Bjarmi - 01.10.2018, Blaðsíða 17

ma
í UMSJÁ MAGNÚSAR
VIÐARS SKÚLASONAR
PRESTURINN, VATNIÐ OG VÍNIÐ
Prestur nokkur sem hafði þjónað dyggilega
í prestakalli sínu úti á landi lenti eitt sinn í
því er hann var að keyra heim til sín seint
um kvöldið að lögreglan stöðvaði hann.
Presturinn hafði haft það orð á sér að
verða heldur hált á svellinu þegar það
kom að áfengi og fannst sopinn góður,
þó helst til góður við allt of mörg tilefni.
Lögreglumaðurinn taldi nú að presturinn
hefði fengið sér fullmikið í glas þetta kvöldið
enda benti ökulagið til þess að hann væri
ekki alveg með alla athygli við aksturinn.
Lögreglumaðurinn bað prestinn um að
renna niður bílrúðunni og á móti honum
tók slíkur brennivínsfnykur að annað eins
hafði ekki fundist i plássinu síðan það
kviknaði í gömlu vínbúðinni sumarið '74.
Lögreglumaðurinn spurði þá prestinn hvort
hann hefði eitthvað verið að fá sér í glas.
Presturinn svaraði þá snögglega að hann
hefði nú einungis verið að fá sér vatn að
drekka þetta kvöldið. Lögreglumaðurinn
spurði þá af hverju hann fyndi þá svona
sterka áfengislykt af honum. Presturinn
hugsaði sig aðeins um en svaraði svo hátt
og snjallt: „Lofaður sé Drottinn, Hann gerði
þetta aftur!"
MÁLGLAÐA KÝRIN
Bóndi nokkur norður í landi varð
fyrir því óláni að hann missti Nýja
testamentið sitt úr vasanum þegar
hann var lengst úti á jörðinni sinni að
laga girðinguna þar. Tók hann ekki eftir
því að hann hafði týnt því fyrr en hann
var kominn til baka að bænum og hafði
ekki hugmynd um hvar hann hafði týnt
því. Bóndinn var í talsverðan tíma að
jafna sig á þessu enda var þetta Nýja
testamenti sem hann hafði fengið að
gjöf þegar hann var 10 ára gamall frá
nokkrum Gídeon-félögum sem höfðu
heimsótt bekkinn hans í skólanum
og fært honum bókina góðu að gjöf.
Svo gerist það einn daginn að ein af
kúm bóndans kom labbandi upp að
bænum með eitthvað uppi í sér. Þegar
bóndinn kom út og sá kúna standa
við bæjarhlaðið þá sá hann að hún
var með Nýja testamentið í kjaftinum.
Bóndinn trúði varla sínum eigin augum
og kallaði hátt upp yfir sig að þetta væri
sannarlega kraftaverk. Þá opnaði kýrin
munninn og sagði við hann: „Þetta er
nú varla kraftaverk, nafnið þitt stóð inni
á fyrstu blaðsíðunni!"
RÁÐHÚSVERKIR
Maður nokkur hafði unnið til fjölda ára
í ráðhúsinu í Reykjavík. Einn daginn er
hann var að flýta sér niður á neðri hæðina
til þess að klára frágang eftir listasýningu,
sem hafði verið í sýningarrými ráðhússins,
þá rann hann illilega í tröppunum, féll niður
og vankaðist. Höggið var slíkt að hann var
í dái í nokkra daga. Einn daginn rankar
borgarstarfsmaðurinn loks við sér og sér
að læknirinn stendur við rúmgaflinn og
fylgist með líðan hans. Læknirinn labbar
rólega að manninum, sest niður hjá honum
og segir við hann: „Ég er með slæmar
fréttir og ég er með góðar fréttir fyrir þig.
Svo ég segi þér það fyrst þá er allar líkur
á því að þú eigir aldrei eftir að geta unnið
aftur." Borgarstarfsmaðurinn sagði þá: „Allt
í lagi, hverjar eru þá slæmu fréttirnar?"