Morgunblaðið - 18.11.2021, Page 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. NÓVEMBER 2021
✝
Þorvaldur Að-
alsteinn
Hauksson fæddist í
Reykjavík 27. októ-
ber 1989. Hann
lést af slysförum í
Kjós 3. nóvember
2021.
Foreldrar hans
eru Kristín Hreið-
arsdóttir, f. í
Reykjavík 20. júní
1967, og Haukur
Þorvaldsson, f. í Reykjavík 16.
apríl 1964, d. 3. febrúar 2012.
Systkini Þorvaldar eru Hreiðar
Hauksson, f. 1988, Maríanna
Sól Hauksdóttir, f. 2001, Gunn-
laugur S. Valtýsson, f. 1998, og
Kristbjörg Anna Valtýsdóttir, f.
2000.
Þorvaldur sleit barnsskónum
í Hafnarfirði en frá
11 ára aldri ólst
hann upp í Vogum
á Vatnsleysu-
strönd. Hann var
mikið hjá ömmu og
afa í Kjósinni og
þar var hugur
hans alla tíð. Hann
byrjaði snemma að
vinna með afa sín-
um í sveitinni og
17 ára fór hann á
sjóinn sem hann stundaði í 13
ár sem háseti og skipstjóri. Síð-
ustu þrjú ár vann hann í landi
sem þúsundþjalasmiður, hvort
sem það var að mála eða skipta
um rafmagnslagnir í traktors-
gröfum.Útför fer fram frá
Fossvogskirkju 18. nóvember
2021 klukkan 13.
Elskulegur dóttursonur okkar,
Þorvaldur Aðalsteinn, lést í bíl-
slysi 3. nóvember sl. skammt frá
heimili okkar í Kjósinni. Það er
þyngra en tárum taki að skrifa
kveðjuorð til barnabarns síns.
Foreldrar hans skildu þegar hann
var fjögurra ára og má segja að
hann væri alinn upp í Kjósinni á
bernskuárum sínum, hann var
mikið hjá pabba sínum í Kjósinni
og hjá okkur ömmu sinni og afa og
móður sinni að sjálfsögðu. Ellefu
ára gamall flutti hann með móður
sinni og manni hennar Valtý
Gunnlaugssyni og Hreiðari bróð-
ur sínum í Voga á Vatnsleysu-
strönd.
Þeir feðgar stunduðu mikið
hestamennsku og snerist lífið
mest um hesta, útreiðar og
keppnir. Gekk þeim bræðrum vel
á þeim vettvangi á hestum sínum
Drífu og Kulda. Það breyttist svo
á unglingsárunum og áhuginn
dofnaði.
Bræðurnir Hreiðar og Þorvald-
ur voru mjög samrýndir og yfir-
leitt báðir nefndir saman. Þeir
urðu fyrir þeirri sáru sorg að
missa föður sinn árið 2012 og var
það mikið áfall. Þorvaldur stund-
aði sjó í mörg ár, en var farinn að
vinna í landi við ýmis störf.
Allt lék í höndum hans og hann
gat gert við allt mögulegt. Við afi
hans nutum oft góðs af dugnaði
hans og vilja til að hjálpa okkur
við heyskap og ýmislegt sem til
féll í sveitinni. Ég gleymi ekki
þegar verið var að setja grindur í
fjárhúsin hjá okkur þegar hann
var sjö ára. Hann var allan daginn
úti með pabba sínum og afa í
kuldagallanum sínum í 12 stiga
frosti og fékk að hafa sinn hamar
og spýtu til að negla í. Það kom
snemma í ljós dugnaðurinn og elj-
an.
En nú er komið að kveðjustund
og söknuðurinn er mikill, mest frá
móður hans og systkinum. Við
biðjum Guð að styrkja þau og
styðja á erfiðum tímum fram und-
an. Sendum batakveðjur til vinar
hans, sem var með honum í þess-
ari ferð, og biðjum Guð að styðja
hann á erfiðum tíma.
Elsku Þorvaldur, hafðu þökk
fyrir allt og allt elsku vinur og
barnabarn. Þín amma og afi í
Kjósinni.
Ásta og Hreiðar.
Nú þegar Þorvaldur Aðal-
steinn Hauksson bróðursonur
minn hefur kvatt svo skyndilega
og svo ótímabært vil ég minnast
hans nokkrum orðum.
