadóttir Birgir Snævarr Ásþórsson
Hafdís Steina Árnadóttir Einar Mikael Sölvason
Árni Freyr Jónsson Guðný Sara Birgisdóttir
Okkar ástkæra
ÁSA PÁLSDÓTTIR
lést 2. nóvember á líknardeild
Landspítalans.
Útför verður auglýst síðar.
Róbert Viðar Pétursson
Gunnar Gunnarsson
Margrét Rún Gunnarsdóttir