Heima er bezt - 01.03.2006, Side 28

eignaðist hús og fé
og reiðhesta, þó að
kaupið væri ekki
hátt, — 25 aurar í
skipavinnu og 16
aurar í landi. Eg
átti líka bát, reri
og gaf mörgum í
soðið. Þannig liðu
árin. En svo vildi
tengdasonur minn,
Eggert söðlasmiður,
flytja suður, og fékk
migtil að flytja með
sér. Hann sagði
að það væri svo
erfítt að fá leður á
Sauðárkróki, enda
var þá eitt af þess
um stríðum.
Sigurður Guðmundsson. Konan mín hét
Jórunn Símonardóttir,“
en þegar ég inni hann eftir því, hvaðan hún hefði verið, þá
veit hann ekki betur en hún hafi verið að norðan.
„Við áttum eina dóttur og hún hét Sumarrós. Þau Eggert og
hún eignuðust þrjú böm og eru þau mínir nánustu, einkum
Karlotta, sem er gift Kalla póla. Þau eru ekki hér, þau eru í
Fossvogi. Það er einhversstaðar út úr bænum.
Eg átti fósturdóttur, hún er víst líka flutt úr bænum. Það
flytja allir úr bænum, þegar á þeim þarf að halda. En þeir,
sem heima sitja, eru plagaðir með sköttum og skyldum. Þeir
rukka mig dags daglega um allrahanda. í gær borgaði ég 60
krónur, og var þá rétt búinn að borga 100 krónur. Eitthvað
verður það í dag. Og með hverju á ég að borga? Aldrei fékk ég
neitt kaup í vinnumennskunni utan nokkuð fóður og fáeinar
flíkur. Eignir mínar á Sauðárkróki seldi ég fyrir 1600 krónur,
þegar ég flutti. Það var gjöf. Maðurinn, sem keypti, sagði að
það væri gjöf. Það var líka fjárhús og kindur með í kaupunum.
Þegar hingað kom reisti ég mér þetta hús og eitthvað held ég
það hafi kostað. Svo ráku þeir mig úr bæjarvinnunni eftir 14
ár, fyrir dugnað. Þeir sögðu, að ég væri alltof áhugasamur
og vildu ekki hafa mig. Elcki er víst, að þeim verði það til
góðs. Tvö hundruð krónur á mánuði segja ekki mikið til að
lifa fyrir og borga, eins og allt kostar. Þetta verður að duga
mér, og það dugir mér meðan ég er einn.“
I búrinu, þar sem Sigurður svaf, hanga nokkrar helgimyndir
og útlendar eftirprentanir.
Þegar ég spyr hvernig á þeim standi, verður hann meyr
við og segir:
„Það færði mér þetta drengur, sem ég leit til með einu
sinni. Hann keypti þær í útlöndunum og færði mér þær,
blessaður drengurinn".
Meðan Sigurður talar, stendur hann út við gluggann í
eldhúsinu sínu og heldur höndum á bak aftur. Inn á milli
setninga hreyfir hann því kurteislega, að hann megi ekki vera
að þessu, hann þurfi að fara út. Eg spyr hann hvert hann ætli
að fara, og hann segist ætla að fara að kaupa sér í matinn,
kaupa fisk og mjólk eins og hitt fólkið. Og enn einu sinni
ítrekar hann það, að hann geti séð um sig sjálfur.
Aldrei hafi neinn kvenmaður séð um sokkaplöggin hans,
nema hún Jórunn.
„Ég ólst upp við að vinna og spinna og prjónaði á mig
sjálfur á kvöldin og nóttunni. Þegar göt komu á hælana, þá
rakti ég frá þeim og prjónaði nýjan hæl i sokkinn, og þannig
var allt mitt líf, „— en þvott hef ég aldrei þvegið. Það er
gömul kona, sem sér um það fyrir mig“.
Um heilsufar sitt segir Sigurður:
„Ég kenni mér einskis meins, nema hvað sjónin er tekin að
deprast, heyrnin að sljóvgast og minnið að þverra. Þetta er
allt þrautalaust og mig kennir hvergi til, — nema á sálinni.
Mér finnst ég mega leika mér með hinum bömunum, fmnst
ég megi ráða mér sjálfur, finnst fólk vitlaust.“
S.B. tégfsj
Á léttu nótunum
Rúta, full af stjómmálamönnum í framboðsferð,
var á leið í gegnum sveitahérað. Bílstjórinn var svo
upptekinn af fallegu umhverfinu að hann missti stjórn
á bílnum, sem valt út af veginum og ofan í skurð.
Bóndi sem bjó í nágrenninu varð vitni að þessu skelfilega
slysi og hraðaði sér á staðinn til þess að athuga ástandið.
Þegar hann fann stjómmálamennina þá jaróaði hann þá.
Næsta dag kom lögreglan á bóndabæinn til þess að yfirheyra
bóndann.
„Svo þú jarðaðir alla stjómmálamennina," sagði
lögreglumaðurinn. „Voru þeir allir dánir?“
„Ja, sumir þeirra sögðust ekki vera það,“ svaraði
bóndinn, „en þú veist nú hvað stjómmálamennirnir
ljúga alltaf.“

* * *
Kona gengur til smávaxins, gamals manns,
sem situr úti á sólpallinum sínum, í ruggustól.
„Ég komst ekki hjá því að taka eftir því,“ segir hún,
„hvað þú virðist vera hamingjusamur. Hvert er leyndarmálið
á bak vió langt og hamingjusamt líf?“
„Ég reyki þrjá pakka af sígarettum á dag,“ segir hann,
„drekk heilan kassa af viskíi á viku, borða feitan mat og
geri aldrei neinar líkamsæfingar.“
„Það er magnað,“ segir konan. „Hvað ertu gamall?“
„Tuttugu og sex ára,“ svaraði hann.
124 Heimaerbezt