Heima er bezt - 01.08.2009, Blaðsíða 45

sem setur endurminningar á blað kom
ég hvergi nálægt slíku og þvílíku. Sei,
sei, nei. Ég held satt að segja að Pétur
sjómaður Pétursson sé sá eini sem játar
slíkan ósóma upp á sig í endurminningum
sínum „Einn í ólgusjó", sem ritaðar voru
af Sveini Sæmundssyni. En þetta var nú
útúrdúr en sannleikurinn er sá að vegna
aldurs og fyrri starfa (réttara sagt lífemis)
hafði ég ekki tilheyrandi áhuga. Ég kýs
helst að fara þegar ég kemst í land á
dagtíma.
Ég hafði komið nokkrum sinnum til
Willemstad þegar ég var að þvælast í
Karíbahafmu á öðru skipi útgerðimar,
Danalight, sem var í leigu hjá bandarísku
fyrirtæki. Þá höfðum komið þangað með
hrísgrjónafarma ífá Súrinam.
Mig langar að skjóta hér inn í smásögu af
einni fyrri heimsókn minni til Willemstad.
Við höfðum komið þangað um hádegisbil
með hrísgrjón og áttum ekki að byrja að
losa fyrr en morguninn eftir. Ég hafði
fengið 600 dollara hjá skippernum og
ætlaði að versla í ifíhöfiiinni, sem er þama í
Willemstad. Það var um 3ja kortera gangur
upp á svæðið og lá leiðin meðifam mikilli
bílaumferðargötu, fáfarinni af gangandi.
Þegar ég svo kem á ákvörðunarstað og
ætla að fara að borga það sem ég keypti, þá
var ekkert veski. Það fyrsta sem mér datt
í hug var að ég hefði hreinlega gleymt því
um borð og flýtti mér þangað en ekkert
veski var þar. Þrátt fyrir að komið væri
kolniðamyrkur fór ég samt eina „bunu“ yfir
gönguleiðina en án árangurs. I hádeginu
daginn effir dreif ég mig svo eina ferð
enn, en án nokkurs árangurs. Taldi ég nú
veskið algerlega glatað.
Við vorum nokkra daga að losa svo
er það að mig minnir þriðju nóttina þá
dreymir mig tvo góða kunningja mína,
þá Þór Elísson hinn dugmikla og dáða
fyrrverandi skipstjóra hjá Eimskipafélaginu,
sem var skipstjóri minn á Stuðlafossi og
Jón Vigfússon, ekki síðri dáðadreng og
skipstjóra hjá sama fyrirtæki en sem lést
fyrir nokkrum árum, langt um aldur fram,
sárt saknað af öllum sem kynntust honum.
Jóni hafði ég kynnst fyrst eitthvað að
ráði er við sátum saman á fyrsta GMDSS
námskeiðinu sem haldið var á Islandi, að
mig minnir 1994.
Þegar ég vaknaði kom það einhvem
veginn yfir mig að fara nú eina ferð enn
Lestun og losun í Willemstad.
Lestunin á kaplinum.
Oranjestadferjan. Þar vantaói
skipstjóra.
yfir svæðið, því það að dreyma þessa
menn hlyti að vera fyrir góðu.
Frí til ferðarinnar var auðfengið. Eins
og ég sagði var lítil umferð gangandi
fólks þama, en meðfram leiðinni vom
svona trjábuskar. Allt í einu, á leiðinni
uppeftir, minntist ég þess að á einum
gatnamótunum hafði ég stoppað og
dregið upp kort af borginni. Ég mundi
eftir staðnum og viti menn, þegar ég kem
á hann liggur ekki veskið svolítið inn í
einum trjábuskanum. Allir peningar í og
allt eins og átti að vera.
Einhvem veginn hafði ég í fátinu, ekki
munað eftir þessum stansi fyrr en eftir að
ég lagði af stað í þetta skiptið.
En eins og öll góð ævintýri þá endaði
þetta vel.
Ferðalok
En, s.s., við vorum staddir í höfninni í
Willemstad. Þegar lestunni var lokið vom
teknir um borð 5 millimagnarar, sem settir
em á kaplana með vissu millibili þegar
verið er að leggja þá. Þessir magnarar,
sem vom settir aftast í lestina, vom víst
fokdýrir ef mig misminnir ekki, kostuðu
upp undir 1 milljón danskra króna. Sett
vom 4 færanleg loftkælitæki í lestina hjá
þeim til að halda réttu hitastigi.
Skipper Olsen lánaði okkur 3 farsíma
en okkar virkuðu ekki þama. Maður
keypti svo símakort sem kortanúmerið
var stimplað inn í. Hann lánaði einnig
útgerðinni eitt færanlegt loftkælitæki í
brúna.
Við höfðum loftkælingu í íbúðunum en
til að fá enn betri kælingu í þær lokuðum
við fyrir brúna og eldhúsið.
Kokkurinn var búinn með tíman sinn og
vildi ólmurheim. Hann hafði kynnst stúlku
í Port Lisas og var yfir sig ástfanginn. Hann
flaug svo heim frá Curacao. Skipstjórafrúin
tók að sér „kokkanið“.
Hjá þessari útgerð var nokkuð um það
að kokkamir væm giftir skipstjórunum.
Þær voru yfirleitt virkilega góðir kokkar.
Á einu skipinu voru hjón sem voru búin
að sigla hjá Folmer í ein 20 ár að mig
minnir, á 3 skipum. Einu sinni var ég
samtímis þeim í Píreus. Ég var þá á Danica
Heima er bezt 333