Harmonikublaðið - 15.05.2020, Blaðsíða 26

:;Æ.."K
ferðvottorðið,ekkignlUegþg-
)U
■ var orðinn alveg
GantU kaþðlski P-tu-n^^^ gm
uppgeUnn a a^ mes$u sagði hann þetm
sóknarbarna ®n ^ a ætti fólk að segja
að í stað framhjahald y S Nú dó sá gamh og
aðþeireðaþærhefðuhmsa á þessu
«f. r* k ” tor Sig «rr f
hrösunartali 1 fo Ap skellihlátur en þa
bæjarstjórann. Han PP^. ^ Wæja svona
^"^móhrasaðþrisvar.
Bandarísk hjón voru á ferð um Landið helga asamt
aldraðri móður konunnar. Sú aldraða veiktist og dó. Nú
var þeim hjónum vandi á höndum. Þeim voru boðnir
tveir kostir, annað hvort að láta jarða hana í Israel með
litlum kostnaði eða kaupa kistuna og senda líkið með
ærnum kostnaði heim til Bandaríkjanna. Eiginmaðurinn
var nískur og hugsaði sig talsvert um
en sagði svo: „Ég held ég sendi kistuna bara vestur. Síðasta
andlát sem ég hef frétt um hér var fyrri nærri tvö þúsund
árum. Þá jörðuðu þið mann sem reis upp frá dauðum og
ég hætti bara alls ekki á það.

hr'plekum. Þeir fóru að liracr SastasJdPshátnum
konum. Sáþrítugi sagði- Svnó m aflettJd*ddum
Sv° rfr- Sá fimmtugi mælti ba P ^ baUnn °S fara
að sjá til og vita hvort þær komí’ekf ^ bara
Þa sagði sá sextugi- Hvað U * í‘ ^ dJ
W ekki nógu ve8I hé^ ’ ^ °g við sjáum
Það var á dögum þingmaður
forsætisráðherra, dáður af sínUm
Strandamanna og þ saeði við einn
dyggasta fy þið sjáið hann nu
lítið að trua a ^^Lsinninn: „]a,vrð
"Sí við ta”"
trúum nu a tju ^
i var
farinn
Skemmtikrafturinn °g ^.g^gjanddyrisalarins,
að eldast og sætu sig r voru tvær ungar
þar sem ^^^p^Uvipinn og segir
glæsipmr svo h Phonum er unnt, en fær
hæ á eins lokkandi h 8 ^ flýta sér burt.
engin viðbrog onnu jhorn frá honum heyrir
Enþegarþæreru kom nú bara gleymst að
hann aðra segja. „
grafa þennan.‘
26