Heima er bezt - 01.03.2006, Side 29

& Egiíl Guðmundsson frá Þvottá:
ttn
Þinghald við
Styrmishöfn
Þegar ég var að alast upp á Austljörðum, heyrði ég gamla
fólkið tala um að hrafnarnir héldu þing á haustin. Komu þeir
saman og röðuðu sér niður á bæina i sveitinni, tveir og tveir á
hvem bæ. Ef einn yrði afgangs væri honum fargað. Eg lagði
nú ekki mikinn trúnað á þetta en það átti efír að breytast. Það
var rétt, tvo hrafna sáum við stundum kringum bæinn heima.
Það voru sjálfsagt hjónakornin en bömin þeirra frá því um
sumarið voru náttúrlega komin i leikskóla þegar foreldramir
fóru á þingið. Mig hafði alltaf langað að komast á þessi svo
kölluðu Hrafnaþing. Ekki sem fulltrúi, því þá átti ég á hættu
að vera í sporam aukakrumma, nei, heldur til að horfa á hvað
þar færi fram. Tækifærið kom og verður mér alltaf minnisstatt.
A Þvottá eru sjávarhættur og í stórstraumi þurftum við að
fara kvölds og morgna suður með sjó, allt suður i Stapavik
suður undir Þvottárskriðum, óraleið og oft í svartainyrkri og
hvernig veðri sem var. Ef smástraumur var fórum við einu
sinni á dag og þá venjulega eftir hádegið. Það var komið fram
i október er ég fór að smala frá sjónum í góðu veðri. Fór út
Æðarhrygg og suður á Biskupshöfða. Er ég kom syðst á hann
heyrði ég mikinn hávaða eins og frá Styrmishöfninni og er
þangað kom gaf á að líta. Þar á balanum ofan við Höfnina
sátu margir hrafnar á víð og dreif. Sátu þeir þar þögulir og
upp á hólinn aftur, alltaf gargandi
og ferlega Ijótur og úfínn. Eg gekk
framhjá hröfnunum á balanum og
létu þeir sem þeir sæju mig ekki.
Fór ég upp á Hafnarskjólið og
horfði á hamfarir reiða kmmma
drúptu höfði en upp
á háum hóli, þar sem
bátanaustin em, stóð
hrafn og gargaði að
því er virtist af mikilli
reiði. Hann varallur
úfínn og öðru hvoru
renndi hann sér niður
hólinn, og á grundina,
en fór á mikilli ferð
þaðan. Hann renndi sér oft niður hólinn, allaf úfínn og að
mér fannst afar æstur.
Eg hélt nú áfram að smala frá sjónum og gat ekkert um það
heima um kvöldið hvað ég hefði séð við Höfnina. Daginn
eftir fór faðir minn fram með sjónum og gat þess þegar
heim kom, að líklega væri dauð kind einhversstaðar stutt frá
Höfninni, þar hefðu verið margir hrafnar og látið ófriðlega.
Eg sagði honum þá hvað ég hefði séð daginn áður og þetta
væri ábyggilega Hrafnaþing. Pabbi var ekki trúaður á það.
Hann sagði að þegar vel fískaðist við Styrmishöfn hér áður
fyrr, þá hefði drifið að hrafna þar, en nú var ekki slíku til
að dreifa.
Daginn eftir fór ég með myndavélina mína og ætlaði að
mynda þingfulltrúana en þá var enginn hrafn þar sjáanlegur,
nema einn nýdauður, í djúpri laut, allur sundurrifmn. Hvort
hann hefur verið drepinn af hinum hröfnunum er ómögulegt
að segja, en var kannski reiða hrafninum fómað, var hann
stakur? rafife
uglan
(eftir stúlku í fimmta bekk)
Fuglinn, sem ég ætla að skrifa um, er ugla. Ég
veit ekki mikið um uglur þannig að ég ætla skrifa
um leðurblöku. Kýrin er spendýr. Hún hefur sex
hliðar þ.e. hægri hlið, vinstri hlið, efri hlið og neðri
hlið. Að aftan hefur hún halann, sem burstinn
hangir í. Með burstanum fælir hún flugurnar í burtu
svo þær komist ekki í mjólkina.
Höfuðið er til þess að hornin geti vaxið og að
munnurinn geti verið einhversstaðar. Hornin eru
til þess að stanga með en munnurinn til að borða
með. Undir kúnni hangir mjólkin. Mjólkin kemur
bara og kemur, alveg endalaust. Hvernig kúin gerir
þetta hef ég ekki ennþá komist að, en hún getur
búið til meira og
meira.
Kýrnar hafa mjög
næmt lyktarskyn
og lyktin af þeim
finnst mjög langt,
langt í burtu. Það
er skýringin á
ferska sveitaloftinu.
Karlmannskýr eru
kölluð naut. Þau eru
ekki spendýr.
Kýrnar borða ekki
mikið en það sem
þær borða, borða
þær tvisvar svo þær
fái nóg. Þegar þær
eru svangar þá baula þær en þegar þær segja ekki
neitt þá er það vegna þess að þær eru pakksaddar.
Heima er bezt 125