Editiones Arnamagnæanæ. Series B - 01.11.1983, Blaðsíða 177
CLXXV
anfores en række eksempler pá, at 346,3 stemmer
overens med A3 overfor 193, bl.a.:
86
fram læiddu A3346,3.
framdrogu 193.
256
aminningum Grikkia konungs ok Radum A3346,3.
raþum Grickia kongs oc aminningum 193.
257
hinne helgu A3346,3.
anne 193.
Sporgsmálet bliver da, om 193 og 346,3 begge gár
tilbage til det destruerede hándskrift, eller om 193 og
346,3 gár tilbage til A3 uafhængigt af hinanden.
193 og 346,3 har en række skrivemáder og ordfor-
mer fælles overfor A3. Disse er snart arkaiserende,
snart mere modeme eller almindelige former, f.eks.:
21 kuomu A3: qi;amo 193; qvamo 346,3; 44 uermir
A3: vermi 193, 346,3; 113 spekt A3: speki 193, 346,3;
137 hinn A3: enn 193, 346,3; 291 munu A3: mano
193, 346,3. Der er næppe tvivl om, at Asgeir Jónsson
kan have indfort former som disse i to forskellige
afskrifter af A3, og da Jón Sigurðsson under alle
omstændigheder har været under pávirkning af As-
geir Jónssons skriftlige form, har overensstemmelser i
ortografi etc. ikke megen værdi som argumenter for
at antage, at 193 og 346,3 har samme umiddelbare
forlæg.142
142 Ásgeir Jónssons ortografi er i 193 sóm normalt stærkt
arkaiserende og indeholder flere gamle træk, som ikke findes i A3,
f.eks. udstrakt brug af þ som tegn for ‘ð’, hvor A3 har d, cf. herom
Jónas Kristjánsson, Svarfdcelasaga, Rit Handritastofnunar íslands
2, Reykjavík 1966, p. xxxiii ff.; se ogsá Árni Magnússons bemærk-
ning i AM 1 d (3, fol., aftrykt i KálKatAM 1, p. 3 f. I Jón
Sigurðssons afskrift anvendes normalt ð for ‘ð’, men i ovrigt
stemmer ortografien i store træk overens med 193’s.