Í minningunni voru það bjartir
tímar þegar þeir bræðurnir, Þor-
valdur og Hreiðar, rúmu ári eldri,
voru að komast á legg. Þeir voru
uppátækjasamir fjörkálfar og
gaman var þá að fá að eiga svolít-
inn þátt í lífi þeirra. Þeir bræð-
urnir voru frá því fyrsta mikið í
sveitinni hjá Ástu ömmu sinni og
Hreiðari afa á Grímsstöðum og
nutu þar mikils ástríkis og urðu
gegnheilir og glaðir sveitamenn. Í
beinu framhaldi hófu þeir svo
snemma að stunda hestamennsku
með Hauki föður sínum, og voru
ekki háir í loftinu þegar þeir voru
farnir að þjálfa hesta og keppa í
reiðmennsku og náðu oft árangri
sem eftir var tekið.
Þegar við Guðrún fluttum að
Minna-Mosfelli varð Þorvaldur
vinnustrákur hjá okkur um tíma.
Hann hafði þá með sér keppnis-
hestinn sinn, hvítan og gljástrok-
inn, og lagði mikla áherslu á að
sinna honum óaðfinnanlega.
Stundum þótti honum nóg um
hvað við heimamenn áttum til að
bjóða okkar hestum í hraða og
ógreiðfærum leiðum og íhugaði þá
jafnvel hvort þetta væri boðlegt
hestinum hans hvíta. Þetta voru
góðar og skemmtilegar samveru-
stundir og hafa síðan verið rifjað-
ar upp þegar tækifæri hafa gefist.
Svo leið tíminn fram með
breytingum og umróti. Þar kom
að foreldrarnir skildu og bræð-
urnir fluttu suður með sjó með
móður sinni. Unglingsárin fóru í
hönd með breyttum hugðarefn-
um; margháttuð reynsla safnaðist
í sarpinn, vík breikkaði milli vina
og samfundir urðu strjálli. Bræð-
urnir hófu að stunda sjómennsku
þegar aldur leyfði, og hafa síðan
haft fiskveiðar á smábátum víða
um land sem aðalatvinnu, en einn-
ig ýmis störf í landi í ígripum. Allt-
af var gaman að hittast og brosin
eftirminnileg.
Skjótt hefur nú sól brugðið
sumri, og í einni svipan er Þor-
valdur Aðalsteinn frændi hrifinn
frá okkur. Eftir sitjum við hnípin
með sorg í hjarta.
Föðurfjölskyldan flytur Krist-
ínu, systkinunum, ömmu og afa og
öðrum ættingjum og vinum inni-
legustu samúðarkveðjur, og þakk-
ar frænda fyrir það sem hann var
okkur öllum.
Valur Steinn Þorvaldsson.
Elsku besti Toggi, ég hef alltaf
sagt það, þú ert bestur. Ég kynnt-
ist Togga fyrst fyrir um tveimur
árum. Ég var símalaus og niður-
dregin. Hann hringdi á bíl fyrir
mig til Reykjavíkur og á heimleið-
inni fékk ökumaðurinn sem þekkti
Togga ekkert skilaboð frá honum:
„Viltu segja stelpunni hvað hún er
falleg þegar hún brosir.“ Svo átt-
um við eftir á búa til ótalmargar
góðar minningar saman. Toggi
var alltaf góður, skilningsríkur og
þolinmóður við mig. Mér leið allt-
af öruggari í kringum hann. Þegar
honum fannst „ekki galin hug-
mynd“ að ég tæki mig á fór ég og
gerði það, ég hlustaði alltaf á hann
enda var hann bæði gáfaður og
skynsamur. Ég byggði upp líf mitt
eftir að við kynntumst. Hann
sagði oft við mig hvað hann hefði
mikla trú á mér (eitt það fyrsta og
allra síðasta sem hann sagði við
mig). Ég var þess vegna alltaf að
reyna að sanna mig meira og
meira fyrir honum og já, ég hélt
ég hefði allt lífið til þess. En ég
trúi því að við hittumst í því
næsta. Toggi var ótrúlega dugleg-
ur, einstakur, sniðugur, klár,
hnyttinn, fyndinn og fjallmyndar-
legur fallegur töffari. Toggi minn,
ég held áfram að standa mig, mun
sakna þín og minnast þín alla ævi.
Við áttum einstakt og náið sam-
band og ég er svo þakklát fyrir
spjallið sem við áttum rétt fyrir
andlát þitt. Hvíldu í friði elsku
besti. Ég sendi fjölskyldu og vin-
um mínar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Snædís Ylfa Sveinsdóttir.
