Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1940, Qupperneq 48

til ráðstöfunar í þessu augnamiði. Það tókst þó á til-
tölulega stuttum tíma að draga að ýmsar nauðsynjar í
svo ríkum mæli, að framleiðsla landsmanna, og þá
einkum framleiðslan við sjávarsíðuna, var tryggð
fram á haustið, og þetta tókst fyrir atbeina einkafram-
taksins og án nokkurra f járútláta eða f járhagsáhættu
fyrir ríkissjóð.
Jafnframt sýndi stjórnin margvíslega viðleitni til
að létta undir með atvinnurekstrinum. Eins og kunn-
ugt er, höfðu þorskveiðar togaraflotans brugðizt
hörmulega. Ríkisstjómin hlutaðist til um að 3 skip
voru send í fiskileit, og enda þótt sú leit bæri ekki
árangur, þá virtu i jnn þó viðleitnina. Margvíslegar
ráðstafanir voru gerðar til að greiða fyrir síldveiðun-
um. Varðskipið Óðinn var sent til síldarleitar fyrir
Norðurlandi, með það sérstaklega fyrir augum, að
flotinn léti ekki úr höfn fyrr en sýnt þætti, að síldar-
göngur væru komnar að landinu, og flugvél var leigð
fyrir síldarleit yfir alla síldarvertíðina, tryggður var
rekstur allra síldarverksmiðja á landinu og ýmisl. fl.
Ekkert af þessu var neitt stórvirki, en allt bar það
þó sinn árangur. Það kom strax í ljós, að þegar lands-
menn sáu, að ríkisstjórnin hugsaði ekki einvörðungu
um ríkissjóðinn, heldur einnig, og engu síður, um
þegnana, þá braust þegar út hin meðfædda hneigð ís-
lendingsins til athafna. Hver fleyta fór á flot, og það
var eins og ný bjartsýni hefði gripið hugi manna. Ég
nefni þetta hér á fundi Sjálfstæðismanna, sem gleði-
legan vott þess, hversu lífræn stefna okkar er og hve
örugglega við megum treysta því, að barátta okkar
Sjálfstæðismanna fyrir athafnafrelsinu er sigurvæn-
leg og líkleg til að færa þjóðinni feng í búið.
Eftir að þessar ráðstafanir höfðu verið gerðar, varð
46