Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.2011, Blaðsíða 17

Sjómannablaðið Víkingur – 17
Vorið 1945 réði ég mig á línuveiðarann Sæfara. Hann átti
að fara á síldveiðar með snurpunót og var gerður út frá
Akureyri af Agli Ragnarssyni. Skipstjóri á Sæfaranum var
Björn Hansson. Björn var sagður aflasæll bæði á þorsk- og
síldveiðum en hann var ekki með nógu mikil réttindi svo
hann varð að vera með svokallaðan lepp. Sá sem gegndi því
embætti hét Kristinn Stefánsson. Stýrimaðurinn hét Herbert.
Ég man ekki föðurnafnið. Þarna um borð voru, auk mín,
tveir sem síðar urðu togaraskipstjórar: Guðni Sigurðsson, sem
seinna var með Ask og Frey, og Ketill frá Ófeigsfirði, sem var
með Sléttbak. Ég man ekki glöggt nöfn á fleirum utan tveimur
er koma seinna við sögu.
Kellingunni að kenna
Þegar líða tók að vertíðinni lagði ég af stað með rútu frá Reyk-
javík snemma morguns. Ferðin gekk hægt því víða var stoppað
og vegur vondur. Ég kom til Akureyrar seint um kvöldið og
dreif mig með pjönkur mínar niður að höfn og um borð í
Sæfarann. Þar var þá engin lifandi sála en ég sá að einhverjir
höfðu búið um sig í lúkarnum.
Ég valdi mér koju, bjó um mig og fór að sofa. Ekki hafði ég
sofið lengi þegar ég vaknaði við mikið blót og formælingar.
Þegar ég leit upp sá ég á miðju lúkarsgólfinu stóran mann og
alblóðugan í andliti. Ég spurði hvað í ósköpunum hefði komið
fyrir. Hann svaraði: – Það er helvítis kerlingunni að kenna.
– Hvað gerði hún þér? vildi ég fá að vita.
Um þetta snerist lífið – og efnahagur þjóðarinnar – síld og aftur síld. Mynd: Þorsteinn Gíslason.
Ragnar Franzson
Á síld
sumarið 1945
Þessi skip bættust í ATW fjölskylduna eða fengu uppfærð
togvindukerfi frá Naust Marine á árinu 2011.
Starfsfólk Naust Marine óskar ykkur
gleðilegra jóla og farsæls
komandi árs!