Þorvaldur Aðal-
steinn Hauksson
✝
Friðrik Jó-
hannsson
fæddist á Siglu-
firði 29. nóv-
ember 1950. Hann
lést á heimili
sínu, Hlíðargötu 8
á Akureyri, 7.
nóvember 2021.
Foreldrar Frið-
riks voru hjónin
Jóhann Hauksson
sjómaður, f. 7.6.
1929 á Akureyri, d. 18.12.
2011, og Sigríður Hermanns
húsmóðir, f. 17.7. 1926 í Vest-
mannaeyjum, d. 18.8. 2017.
Systkini Friðriks voru Sól-
veig Margrét, f. 9.3. 1954,
Haukur, f. 20.7. 1955, d. 6.11.
býliskona hans Anna Lára
Gísladóttir, f. 28.4. 1979.
Þeirra börn eru Tanja Rut, f.
14.6. 2005, og Aníta Sif, f.
11.8. 2012. 3) Jóhann, f.
17.10. 1985, maki hans Arna
Dögg Tómasdóttir, f. 25.3.
1987. Þeirra barn er Tómas
Haukur, f. 18.8. 2018.
Friðrik ólst upp á Akureyri
og stundaði þar ýmis störf að
loknu gagnfræðaprófi. Tví-
tugur að aldri fluttist hann til
Vestmannaeyja og stundaði
sjómennsku fyrstu árin. Að
loknu eldgosinu í Eyjum 1973
hóf hann nám í húsasmíði
sem hann lauk árið 1977.
Hann starfaði við þá iðn út
starfsævina.
Útför Friðriks verður gerð
frá Akureyrarkirkju í dag,
18. nóvember 2021, og hefst
klukkan 13.
Hlekk á streymi má finna
á:
https://www.mbl.is/andlat
2009, Ásta, f.
15.12. 1956, og
Guðrún Birna f.
28.9. 1962.
Árið 1971 gift-
ist Friðrik eft-
irlifandi eig-
inkonu sinni,
Eygló Björns-
dóttur, f. 19.10.
1951 í
Vestmannaeyjum.
Börn þeirra eru:
1) Gunnlaug Elísabet, f. 3.3.
1971, maki hennar Daníel
Freyr Jónsson, f. 16.6. 1971.
Þeirra börn eru: Dagur Ar-
inbjörn, f. 10.2. 1992, og Val-
týr Kári, f. 17.7. 1996. 2)
Björn, f. 30.11. 1976, sam-
Elsku pabbi minn er dáinn
og minningar um hann hafa
yljað mér og mínum um hjarta
síðustu daga. Það var alltaf
eins og að hlusta á dramatíska
skáldsögu þegar Sirrý föður-
amma mín rifjaði upp daginn
sem hann fæddist, í aftaka-
veðri heima hjá Göggu frænku
á Siglufirði. Þau mæðginin
voru bæði nær dauða en lífi
þegar hann leit loks dagsins
ljós með naflastrenginn marg-
vafinn um hálsinn. Eftir
skamma dvöl í Vestmannaeyj-
um og á Siglufirði bjó fjöl-
skyldan nær allan hans upp-
vöxt í Oddeyrargötu 8 á
Akureyri. Þar ólst hann upp
með fólki sem hafði lífsviður-
væri og yndi af náttúrunni,
bæði til sjós og lands. Margar
sögur sagði hann okkur af
veiðimennsku og siglingum hér
í Eyjafirðinum en einnig af
ævintýralegum ferðum með
vinahópnum í skátaflokknum
sem greinilega voru honum
dýrmætar stundir í endurminn-
ingunni.
