Veiðimaðurinn - 01.09.1963, Blaðsíða 26

vissum stað. Þú ræður hvorn kostinn þú
velur. — Eg ætti að vera búinn að reyna
að kenna þér það lengur, að vara þig á
„skynseminni“, þegar þú ert á laxveið-
um! — Og kastaðu nú Blue Doctor nr. 3!
Líklega hefur þetta verið rödd veiði-
gyðjunnar minnar, og er það ekki venjan,
að við látum undan kvenkyninu? Jasja,
sagði ég. Það er þá bezt að kasta þeim
bláa, og e£ þú reynist liafa á réttu að
standa, þá skal ég ekki tefla skynseminni
á rnóti þér oftar. — Það er annars undar-
legt þegar svona ágreiningur á sér stað í
sama mannsheilanum, alveg eins og tveir
einstaklingar með gjörólíkar skoðanir
séu að deila. Og ennþá undarlegra er
það, í tilfelli eins og þessu, að það skuli
svo verða ofan á, sem skynsemisglóran
telur vitlaust! Það var enginn ágreining-
ur um, hvaða flugutegund ég skyldi
kasta, heldur um stærðina, eins og áður
var sagt. Með hliðsjón af vatni og veðri
hefði ég ráðlagt öðrum að kasta nr. 6 eða
7, jafnvel nr. 8. — En ég hnýtti á tví-
krækjuna nr. 3. Var þó tvívegis kominn
á fremsta hlunn með að klippa liana af
aftur!
Eg legg stöngina aftur við hliðina á
mér og horfi út yfir ána. Fyrstu húm-
skuggarnir eru að læðast niður brekkuna
andspænis mér. Þá er stutt þangað til
sólin fer af hylnum. En það kular ekkert,
vatnið er spegilslétt, nema dálítill
straumur efst og neðst. Tvær endur koma
fljúgandi upp eftir ánni og setjast á hyl-
inn rétt framundan þar sem ég sit. Eg
hreyfi mig ekki, vil ekki styggja þær,
því að þá ættu þær til að busla yfir töku-
staðina og styggja laxinn. Sumir halda
því fram, að laxinn sé ekkert hræddur
við fugla á ánni. Það má rétt vera, meðan
fuglarnir verða ekki sjálfir fyrir styggð;
en þegar þeir verða hræddir og berja
vatnið með vængjunum áður en þeir
flúga upp, er ekki loku fyrir það skotið,
að laxinn skilji það sem merki um hættu
og verði varari um sig.
Endurnar syntu brátt upp undir bakk-
ann hinum megin og voru ekkert fyrir
mér. Nú var kominn skuggi um allan
hylinn, eða réttara sagt, það var ekki
sólskin á honum lengur. Lognið og ár-
niðurinn höfðu þau áhrif á mig, að ég
vildi helzt sitja kyrr og hafast ekki að.
Allt í einu kom öriítill goluþytur ofan af
barðinu fyrir aftan mig og straukst við
vanga minn, einna líkast því að blævang
væri veifað, en ekkert gáraði hann vatnið.
„Kannski hann ætli að fara að kula svo-
lítið“ hugsaði ég, en það varð ekki meira.
Sama stillan áfram.
Þetta var líklega merki um það, að ég
ætti að standa upp og fara að kasta, enda
tíminn farinn að styttast. — Um leið og
ég var að rétta út höndina eftir stöng-
inni sá ég lax kafa neðst í hylnum Mér
sýndist hann nokkuð vænn og tilburðir
hans þannig, að hann væri máske ekki
VIÐGERÐIR Á VEIÐI-
STÖNGUM og HJÓLUM
Framkvæmi allskonar viðgerðir á
stöngum og hjólum, og útvega
varahluti ef með þarf.
Magnús Jónsson, vélstjóri
Brávailagötu 22, sími 12933.
16
Veidimaðurinn