Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.2011, Blaðsíða 2

Efnis-4. tbl. 2011 · 73. árgangur · Verð í lausasölu kr. 890
S J Ó M A N N A B L A Ð I Ð
Það er kannski óþarfi að minnast á leiðarann og þó;
forseti vor skrifar um vináttuna.
Sláandi. Guðmundur vélstjóri Einarsson rifjar upp
túrinn sem hefði hæglega getað orðið hans síðasti.
Og endir ævi hans, svo það sé sagt hreint út.
Tryggingamiðstöðin er að vinna gott starf sem við
eigum eftir að heyra meira af hér á síðum Víkingsins.
Til að byrja með kynnumst við forvarnarverðlaunum
TM.
Englar. Fáir menn standa undir því að vera kallaðir
snillingar. Lesið grein Jóns Björnssonar og reynið svo
að draga í efa þegar Víkingurinn kallar hann snilling.
Krill er minnst, Juvel stærst. Gunnar Ingi Halldórsson
segir frá furðulegum veiðum, að minnsta kosti í
augum Íslendinga sem eru ekki vanir að fást við neitt
smærra en rækju en þó aðallega þorsk og ýsu.
Guðjón Petersen rifjar upp leitina að MB. Trausta.
Þetta var allt kellingunni að kenna. Ragnar Franzson
lítur til baka.
Litli puttinn - Helgi Laxdal.
Hafið þið heyrt um mann skeina sig á peninga-
seðlum? Ekki! Lesið þá þátt Jónasar Haraldssonar.
Frábært. Loksins náði Víkingurinn í Panama-skurð-
fara. Bernharð Haraldsson segir frá.
Árni Björn Árnason segir af ótrúlegum hrakningum
Færeyinga við Íslandsstrendur.
Gunnar Guðmundsson skrifar um veruna á Belgaum.
Hilmar okkar leitar frétta utan úr heimi.
Birgir Aðalsteinsson loftskeytamaður fer jólatúr.
Netsigling Hilmars Snorrasonar.
Af hverju þögðu Súgfirðingar í heila viku? Ólafur Þ.
Þórðarson fékk svar við þeirri spurningu hjá Gísla
Guðmundssyni.
Frívaktin. Skagfirskar skemmtisögur frá Hólum.
Ljósmyndakeppni sjómanna. Úrslit.
Lausn krossgátunnar.
Bókaormurinn kíkir í þrjár bækur.
Víkingurinn á Sjávarútvegssýningunni.
Frá þingi Farmanna- og fiskimannasambandsins.
Óvissan aldrei meiri, segir forseti vor.
Sjómenn og aðrir lesendur Víkings.
Sendið okkur línu um efni blaðsins, gagn-
rýni eða hrós, tillögur um efnisþætti og
hugmyndir um viðtöl við áhugaverða sjó-
menn, jafnt farmenn sem hina er draga fisk
úr sjó. Hjálpið okkur að halda úti þætt-
inum: Raddir af sjónum.
Netjið á jonhjalta@simnet.is
Forsíðumyndina á að þessu sinni danski
ljósmyndarinn Finn Salomon Nielsen.
2
4
6
8
11
13
19
23
17
30
Útgefandi: Völuspá, útgáfa,
í samvinnu við Farmanna- og fiskimannasamband Íslands.
Afgreiðsla og áskrift: 862 6515 / netfang: jonhjalta@simnet.is
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Jón Hjaltason, sími 862 6515,
netfang: jonhjalta@simnet.is Byggðavegi 101b, 600 Akureyri.
Auglýsingastjóri: Katrín Laufey Rúnarsdóttir, sími 856 4250 / netfang: katalaufey@gmail.com
Ritnefnd: Árni Bjarnason, Hilmar Snorrason og Jón Hjaltason.
Forseti FFSÍ: Árni Bjarnason.
Prentvinnsla: Ásprent.
