Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.09.2021, Side 1

ISSN 1023-2672 3. tbl. 39. árg. – September 2021
Kolviðarhóll, vestan undir Hellisheiðinni, varð mörgum til bjargar á liðnum öldum, en margir tróðu þar
helveg og dóu í kofaskriflunum örmgna af hungri og kulda. Þar var fyrst reist sæluhús 1844. Sigurður
Guðmundsson málari var hvatamaður að söfnun fyrir nýju húsi á Kolviðarhóli 1870. Þar vildi hann hafa
ljós í gluggum, lúðra sem blésu og hunda sem leituðu manna. Þótt draumar Sigurðar málara um lúðrana
rættust ekki, þá var í nýja sæluhúsinu þessi koparklukka, sem hringt var í dimmviðrum, vegfarendum til
leiðbeiningar heim á Hólinn. Varð hún mörgum til bjargar. Hún hringdi frá 1885 allt fram til ársins 1907,
var þá geymd á Hólnum, týndist svo í 30 ár, 1927-1957, fannst þá af tilviljun og er nú geymd á Byggðasafni
Árnesinga á Eyrarbakka.
Meðal efnis í þessu blaði:
Samantekt: Guðfinna
Ragnarsdóttir
Kolviðarhóll
Guðfinna Ragnarsdóttir:
Grímsnesið góða
Gullmolinn
Gáfaða stúlkan að vestan...
Vorgangan
Jónas Hallgrímsson,
Skjaldbreiður,
Skógarkot og hesturinn Baldur