Arkitektúr og skipulag - 01.03.1990, Blaðsíða 76

SKIPULAG og
húsbyggingar lúta sömu
öflum. Því getur verið for-
vitnilegt að skyggnast eftir
því hvort samhengi megi sjá
þar í milli.
Tökum dæmi af
Reykjavík frá 1920 til 1980.
Ein af mælistikum skipulags
er þéttleiki byggðarinnar.
I Reykjavík hefur
þéttleiki byggðarinnar þróast
frá því að vera um 200 íbúar á
hektara, 1920, niður í að vera
um 60 íbúar á hektara nú, eða
1980 ( mynd fyrir ofan).
Fram að 1930 ríktu í
Reykjavík sérstæð 2ja til 3ja
hæða hús, eins og við sjáum
enn í Þingholtunum og víða í
Skuggahverfi.
Upp úr 1930 byrjar
mynstrið að breytast með
tilkomu fjölbýlishúsa, sem
verða eftir það æ meira áber-
andi í bæjarmyndinni, en í
þeim er í dag yfir helmingur
þess húsnæðis, sem almenn-
ingi stendur til boða. Það
hlýtur því einnig að vera for-
vitnilegt, hvort gæði
fjölbýlishúsa hafi fylgt eftir
kröfum okkar til lífsgæða
almennt.
Samanburður á dýpt
húsa getur gefíð upplýsingar
um eina tegund gæða, þ.e.
hversu vel birtu nýtur í þeim.
Við þá lofthæð, 2,5 m,
sem hér tíðkast nú, er hæpið
að dagsbirtu frá skýjuðum
himni gæti mikið yfir 4 m inn
í hús. Það er því nærtækt að
flokka þann hluta húsnæðis,
sem nær er útvegg en 4,5 m, í
I. flokk, en það húsnæði sem
fjær er í II. flokk. Á
grunnmyndum, er sá hluti
74