Í gegnum uppeldi okkar
systkinanna fannst mér skína í
gegn heilbrigt viðhorf hans til
þess að njóta en jafnframt nýta
vel það sem náttúran og nær-
umhverfið hafði upp á að bjóða
og vel þekkt var að honum
þótti óþarfi að leita langt yfir
skammt þegar kom að ferðalög-
um. Hér í firðinum var enda-
laus fegurð og ferskt loft sem
hann átti erfitt með að finna í
hitasvækju og fólksmergð í út-
löndum, þótt hann hafi reyndar
farið og haft gaman af að
spreyta sig á að sigla eftir ám
og síkjum Bretlandseyja og við
strendur Grikklands. Hann var
sáttur við allt það sem lífið
hafði boðið upp á og tjáði þeim
sem heyra vildu að hann hefði
sannarlega skilað sínu með
dyggum stuðningi eiginkonunn-
ar sem hann dáði og elskaði
alla tíð. Hann var stoltur af
henni, börnunum sínum,
tengdabörnum og barnabörn-
um og hvatti okkur við hvað-
eina sem við tókum okkur fyrir
hendur. Hann spurði alltaf um
nám og tómstundir og sérstak-
lega hafði hann gaman af að
fylgjast með Degi og Kára
þegar þeir tóku þátt í starfi
siglingaklúbbsins Nökkva,
enda voru skútur, segl og
bátar hans helsta áhugamál síð-
ustu árin. Líklega naut hann
sín þó best þegar hann gat haft
mömmu og okkur hin nálægt
sér í rólegheitunum heima eða í
Sandvík, með bátana, verkfær-
in og pípuna innan seilingar og
allir voru að dunda sér við eitt-
hvað úti og inni þar til sest var
að góðri máltíð með spjalli og
spaugi, vongóður um að geta
lagt sig á eftir og dottað aðeins,
aldrei þessu vant. Ég mun ætíð
hugsa með söknuði til pabba,
sérstaklega þegar ég tek fram
borvélina og stússast í smíða-
verkefnum, borða önd og gæs
og fisk með kokteilsósu, keyri
hægt eftir þjóðvegum landsins
og afþakka tjaldútilegur. Ég
get þakkað í huganum fyrir alla
þolinmæðina og þrautseigjuna
sem hann sýndi í gegnum tíð-
ina, fyrir að kenna mér að
prjóna og nota verkfæri og
kunna að meta gott handverk,
fyrir að lesa Snúð og Snældu
og allar hinar sögurnar og
sleppa aldrei neinu úr textan-
um þótt það væri orðið áliðið,
fyrir öll húsgögnin og innrétt-
ingarnar sem hann smíðaði,
fyrir flugeldaskemmtunina um
hver áramót, fyrir gælunafnið
„stúfan mín“ og fyrir sam-
veruna og allar ferðirnar og
sögurnar sem hann gaf mér
hlutdeild í. Takk fyrir allt
pabbi minn.
Gunnlaug Elísabet
Friðriksdóttir.
Friðrik
Jóhannsson
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Sálm. 16.11
biblian.is
Kunnan gerðir þú
mér veg lífsins,
gleðignótt er fyrir
augliti þínu, yndi í
hægri hendi þinni
að eilífu.
Við aðstoðum þig við gerð viljayfirlýsingar
um útför þína af nærgætni og virðingu
– hefjum samtalið.
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
Hinsta óskin
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
POUL JANSEN,
er látinn.
Útförin hefur þegar farið fram.
Stefán Þór Jansen Lilia Jansen
Svend Jansen Barbara Cacciamani
Emma Caterina Jansen
Ástkær eiginkona mín, móðir og mágkona,
BEVERLEY ERIKSSON,
Courtenay, BC, Kanada,
lést í faðmi fjölskyldunnar á heimili sínu
2. nóvember.
Bendum á
https://www.telfordtoneffboyd.ca/obituary/Beverley-Eriksson
Blessuð sé minning Beverley.
Brynjólfur Erik Eriksson
Janeen Frame
Richard Eriksson
Bryan Eriksson
Guðmundur Eiríksson
Guðný Eiríksdóttir
Elsku pabbi okkar, sambýlismaður, sonur,
bróðir og mágur,
ÍSLEIFUR BIRGISSON
hljóðtæknifræðingur,
Grandavegi 3, Reykjavík,
lést 13. nóvember.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Birgir Kjartan Ísleifsson
Ólafur Ernir Ísleifsson
Úlfar Alex Evuson
Ylfa Sóley Evudóttir Ísleifsdóttir
Eva Björk Úlfarsdóttir
Birgir Ottósson Elsa Dóra Ísleifsdóttir
Helga Fanney Jónasdóttir Rúnar Berg Eðvarðsson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
EINAR PÁLMAR ELÍASSON
húsasmíðameistari og iðnrekandi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
mánudaginn 15. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Bergsteinn Einarsson Hafdís Jóna Kristjánsdóttir
Örn Einarsson Steinunn Fjóla Sigurðardóttir
Sigrún Helga Einarsdóttir Sverrir Einarsson
barnabörn og barnabarnabörn