Rökkur - 01.12.1949, Blaðsíða 44

156
RÖKKUR
m. a. af því að tumar era á
hverju hinna fjögurra horna
véfkisveggjanna og þar
standa vopnaði verðir allan
sólarhringinn.
Nýliðinn kemst senn að
því að hann verður að var-
ast fleira en fjandsamlega
Mára. Allt er honum and-
stætt og sennilega bregður
honum í brún, þegar hann
kemur i svefnskálann, því
þar er hvílunum komið fyr-
ir á póleruðum steinum,
fjögur fet frá gólfi. „Þetta
er gert til þess að sporð-
drekar og eiturnöðrur geti
síður skriðið upp í til ykkar“,
segir liðþjálfinn, glottandi,
sem vísar nýliðunum á hvil-
ur þeirra.
Engum dettur í hug að
fara berfættur á salerni, því
að allskonar kvikindi fara á
kreik eftir að dimma tekur.
Skorkvikindi — flest eitruð
— leita upp í vatnshana í
leit að vökva og mönnum
er ráðlagt að standa ekki
fast við hanann, því að ban-
væn könguló gæti forðað sér
niöur úr lionum. Annars er
vatn dýrara á auðninni en
nokkur málmur og jafnvel
óðir hundar mundu ekki
hætta sér út í sólskinið um
hádegisbilið. Næst vatninu
er höfuðfat hermannanna hið
dýrmætasta, sem þeir eiga
og komi einhver sér illa við
félaga sína, þá er ekki ó-
venjulegt, að húfan hans
hverfi næstu nótt.
Ósveigjanleg harka.
Svo mikilli hörku er beitt
við þjálfun nýliða útlend-
ingahersveitarinnar, að ann-
að eins mun hvergi þekkjast
í heiminum. Það eru einkunn-
arorð hennar að þvi er þetta
snertir, að aldrei eigi að taka
á hermanni með silldhönzk-
um. Og jafnvel þótt um
reynda hermenn eins og Bohl
sé að ræða, er þjálfun hans
hafin eins og hann hafi aldrei
séð byssu eða herbúðir áður.
En hámarki nær harkan,
þegar ákveðið er, að efnt
skuli til heræfinga. Þá er
einni sveit kannske gefin
slík skipun:
„Piltar, þið eigið að ganga
með allan búnað til úlfalda-
stígsins, sem er hér fyrir
sunnan í 65 km fjarlægð og
gera áhlaup á svæðið í kring
með vélbyssum. Þið munuð
hafa talstöð meðferðis og
eigið að hafa sifellt samband
við virkið. Eftir tvo sólar-
hringa koma bifreiðir til að
sækja ykkur.“
Allt gekk samkvæmt áætl-
un til að byrja með og sann-