Rökkur - 01.12.1949, Blaðsíða 14

126
ROKKUR
fangar í hinum rammbyggi-
legu fangelsum sem búin eru
öllum hugsanlegum ötyggis-
tækjum.
Ákveðinn aldur
órólegastur.
1 Sviþjóð hefir komið i
Ijós, að það eru aðallega
menn á ákveðnum aldri, sem
reyna að strjúka úr fangels-
um, þ. e. menn á aldrinum
18—24 ára. Til þess að reyna
að koma í veg fyrir þetta
hefir þeim föngum, sem
stroksamastir eru, verið
safnað saman í hópa, með á
að gizka 25 manns í hverjum
hóp. Þeir eru siðan hafðir í
samfélagi með eldri og ró-
lyndari föngum, mönnum,
sem dæmdir hafa verið fyrir
trassaskap og væg afbrot, og
oft eru þar á meðal mennta-
menn, verzlunarmenn, kenn-
arar o. s. frv. Þetta hefir vfir-
leitt gefizt ágætlega og löng-
un hinna yngri fanga til að
flýja smám saman horfið.
Auk þessa hafa þeir vanizt
betri hegðun og afkasta
meiri vinnu. Þannig hefir
það sýnt sig, að það hefir
meiri uppeldislega þýðingu
gagnvart föngunum að hafa
þá í félagslegu samneyti við
aðra, svo fremi sem þeim er
skipt rétt niður, heldur en
hin algera einangrun, sen»
venjuleg er í hinum lokuðu
fangelsum.
Þetta er
reynt víðar.
Betrunartilraunir og upp-
eldisaðferðir gagnvart föng-
um eru engan veginn nýjar
af nálinni. Meðal annars eru
tilraunir Max Aichhorn’s í
Wien i þessa átt þekktar.
Sömuleiðis hefir Matt Os-
born reynt að koma á eins-
konar sjálfræði meðal fang-
anna í liinu alræmda stór-
glæpamanna-fangelsi Sing-
Sing. Tilsvarandi tilraunir
hafa verið gerðar í Englandl
og víðar, en aðeins í Sviþjóð
hafa þær náð því að verða a8
haldgóðu, föstu kerfi eða
skipulagi, sem nær að meira
eða minna leyti til réttarör-
yggisins í heild. Og að þetta
reyndist frekar framkvæm-
anlegt í Svíþjóð en annars-
staðar, stafar fyrst og fremst
af því, að þar eru það ekki
örfáir einstaklingar úr hópi
embætismanna, sem berjast
fjæir slikum umbótum, held-
ur er það þjóðin öll, sem
hefir áhuga fyrir þvi að af-
brotamenn þjóðfélagsins
sé aldir upp til haldbetra
lífs og siða, en réttarfarið
hefni sín ekki ekki á þeim