Leikhúsmál - 01.12.1995, Blaðsíða 26

LEIKHÚSMÁL
færa í list eða boðskap. Eitthvað áhugavert
eða nýtt til að vekja fólk til umhugsunar. Og
svo auðvitað ef maður fínnur að leikurinn
nær til áhorfenda. Ég verð að segja þér frá
einu slíku atviki sem mér er ógleymanlegt og
gaf mér mikla ánægju.
Þegar setja átti upp Eftir syndafallid eftir
Arthur Miller var ég valin til að leika hlut-
verk Maggíar. Þetta leikrit var mikið umtal-
að erlendis og var álitið að hann væri að
skrifa um líf sitt með Marilyn Monroe. Nú
er ég engin kynbomba og fannst fráleitt að
ég gæti fyllt upp í þá ímynd og baðst undan
að þurfa að leika þetta hlutverk. Því var ekki
ansað. Leikstjórinn, Benedikt Árnason, og
þjóðleikhússtjórinn, Guðlaugur Rósinkranz,
reyndu að telja í mig kjark og til uppörvunar
fékk ég smáupphæð til að fara til London og
kaupa það nauðsynlegasta af búningum. Á
þessum tíma, árið 1965, fékkst hér lítið sem
ekkert af fallegum fötum. Auðvitað borgaði
ég ferðina og hótelið sjálf og peningarnir
sem ég hafði til ráðstöfunar dugðu aðeins
fyrir því alnauðsynlegasta. Disley Jones, sem
hafði komið hér í tvígang og hannað bún-
inga, útvegaði mér stúlku til aðstoðar, sem
var búningahönnuður við leikhús og hafði
sambönd. Þetta var mikil vinna og ólaunuð.
Það sem á vantaði var saumað á saumastofu
leikhússins svo sem brúðarkjóllinn sem ég
kom með efni í. Ennþá vantaði kjól í fyrsta
atriðið, þar sem Maggí, óþekkt og dökk-
hærð, hittir Miller á bekk í skemmtigarði.
Brynja Benediktsdóttir, leikstjóri, sem þá var
ung og upprennandi leikkona, Iánaði mér
kjól af sér. Sem betur fer var hann „sætur og
sexý“, rauður með klauf á hliðum. Ég er
sjaldan taugaóstyrk á frumsýningum, mér
finnst einfaldlega of spennandi og gaman til
að geta verið það. I þetta sinn var ég þó svo-
lítið kvíðin. En þegar ég fékk dúndrandi
lófaklapp effir fyrsta atriðið á bekknum þá
fannst mér ég ekki ganga út af sviðinu held-
ur svífa og allur kviði var horfinn. Þetta var
stór stund fyrir mig. Sérstaklega þegar ekki
er hægt að segja að ég hafi verið sjálfkjörin
eða „typecast“ í hlutverkið.
Er það ekki oft að það sem við verðum að
hafa mest fýrir í lífinu gefúr mesta ánægju í
aðra hönd þegar vel tekst til?“
Er eitthvert hlutverk sem þig hefur alltaf
langað til að leika og ekki fengið?
„Það get ég ekki sagt. Þó hefði mér e.t.v.
þótt gaman að glíma við sum hiutverk í leik-
ritum Tennessy Williams. Það er eitthvað svo
hárfínt í persónusköpuninni og um leið
sterkt tilfinningalega. En það hefúr ekki vald-
ið mér neinum vonbrigðum. Ég hef fengið
svo mörg ólík og góð hlutverk að fást við.“
Ef þú réðir verkefnavali Þjóðleikhússins í
eitt ár ogþyrftir ekki að taka tillit tilfjárhags -
hverniggœti sú verkefnaskrá litið út?
„Þessari spurningu er erfitt að svara á
stundinni. Það eru mikil heilabrot að velja
verkefni fyrir leikárið. En ef ég hefði nóga
peninga myndi ég sjálfsagt reyna að fá það
besta. Segjum að verkefnin væru fimm á
stóra sviðinu. Þá myndi ég velja tvö klassísk
verk og eitt nýtt erlent. Nýja leikritið þyrfti
24