Fréttablaðið - 22.10.2022, Qupperneq 88

Leikhús
hríma
Tjarnarbíó
Leikarar: Aldís Davíðsdóttir og
Þórey Birgisdóttir
Leikstjórn: Ágústa Skúladóttir og
Orri Huginn Ágústsson
Handrit: Ágústa Skúladóttir og
Orri Huginn Ágústsson ásamt
Aldísi Davíðsdóttur og Þóreyju
Birgisdóttur.
Grímugerð: Aldís Davíðsdóttir
Leikmynd: Auður Ösp
Guðmundsdóttir og Högni
Sigurþórsson
Búningar: Auður Ösp
Guðmundsdóttir
Lýsing: Ólafur Örn Stefánsson
Tónlist og hljóðhönnun: Sævar
Helgi Jóhannsson
Sigríður Jónsdóttir
Hríma býr ein í hrörlegu koti, hokin
af elli og leyndum harmi. Hún lætur
dagana líða með daglegu amstri og
endurteknum verkefnum. Draugar
fortíðarinnar ásækja þó Hrímu og
dularfull orka vofir yfir henni en
þegar óvæntan gest ber að garði
neyðist hún til að horfast í augu
óttann. Sýningin, sem ber nafn
aðalsöguhetjunnar, var frumsýnd
í Tjarnarbíói síðastliðinn sunnu-
dag en leikárið er hafið með fullum
krafti í leikhúsinu við Tjörnina.
Aldís Davíðsdóttir er í aðalhlut-
verki Hrímu en hún átti einnig upp-
haflegu hugmyndina að sýningunni
og gerir grímurnar, sem eru listaverk
út af fyrir sig. Sýningin er þó unnin
í samsköpun, bæði þegar kemur að
handriti og leikstjórn. Hér er á ferð-
inni sami hópur og kom að Hetju
á síðasta leikári sem var heillandi
heilgrímusýning um dauðvona
barn og starfsfólk á spítala þar sem
persónurnar spruttu fram ljóslif-
andi. Því miður tekst ekki jafn vel
til að þessu sinni.
Framvindan fellur flöt
Reynsla Hrímu er saga allt of margra
kvenna sem beittar hafa verið
of beldi, Hríma flýr samfélagið en
tekst ekki að flýja sjálfa sig. En fram-
Í álögum óttans
Grímur Aldísar
Davíðsdóttur
sem notaðar eru
í sýningunni eru
listaverk út af
fyrir sig.
FréTTaBLaðið/
VaLLi
vindan fellur fremur f löt. Ástæð-
urnar eru nokkrar. Til að byrja með
er söguþráðurinn næfurþunnur og
snúið að koma til skila án orða. Hér
má velta fyrir sér hvort of margir
kokkar séu að störfum í litla kof-
anum. Fjórir höfundar eru skrifaðir
fyrir handritinu en engum þeirra
tekst að kynda í ofninum. Hvorki
Hríma né boðf lennan, leiknar
lipurlega af Aldísi og Þóreyju Birgis-
dóttur, lifna við sem fullskapaðar
manneskjur og fléttulausnin er með
einfaldasta móti.
Leikstjórarnir eru tveir, Ágústa
Skúladóttir og Orri Huginn Ágústs-
son. Eins og áður hefur komið fram
er sýningin án orða, þá er mikil-
vægt að listræn umgjörð styðji við
sýninguna með afgerandi hætti,
skreyti söguna og beri sterk listræn
einkenni. En allt kemur fyrir ekki.
Hríma paufast fallega í sínu smáa
rými en fyllir það sjaldan, leikurinn
verður að vera stærri og líkams-
beitingin íburðarmeiri. Sum atriði
verða þannig of löng og innra drama
sýningarinnar veikist.
Uppgjör kvenna við fortíðina
Leikmynda- og búningahönnun
Auðar Aspar Guðmundsdóttur er
dugandi en sjaldan eftirminnileg.
Undantekningin er þó morgunverð-
arapparatið, leikmunur sem sýnir
hvernig er hægt að fylla þögnina og
söguna með leikhústöfrum. Sömu-
leiðis er tónlist og hljóðhönnun
Sævars Helga Jóhannessonar ljúf
en ekki afgerandi.
Um þessar mundir má sjá tvær
sýningar í höfuðborginni um upp-
gjör eldri kvenna við fortíðina.
Þessar sögur eru samfélaginu mikil-
vægar en sögulega séð hafa þær ekki
verið taldar sérstaklega eftirtektar-
verðar. Grímuleikhús er heillandi
list og vonandi fá áhorfendur að
sjá meira frá þessum forvitnilega
hópi. En listilega vel gerðar grímur
og ágætur leikur dugar ekki til að
skapa heila sýningu þegar bæði
sagan og listræn framsetning eru
ekki sterkari. n
NiðursTaða: Fábrotin saga sem
þarf kraftmeiri listræna umgjörð.
Grímuleikhús er
heillandi list og von-
andi fá áhorfendur að
sjá meira frá þessum
forvitnilega hópi.
Sigríður Jónsdóttir
52 Menning 22. október 2022 LAUGARDAGURFréttablaðið