Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1940, Side 41

athafnalaust, og skeöi þar ekkert sögulegt, nema ef
vera skyldi það, að eitt allmikið deilumál var á þing-
inu til lykta leitt, og enn á ný með sameiginlegum at-
kvæðum Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokks-
ins gegn atkvæðum jafnaðarmanna.
Vorið 1938 kom þingið saman á ný. Þetta þing var
enn sem fyrr athafnalítið. 39 fyrstu dagana sat það
að mestu auðum höndum, en á 40. degi þingsins tók
það rögg á sig og afgreiddi í skyndi á einum einasta
degi merkilega löggjöf, er leiddi til lykta stóra og
hættulega kaupdeilu. Og enn skeðu þau undur, að
þetta einasta stórmál þingsins var afgreitt með sam-
eiginlegum atkvæðum Sjálfstæðisflokksins og Fram-
sóknarflokksins, en gegn atkvæðum Alþýðuflokksins.
Nú var svo komið, að Alþýðuflokknum þótti bikarinn
fullur, svo að eigi væri viðunandi að eiga mann í rík-
isstjórninni, og nú loksins, nær ári eftir tilkynningu
Haraldar Guðmundssonar á vorþinginu 1937, vék hann
úr ríkisstjóminni.
Framsóknarflokkurinn tók nú einn við stjóm. Fékk
hann að vísu loforð Alþýðuflokksins um skilyrðisbund-
inn stuðning, en samt sem áður var það öllum ljóst,
°g þá einnig Framsóknarflokknum sjálfum, að þessi
stjórn var mjög veik, og engar líkur vom til að hún
niyndi reynast fær um að leysa þann vanda, sem fram-
nndan lá á sviði þjóðmálanna, og töldu því allir víst,
að tjaldað væri til einnar nætur.
Það mun hafa verið skömmu eftir að Alþýðuflokk-
nrinn tók sinn mann úr ríkisstjóminni, að báðir ráð-
herrar Framsóknarflokksins komu að tali við mig, og
orðaði forsætisráðherra þá hugmynd, að Sjálfstæðis-
menn og Framsóknarmenn mynduðu sameiginlega
stjórn. Ég kvaðst fús til að bera þetta undir Sjálf-
89