Aðildarfélög FFSÍ: Félag skipstjórnarmanna, Félag íslenskra loftskeytamanna, Félag bryta,
Skipstjóra- og stýrimannafélögin Verðandi, Vestmannaeyjum og Vísir, Suðurnesjum.
Sjómannablaðið Víkingur kemur út fjórum sinnum á ári og er dreift til allra
félagsmanna FFSÍ.
ISSN 1021-7231
18
34
38
40
36
46
41
51
44
49
52
Vináttan
Fátt er meira virði á lífsins leið en að eiga góða vini. Undanfarin
hremminga ár hafa að mínu mati staðfest nauðsyn þessa fyrir sér-
hvern mann að geta leitað á náðir góðs vinar. Í kjölfar hrunsins hafa
allt of margir upplifað yfirþyrmandi vanmáttarkennd og vanlíðan.
Því miður eru allt of mörg dæmi um að afleiðingin sé sú að menn
dragi sig inn í eigin skel og klippi jafnvel á samskipti við þá sem
síst skildi. Þetta magnaða fyrirbæri, vinátta, á sér margar birting-
armyndir. Sú algengasta er trúlega sú sem kalla má „vinur ef þú villt
mér eitthvað.“ Sú vinátta ristir að segja má misdjúpt í samskiptum
manna en er oftar en ekki jákvæð sem slík þótt að sjálfsögðu séu
dæmi um hið gagnstæða. Síðan eru í mínum huga til nokkur stig,
eða þrep vináttu, allt upp til þess að menn eru jafnvel reiðubúnir að
leggja lífið að veði í nafni vináttunnar.
Andhverfa vináttunnar er hatrið og sá illi hugur sem því fylgir.
Flestir verða fyrir því á lífsleiðinni að finnast þeir órétti beittir og að
komið hafi verið fram við þá með þeim hætti að menn fyllast „rétt-
látri“ reiði. Fátt er jafn lýjandi og að burðast með inni í sér reiði og
hatur í garð annarra. Innbyggð reiði eða hatur draga úr, eða jafnvel,
svipta mann hæfninni til að gleðjast, hæfninni til að gera góða hluti,
svo sem að gleðja aðra. Þess vegna hefur mér lærst með árunum að
reyna af fremsta megni að losa mig við þessar neikvæðu tilfinningar,
helst jafn óðum og þær gera vart við sig. Það getur verið snúið en
ég fullyrði að maður gerir engum meiri greiða en sjálfum sér, ef
manni tekst að rækta með sér og efla hæfileikann til að losna undan
oki haturs og reiði. Í einlægri vináttu felast verðmæti sem ekki
verða metin til fjár. Ungir menn, skipsfélagar, sem byrja saman sjó-
mennsku og þroskast saman í því erfiða starfi eru mér t.d. dæmi um
vináttu sem heldur gegn um lífið allt. Menn sem hafa upplifað sam-
an ógnir hafsins, lífshættu og hremmingar, sú taug sem milli manna
myndast á þessum vettvangi verður ekki svo auðveldlega slitin. Ég
tel mig lánsaman að eiga marga góða vini, en viðurkenni jafnframt
að mikið skortir á að ég hafi ræktað og hlúð að þeirri vináttu. Ein-
hvern veginn grunar mig að allt of margir hafi þessa sömu sögu að
segja.
Nú er að ganga í garð hátíð ljóss og friðar. Tökum okkur tak.
Gerum sjálfum okkur greiða með því að blása lífi í vináttu sem við
vitum að er til staðar, en hefur verið vanrækt allt of lengi. Sönn
vinátta er eins og góð heilsa. Gildi hennar getum við sjaldan metið
fyrr en við höfum glatað henni, sagði C. C. Colton.
Sá sem leitar að gallalausum vini deyr vinalaus.
Ég óska sjómönnum, fjölskyldum þeirra og lesendum Víkingsins
árs og friðar. Megi nýja árið færa öllum gæfu og gengi.
Árni Bjarnason
50