Ský - 01.04.2003, Síða 43

þar sem unnt hefur verið að bera saman við
eldri kannanir, benda til þess að eftir því
sem staða og möguleikar kynjanna hafa
vaxið, þeim mun betra hefur kynlíf þeirra
orðið og sérstaklega er merkjanlegt að kon-
urnar eru ánægðari en áður. Konur virðast
oftar fá fullnægingu en áður, finnst þær ráða
oieiru, upplifa lengri forleiki og eru virkari í
kynlífi."
Úreltar kynhneigðir
Með auknu frjálsræði í kynhegðun hefur bor-
ið mikið á umræðu um tvíkynhneigð og virð-
ast Islendingar ginnkeyptir fyrir því að gera
tilraunir á því sviði. Jóna Ingibjörg segir skil-
greiningar á kynhneigð stefna í það að veróa
úreltar. „Ef maður er meiripartinn gagnkyn-
hneigður, en af og til samkynhneigður, hvað
er maður þá? Þarf maður þá endilega að
titla sig sem tvíkynhneigðan? Getur ekki
eins verið að þeir sem settir eru á básinn
»tvíkynhneigðir” laðist fyrst og fremst að
Persónuleika hins og að kynferðið sé auka-
atriði í hrifningunni? Ég held að skilgreining-
arnar um kynhneigð geti verið til trafala og
geri meira ógagn en gagn. Ég spái því að sá
tími komi að Gay Pride verði að Love Pride,
kærleiksgöngunni þar sem við getum elskað
hvort annað burtséð frá því hvaða líkams-
hulstur við höfum. Fyrir því má allt eins berj-
est. Þá fyrst erum við farin að sjá hvað þetta
snýst um."
Þorvaldur Kristinsson segir tvíkynhneigð
tæpast geta orðið að tískufyrirbrigði þótt
hún hafi verið mikið til umræðu síðustu ár.
»Því það er alltaf erfitt að synda móti
straumnum og allt tal um tísku er út í hött
Þegar kemur að kynhneigð. Ég þekki margt
tvíkynhneigt fólk og ég veit að þaó á sann-
adega undir högg að sækja, bæði frá gagn-
kynhneigðum og samkynhneigðum. Tvíkyn-
hneigðir slást við alls konar bábiljur um
sjálfa sig rétt eins og hommar og lesbíur
gera. Ég nefni til dæmis þá bábilju að tvíkyn-
hneigðir eigi erfiðara um val í ástum en aðr-
ir f makaleit. Af kynnum mínum við tvíkyn-
hneigða veit ég að í þeim efnum stefnir hug-
urinn í hvert sinn til ákveðinnar manneskju
eri af hvoru kyninu hún er kann að vera
breytilegt frá einu skeiði lífsins til annars.
Flóknara er það nú ekki."
Ævintýramennska á rúmstokknum
En þótt skortur sé á vísindalegum rannsókn-
um á kynhegðun íslendinga má sjá stígandi
1 breyttri kynhegðun síðastliðinn áratug.
Mikið vatn hefur runnið til sjávar síðan
Rómeó og Júlía var hálfgerð neðanjarðarbúð
ó Grundarstígnum og menn sættu lagi að
hara inn sökum feimni og Gróu á Leiti. í dag
eru I Reykjavík sex leikfangaverslanir fyrir
fulloröna og viðskiptavinirnir fjölmargir.
Biarki Karlsson, verslunarmaður í Erotica
Shop á Vitastígnum, segir traffíkina bæði
viðloðandi og stigvaxandi. „íslendingar hafa
ótrúlegan áhuga á þessum leikföngum og
eru að sama skapi orðnir miklu frjálslegri
þegar kemur að þessum málaflokki. Nú er
ekki óalgengt að mæðgur komi saman til að
kaupa gerviskaufa, egg og allt þar á milli.
Ég hef stundum hugsað að nú liggur fjöl-
skylduferðin ekki lengur í Blómaval heldur
rakleiðis í klámbúðina." Að sögn Bjarka eru
viðskiptavinirnir á aldrinum 18 upp í 75 plús
og jafnt einhleypir sem fólk í sambúð. „Hinn
venjulegi íslendingur kaupir orðið taisvert
magn af kynlífsleikföngum. Hingað kemur
þverskurðurinn af þjóðfélaginu; fatlaðir ein-
staklingar, verkamenn og viðskiptajöfrar."
Bjarki bætir við að frá því um síðustu
áramót, eða í ríflega 130 daga, hafi hann
selt um 1000 egg og titrara. Það gera milli
sjö og átta á dag. „Ég held að kynhegðun
hafi tvímælalaust breyst á þann hátt að hinn
dæmigerði íslendingur er orðinn bæði
leikglaðari og ævintýragjarnari í kynllfinu."
Sömu ævintýragirni er að finna á tattoo-
stofunni Tattoo JP. Þar byrjaði Fjölnir Braga-
son tattú-meistari að gata kynfæri íslend-
inga fýrir rúmum þremur árum. „Þá byrjaði
bylgja sem hvorki hefur hjaðnað né sér fyrir
endann á ennþá. Að jafnaði koma einn til
tveir í viku hverri," segir Fjölnir og vísar til
meirihluta viðskiptavinanna, sem eru konur
á aldrinum 25 til 45 ára. „Flestar koma til
að fá hring í forhúð snípsins, en líka geir-
vörturnar og karlarnir til að fá hring í liminn.
Konur sækjast sérstaklega eftir þessu
vegna aukins unaðar og fleiri fullnæginga.
Þetta eru normal íslendingar af öllum stærð-
um og gerðum, stétt og stöðu."
Breyttir tímar
Þorgerður Einarsdóttir, lektor í kynjafræði,
segir brýnt að gera nýja könnun á kynhegð-
un sem fyrst til að fylgjast með kynhegðun
og þróun á því sviði. „f því skyni er mikil-
vægt að finna aðferðir sem vísindamenn
sættast á þannig að samfélagið og stjórn-
málamenn taki mark á þeim og grípi til að-
gerða. Það þurfa að vera víótækar rann-
sóknir sem taka til langs tíma því sumt þró-
ast á löngum tíma og er annað viðfangsefni
en klassískar vísindalegar rannsóknir fást
við og menn kalla sífellt eftir. Með öllu því
áreiti og klámi sem hefur riðið yfir þjóðina á
síðasta áratug þarf varla að efast um annað
en að kynhegðun landsmanna hafi tekið
breytingum."
Þorvaldur Kristinsson tekur undir orð Þor-
gerðar og segir allt það ógnarframboð af
kynlífsvöru í ýmsum skilningi hafa haft áhrif
á samfélag samkynhneigðra, sem og ann-
arra. „Þeir eru neytendur á sama hátt og
aðrir þjóðfélagshópar, ekki síst hommar
sem eru að því leytinu í engu frábrugðnir
öðrum karlmönnum. Hins vegar leiðist mér
tal þeirra andstæðinga klámvarningsins
sem telja hann niðurlægjandi fyrir homma.
Ef einhvers staðar er um jafnræði og jafn-
ingjaleik að ræða í þeim efnum þá er það að
finna í samkynhneigðu karlmannaklámi.
Ætli það sé ekki svipað að því leytinu og
klám sem lesbíur framleiða fyrir lesbíur. Ég
veit það ekki, finnst það rökrétt. Hins vegar
heyri ég ungar lesbfur kvarta reglulega og
talsvert oftar en áður undan áreiti frá gagn-
kynhneigðum karlmönnum sem halda að
þær séu nákvæmlega það sem klámiðnaður-
inn vill úr þeim gera. Fantasían um tvær
saman er góður söluvarningur og að þessu
leyti eru lesbíur í engu frábrugðnar öðrum
konum; sú skelfilega niðurlæging sem konur
verða fyrir í klámiðnaðinum bitnar líka á les-
bíum - á sinn hátt."
Og þótt fátt sé staðfest í þeim efnum hafa
íslendingar, með auknu umburðarlyndi og
frjálslegri umræðu, leitað ákveðinna leiðatil
að nálgast kynlífslanganir sfnar í meira mæli
en áður. Ef farið er inn á Netið má sjá hund-
ruð auglýsinga frá einstaklingum sem fá
fýsnum sínum besta útrás í sadó-masó-
kisma. Formaður BDSM-félagsins á íslandi
segir að BDSM ekki tískufyrirbrigði, frekar
en sam- og tvíkynhneigð. Fólk velji ekki að
vera masókisti eða sadisti heldur sé það frá
blautu barnsbeini. „Því er þó ekki að neita
að íslendingar virðast tilbúnari að viður-
kenna þessa kynhneigð sína fyrir sjálfum sér
og öðrum nú þegar umfjöllunin hefur orðið
meiri og frjálslegri. Félagsmenn eru af öllum
aldri, kyni, kynhneigð, trúarbrögðum, starfs-
vali, pólitískum skoðunum, heimspeki, fata-
vali og tónlistarsmekk. Engu að síöur er
staðreynd að innan við eitt prósent BDSM-
fólks hefur einhvern tíma tekið þátt í svona
félagsstarfi. Hin 99 prósentin stunda BDSM
heima hjá sér og virðast ekki hafa neina
þörf fyrir að taka þátt í starfinu þótt sumum
þyki gott að vita af tilvist félaganna."
Og hvar stöndum við þá? Eru íslendingar
raunverulega orónir lostafyllri eða lauslátari
en árið 1992? Og þótt kynlíf landsmanna sé
loks komið út fyrir þröskuld svefnherbergj-
anna, þýðir það þá endilega breytta kyn-
hegðun? Svörin verða aldrei afgerandi nema
þjóðin fái litið nýja kynlífskönnun, sem land-
læknir hafði víst á stefnuskránni í fyrra þeg-
ar sú eldri varð tíu ára. Hins vegar er Ijóst að
kynlífsbyItingin síðari hefur auðgað kynlíf
flestra íslenskra kynvera, gert ástalíf þeirra
unaðsfyllra og fært meiri gleði heim á rúm-
stokkinn. En samkvæmt þeim rannsóknum
sem nú liggja fyrir er að minnsta kosti Ijóst
að útlendingar fá ekkert meira fyrir sinn
snúð hér en heima hjá sér.
Þórdís Lilja Gurmarsdóttir er blaðamaður SKÝJA.