Heima er bezt - 01.08.2009, Blaðsíða 64

Kviðlingar
kvæðam
M Auðunn Bragi Sveinsson
Vísnaþáttur
Góðir lesendur. Þetta er sumarþáttur eins og best má verða. Það Guðrún Gísladóttir hét kona frá Sauðárkróki, f. 26. desember
leiðir huga manns til þess hversu tíminn líður hratt; ekki síst fmnst 1918 á Bergsstöðum í Svartárdal, A-Húnavatnssýslu, foreldrar
okkur það er aldur færist yfir. Einhvem tíma sagði ég þetta, sem Gísli Ólafsson, skáld frá Eiríksstöðum og kona hans Jakobína
enn er í góðu gildi og margir geta víst gert að sínum orðum: Þorleifsdóttir, ættuð úr ísaijarðardjúpi. Guðrún var yngst sinna
Aðitr fannst mér tíminn tosast systkina, bjó ífá 10 ára aldri á Sauðárkróki, fór 18 ára til Reykjavíkur. Bjó víða, skáldmælt, bæði á bundið og óbundið
tregt á vegi. mál, hljómvís og listelsk. Orti mikið af gamanvísum. Arið 1963
Nú ég þetta sannast segi: flutti hún til Reykjavíkur og lést þar 17. febrúar 1988.
Sé ég eftir hverjum degi.
Einræktun eða klónun, hefiir borið á góma í seinni tíð. Móðurást — bernskuminning Eg fœddist á Bergsstöðum, foreldrar sögðu,
Hvað mig snertir get ég sagt þetta: frostríkan vetur, jólunum á.
Þótt einrækt manna sé möguleg, En þaðan í burtu leið sína lögðu með litlu krakkana sína þrjá.
mig að klóna neita ég. I Elólabœ fyrst tók mín hugsun að mótast,
Það yrði hálfgert óláns meik,
ef ég fœddist á nýjan leik! er hlýddi ég þögul á fossana tai;
Maður nokkur, fatlaður í meira lagi, sagði að það gerði straumhljóð er áfram var Blanda að brjótast, og bergmálið fjallanna í Langadai.
sér ekki svo mikið til, því að kona hans hjálpaði sér. Um 1 kotinu hrikti þá hvassviðrið æddi
það kvað undirritaður:
Þú ert heppinn, hér um bil, og knappt var oft brauðið, sem lifað var af. En mamma hún braut það og börnin sín fœddi
hlaup þó fötlun banni. og bitana ótalda fleirum hún gaf.
En ef eiginkona er engin til,
hver á þá að hjálpa manni? Haustvísur
Ég er kattavinur. Þegar dótturdóttir mín missti köttinn Sumarljóminn sest í skaut, setur dóminn yfir
sinn - hann hvarf sporlaust - orti ég þetta: foldarblóm er fella skraut;
fræ í dróma lifir.
Ekki kemur kötturinn;
kvelur marga biðin. Heggur bakka haustsins brim,
Ætl 'ann hafi auminginn hrími klæðast strendur.
öðlast hinsta friðinn? Fýkur burtu fúið lim;
fölnuð krónan stendur.
Um mann, sem lofaði upp í ermina sína, var þetta kveðið:
Þægilegur viðtals var, Sorgir allar svæfa vil, syngja, vaka og gleyma.
- varla mikil harka, Láta sífellt ástaryl
en hans loforð alls konar út frá hjarta streyma.
ekki neitt að marka.
352 Heima er bezt