Hljóðabunga - 01.11.1978, Blaðsíða 28

Hvernig er hin hugmyndafræðilega mótun skólanna?
vandamál. Sökum vinnuþreytu og álags, reyn-
ist mörgu foreldri erfitt að sinna börnum
sínum þegar heim er komið, jafnvel þótt
börnin hafi „gengið sjálfala“ hluta úr degi.
Bitnar þetta m.a. á svonefndri heimavinnu
nemenda og þar af leiðandi á námsárangri
þeirra í skóla.
Þannig er nú komið, að áhugi margra
foreldra á skólamálum nær ekki lengra en svo
að börn þeirra einfaldlega dvelji í skóla,
hvernig svo sem skólastarfinu er háttað. Það
sem fram fer í skólanum er álitið einkamál og
einkavandræði kennara og nemenda. Þetta
ber vott um menntunarskort og fáfræði, og
þetta viðhorf endurspeglast í valdastofnunum
ríkis og sveitarfélaga. Þegar alvarlegur skortur
verður á menntuðum kennurum til starfa, er
aðalatriðið að „manna skólana“, að fá ein-
hverja til að sitja yfir krökkunum, burt séð frá
því hvort þeir hafi reynslu, þekkingu eða
hæfileika til starfans. Lítið sem ekkert er gert
af bæjarfélögum til að sækjast eftir góðum
kennurum, né heldur til að bæta vinnuaðstöðu
þeirra og nemenda, enda er skólinn talinn
vera léleg fjárfesting og sem minnstu til hans
kostað. Skólinn er í þessum skilningi geymsla.
Skólinn sem flokkunar-maskína
ríkjandi stéttar
Annað megin einkenni skólastofnana er að
flokka börn og unglinga í samræmi við þá
félagslegu lagskiptingu eða stéttir sem fyrir
eru í þjóðfélaginu. Hvítir sauðir eru dregnir í
einn dilk, svartir í annan. