Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1940, Qupperneq 49

nokkurt hlé á störfum, og sinntu ráðherrarnir þá
fyrst og fremst embættisstörfum sínum. En þegar
komið var fram í byrjun ágústmánaðar, var tekið til
starfa á ný. Var þá enn að því unnið, að stuðla að nýj-
um aðdráttum til landsins. Komu þá fram innan rík-
isstjórnarinnar 2 stefnur. önnur hné að því, að ríkis-
stjórnin freistaði þess að afla sér láns, einnar eða
tveggja milljóna, í því skyni að kaupa og flytja inn
þær vörur, er nauðsynlegar mættu teljast til fram-
leiðslustarfseminnar, en erfitt kynni að verða að ná í,
ef aðdrættir til landsins stöðvuðust. Hin stefnan, en
henni héldum við Sjálfstæðismenn fram, byggðist á
því, að ef að aðdrættir stöðvuðust, þannig að Islend-
ingar gætu ekki framleitt til útflutnings, þá væri fyr-
frhggjandi nægar aðkeyptar vörur í landinu til þess
að hægt yrði að framleiða til eigin þarfa. Stjómin yrði
að gera ráð fyrir því, að það myndi takast að halda
uppi siglingum til landsins og frá því, og þá líka fram-
leiðslustarfseminni til útflutnings og miða ákvarðan-
ir sínar við það. Ef að litið væri til reynzlunnar frá
fyrri styrjöld, þá myndi mest hættan á því, að farm-
gjöldin hækkuðu mjög verulega, en af því leiddi, að
áhrifamestu og haldbeztu vamarráðstafimar lægju í
því, að draga sem fyrst að landinu sem allra mest af
þungavörunni. Að þessu ráði var horfið. En enn á ný
rak stjórnin sig á þá örðugleika, sem stöfuðu af fjár-
skortinum, og enn á ný fékk hún að reyna hversu dýrt
það er að vera fátækur.
Stjórnin gerði þó að sjálfsögðu allt, sem í hennar
valdi stóð í þessum efnum, og eins og fyrr, með því að
stuðla að einkaframtakinu, án f járútláta eða verulegr-
ar f járhagsáhættu fyrir ríkissjóð. Held ég að eftir at-
vikum hafi sæmilega til tekizt, eins og sjá má af því,
47