Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1940, Qupperneq 37

Hann var elskaður og virtur af öllum samherjum,
og raunar öllum, er kynntust honum persónulega, og
því hverjum manni harmdauði, þeim er hann þekktu,
og verður skarð hans seint fyllt.
Þá hefir flokkurinn frá síðasta landsfundi orðið að
sjá á bak 2 öðrum mikilhæfum þingmönnum, þeim frú
Guðrúnu Lárusdóttur og Jóni ólafssyni bankastjóra,
og loks hefir nýverið látist einn þeirra manna, er
lengst og bezt hafa barizt fyrir stefnu og áhugmálum
Sjálfstæðisflokksins, Björn Kristjánsson, fyrrverandi
ráðherra og alþingismaður.
Bið ég alla fundarmenn að votta þessum látnu sam-
herjum okkar virðingu, þakklæti og vináttu, með því
að rísa úr sætum.
1 þessari yfirlitsræðu ætla ég að takmarka mig við
1) Tildrög stjórnarsamvinnunnar.
2) Myndun og störf samsteypustjómarinnar.
3) Horfur um áframhaldandi samvinnu.
Til glöggvunar er nauðsynlegt að líta um öxl.
Það orkar að sjálfsögðu tvímælis, hversu langt
á að rekja rætur samstarfsins, en mér þykir rétt að
staldra við 13. þing Alþýðusambandsins, sem haldið
var hér í Reykjavík í októbermánuði 1936., Jafnaðar-
ttienn höfðu þá allt frá stjómarmynduninni í ágúst
1934 haft sig mjög í frammi bæði í löggjöf og stjórn-
arstörfum, og er það sannmæli, að ýmislegt af því,
sem við Sjálfstæðismenn unum verst við, var lögfest
á þeim árum. Var ekki laust við að Alþýðuflokkurinn
hefði fyllst nokkrum ofmetnaði um þessar mundir,
enda virtist svo sem hann yfirleitt hefði ráðið mestu
í samstarfinu. Þegar nú þetta 13. þing Alþýðusam-
bandsins settist á rökstólana, samþykkti það nýja
35