Bjarmi - 01.10.2018, Síða 6

VIÐ HÖFUM VERIÐ AÐ TAKA FÖSTUM TÖKUM
ÞJÁLFUN LEIÐTOGA, OG ÞAR ERÁKVEÐIN STEFNA
OG STARF í GANGISEM VIRÐIST VERA FARIÐ AÐ
SKILAÁRANGRI
Sumarbúðastarfið virðíst vel
sótt þrátt fyrir að þrengt hafi að
með styttri skólafríum. En það er
tilfinning mín að starfið meðal eldri
barna og unglinga sé ekki eins
þróttmikið og var, er þetta rétt?
Við upphaf aldarinnar merktum við fækkun,
því er ekki að neita. En síðustu árin hefur
fjölgað aftur, einkum í unglingastarfinu.
Og við höfum verið að taka föstum tökum
þjálfun leiðtoga, og þar er ákveðin stefna og
starf í gangi sem virðist vera farið að skila
árangri og sem við trúum að muni skila sér
í öflugu starfi. Það sem líka hefur gerst er
að leiðtogar starfa mun styttri tíma en áður.
Þegar ég var æskulýðsfulltrúi fyrir 20-25
árum var góður hópur leiðtoga á fimmtugs
og sextugsaldri, jafnvel sjötugsaldri, en
mjög fáir eru núna eldri en 25-30 ára. Það
er gerbreyting, mun hraðari endurnýjun en
áður var.
Veistu skýringuna á því?
Eflaust tengist þetta breyttu samfélagi,
auknum kröfum fólks og fleiri tækifærum
en áður. Að vera foreldri í dag þar sem báðir
vinna úti gefur fólki ekki mikinn aukatíma
fyrir utan vinnu og fjölskyldu. Miklu flóknara
og meira krefjandi er að vera foreldrar í dag
en fyrir 30-40 árum. Þetta sjáum við líka í
skólastarfinu þar sem fundarseta kennara
með foreldrum hefur stóraukist frá þeim
tíma er foreldrar mínir voru í sambandi við
skólann nokkrar mínútur á ári.
í tengslum við 150 ára minningu
séra Friðriks er rifjað upp að
hann ákvað að gerast lærisveinn
Jesú Krists og átti sterka
afturhvarfsreynslu í Færeyjum. Er
þetta enn lykiláhersla í starfi KFUM
og KFUK, að gerast lærisveinn Jesú
Krists?
Við horfum enn mikið til sögunnar og hluti
af því er að vera upptekin af því að þessi
arfleifð og markmið félagsins sé enn í heiðri
haft. Þegar ég hitti ungt fólk á fundum þar
sem rætt er um mótun stefnu þá er þessi
áhersla á persónulega trú og eftirfylgd
yfirleitt mjög sterk hjá því. Ég trúi því að
þetta sé enn grunnþáttur. Það er mikilvægt
að horft sé til afstöðu hvers og eins en hins
vegar má ekki gleyma því að iðkun kristinnar
trúar er samfélagsverkefni. En áherslan
hefur kannski breyst frá samkomum yfir
í áhugahópa eins og til dæmis karla- og
kvennakór og útivistarhópa.
/ nágrannalöndunum og víða um
heim virðist KFUM og KFUK hafa
fjarlægst þennan grundvöll hægt og
sígandi, hið félagslega stendur eitt
eftir, er hætta á að slíkt hið sama
gerist hér?
Stefna félagsins er að miðla ákveðnum
boðskap, vera boðandi félag sem vill hafa
áhrif á fólk til persónulegrar trúar. En ég get
ekki tekið svo stórt upp í mig að hættan
sé ekki fyrir hendi eins og í öllu kristilegu
starfi. Ef við erum ekki vakandi fyrir því að
halda markmiðunum á lofti þá etur stefnan
breyst. En stefnan er skýr.
Félögin verða 120 ára á næsta
ári, er eitthvað fram undan af því
tilefni?
Við höfum ekki rætt það mikið, höfum
einblínt á þessi 150 ár frá fæðingu séra
Friðriks. Ætli við beinum ekki sjónunum
að sögunni aftur á 125 ára afmælinu. Það
er alltaf spurning hvaða tilefni á að nota.
Við horfum til sögunnar en ef alltaf er verið
að halda upp á minnsta tilefni krefst það
síns og dregur úr áherslu á starf í nútíð og
framtíð.
Eitthvað sem þér liggur á hjarta að
lokum?
KFUM og KFUK verður aldrei annað
en summan af því sem við félagsmenn
stöndum fyrir. Persónuleg afstaða hvers
og eins skiptir því miklu máli. Trúin er
samfélagsleg, við myndum samfélag og
viljum hafa áhrif. Við erum kölluð og það
er forsenda þjónustunnar í starf KFUM og
KFUK, að fólk eigi trú og sé kallað á þeim
Gefðu Guði algjörlega hjarta
þitt, elskaðu hann, treystu
honum og hlýddu honum.
Sr. Friðrik Friðriksson
r. - tcnHifaitrtJ wn m. Fríðri.gý& JSÍ
6 | bjarmi | apríl 2018