Bjarmi - 01.10.2018, Blaðsíða 33

Fimm fireíitíngar
fólks í lorystu
CAREY NIEUWHOF
Með þátttöku í kirkjulegri forystu getur fólk
álitið að það falli ekki fyrir freistingum sem
annars mæta fólki, t.d. í atvinnulífinu. En þó
svo það hljómi vel er það ekki reyndin.
Fyrir nokkrum árum benti
Patrick Lencioni á fimm freistingar
framkvæmdastjóra. Allar eiga þær við um
fólk í einhvers konar forystu enda margt
gagnlegt í bókum Lencionis. Þessar fimm
freistingar eiga við um flesta, en verða
flóknari í kirkjulegu samhengi. Ég og þú,
við erum mannleg og komumst ekki undan
freistingum sem mæta öllum öðrum.
Með því að átta okkur á því að við
erum berskjölduð fyrir fjölda freistinga,
mistaka og ýmsu öðru erum við betur sett
en ella. Sjálfsvitund er gjöf. Hún getur leitt
til játningar, iðrunar og breyttrar stefnu.
Afneitun er annað mál. Ef við teljum
okkur laus við synd eða að ekki komi fyrir
okkur það sama og aðra. þá væri óskandi
að svo væri. En ég tel að Ritningin minni
okkur á að ef við teljum okkur ekki hafa
synd þá svíkjum við okkur sjálf. Afneitun
felur í sér margföldun - því meira sem við
teljum það ekki eiga við um okkur, þeim
mun meiri hætta er á að það gerist.
Ég hef glímt við allar fimm freistingarnar
á mismunandi tímum og er ekki endanlega
búinn að sigrast á þeim. En góðu fréttirnar
eru þær að sjálfsskoðun og sjálfsvitund
skipta mjög miklu máli ef við viljum forðast
að gera sömu algengu mistökin aftur og
aftur. Ef þetta er rétt mynd af þér getur þú
breyst. Svo mikill er máttur játningar og
iðrunar.
Hér eru freistingarnar fimm sem ég sé
herja á fólk í forystu:
1. AÐ VELJA VINSÆLDIR OFAR
HUGREKKI
Já, að vera vinsæll. Þó að það sé draumur
sérhvers grunn- og framhaldsskólanema
þá er það ekki góð afstaða þeirra sem eru
í forystu.
Fjöldi presta og forstöðufólks í kirkjulegu
samhengi er innst inni á valdi þess að gera
fólki til geðs. Lykilmarkmið forystu er að
sameina mismunandi einstaklinga vegna
sameiginlegs verkefnis. Forysta er ekki fyrir
veikgeðja, en hlutverk forystunnar er að
koma fólki þangað sem það annars færi
ekki án forystu. Það krefst hugrekkis, mikils
hugrekkis. En ef við reynum að gera fólki til
geðs er það yfirleitt á kostnað hugsjónar
eða hlutverks.
í stað þess að halda áfram í djörfung
enda vinsældasafnarar með fjölda fólks
(reyndar síminnkandi hóp) sem er ekki að
fara neitt eða gera neitt sérstakt. Er það
einmitt það sem við viljum skilja eftir okkur?
Ég held ekki.
Ef við viljum vera vinsæl, þá skulum við
ekki sinna forystu.
2. AÐ LÁTA EINS OG ALLT SÉ
BETRA EN ÞAÐ ER
Ef starf okkar er eins og lokaður heimur
og fólk spyr okkur sífellt hvernig við höfum
það, þá er mjög svo freistandi að segja
að allt gangi vel, þegar svo er ekki. Vera
má að erfitt sé heima fyrir eða samfélagið
við Guð virðist dauft. Eða við berjumst við
vonbrigði og ósigra. Þrýstingurinn á að
segja að allt sé í góðu lagi er mikill. En það
bjarmi
apríl 2018 | 33