Leikhúsmál - 01.03.1963, Qupperneq 42

þessu sinni, en val flytjenda afleitt,
þar sem vanrœkt var sem stundum
óður að velja upplesara með hlið-
sjón af eðli þeirra kvœða, sem þeim
er œtlað að flytja.
Framhaldsleikrit
Framhaldsleikrit hafa verið tvö í
vetur, Lorna Doone og Sherlock Holm-
es, sem reyndar eru sjólfstœðir smó-
þœttir. Hið fyrra var nokkuð vel flutt
en misheppnað að því leyti, að það
er of fjarri íslenzkum hugsunarhœtti
og þjóðfélagsháttum og á því ekkert
erindi til íslenzkra hlustenda. Óvíst er,
hvað því veldur að þetta leikrit er
þýdd, gömul og léleg brezk sveita-
saga fœrð í leikbúning. Mér þykir
öllu nœr að þýðendur slíkra verka
beiti starfsþreki sínu að því að fœra
í leikbúning gamlar íslenzkar sögur,
sögur Jóns Trausta mundu til dœmis
sóma sér vel sem framhaldsleikrit.
Ekki œtti það slzt við um þessar
mundir, en 12. febrúar sl. voru 90 ár
liðin frá fœðingu hans. Þess skal þó
getið, að Utvarpsráð mun hafa falið
Ævari R. Kvaran að búa í leikform
sögu einars H. Kvarans og er það vel.
Þœttirnir af Sherlock Holmes og
Dr. Watson hafa einnig verið gallaðir.
Leikstjórinn, Flosi Ólafsson hefur gert
sér far um að hafa leikþœttina í
brezkum stíl„ en virðist ekki valda
því fyllilega. Hann virðist hafa viljað
gera Holmes að eftirmynd Phileas
Phogg, en enda þótt þeir séu báðir
brezkir heiðursmenn, eru þeir mjög
ólíkar manngerðir. Holmes er yfirlœt-
islaus vísindamaður, gœddur þurri,
brezkri kýmnigáfu, eins og hún gerist
bezt, en Phileas Phogg er hins vegar
hugmyndasnauður og drambsamur
brezkur yfirstéttarmaður. Og að gera
Watson, virðulegan og kurteisan
lœkni, að senílum aula er fulllangt
gengið. Samband þeirra félaga er
kurteisissamband tveggja vina, sem
virða hvorn annan. þótt þeir glettist
stundum innbyrðis, þar sem báðir
eru jafnréttháir. Auk þess hljóta tveir
Bretar, sem ávarpa hvorn annan
Holmes og Watson að þérast á ís-
lenzku. Þegar tveir menn kynna hvor
öðrum fyrri nöfn sín á Bretlandseyj-
um, jafngildir það íslenzkri dús-
drykkju. Afleiðing alls þessa misskiln-
ings á verkinu varð alger óskapnaður
í fyrstu tveimur þáttunum. Leikstjórinn
hefur til allrar hamingju séð að sér
síðan og eru þœttirnir nú miklu betur
unnir og leiknir. Einkum hefur leikur
Baldvins Halldórssonar breytzt mjög
til batnaðar, og Rúrik Haraldsson er
skoplegur í hlutverki Watsons lœknis,
en því er ekki að neita, að skopið
hefði verið áhrifameira og skemmti-
legra, ef fylgt hefði verið trúverðug- I
lega þeim persónum, sem Arthur l L
Conan Doyle skapaði. þ
38