Veiðimaðurinn - 01.09.1963, Síða 11

SVFR
VEIÐIMAÐURINN nR «
S E P T .
MÁLGAGN- STANGAVEIÐIMANNA Á ÍSLANDI 1963
Ritstjóri: Víglundur Möller, Útgejandi: Stangaveiðijélag Reykjavikur.
Ægissíðu 92, Reykjavik. Afgreiðsla Bergstaðastræti 12B, Reykjavik.
Simi 13755. Prentað i Ingólfsprenti.
^zÆau$tlci{Zi:d.
FEGURÐ íslenzka haustsins hefur
heillað marga fyrr og síðar, og sumum
þykir það jafnvel fegurst árstiðanna, sbr.
hin alkunnu vísuorð Steingríms Tlior-
steinssonar: „en ekkert fegra á fold ég
leit en fagurt kvöld á haustin“. Og víst
er það, að á mótum sumars og hausts er
oft fallegt á íslandi. Það er fögur sjón að
horfa á þau ska/rtklœði, sem náttúran býst
undir vetrardauðann. Við horfum á þessa
marglitu fegurð heillaðir, hugfangnir, og
hörmum hvað hún er skammvinn. Ein-
hver tregablandinn unaður fer um sálir
okkar þegar við sjáum þetta litaspil
hverfleikans, þennan dýrðlega fegurðar-
faðm, sem tré, blóm og jurtir breiða út
móti dauðanum. Og við undrumst þá
kyrrð sem ríkir. Einn af orðsnjöllustu
kennimönnum íslenzkrar kirkju hefur
lýst þessu með svofelldum orðum:
„Friður vornœturinnar getur verið
unaðslegur, en hann er þrunginn af lífi,
sem er að vakna. Yfir haustkveldi er
annars konar kyrrð. Þá er lífið að leggjast
til svefns, og friður hins djúpa, kyrra
dauða fyllir loftið — gegnsýrir jörðina.
Dauði blómanna er hljóðlátur. Ekkert
andvarp heyrizt, engin stuna, þegar þau
kveðja sitt unga skammvinna lif.“ — Og
hann segir ennfremur: „Nú horfir þú á
þúsund lita fegurð haustsins. Þú horfir
á endurskin af litadýrð liðins sumars,
hafið í hœrra veldi, og þú undrast hina
djúpu kyrrð, hinn djúpa frið. En skynjar
þú það, að undir blceju hinnar bleiku
feigðar vakir draumur deyjandi náttúr-
unnar um vorið? Sá draumur á að rœt-
ast. — Siðar kemur haust i lifi minu og
þínu. Fölvi sezt á brá. Á hárið fellur silfr-
að hrim. Þegar sá feigðardómur er oss
fluttur, þá minnumst við þess, að hinum
megin einnar hljóðrar haustnœtur bíður
vor.“
Þótt almanakið telji sumar fram í
Veiðimadurinn
1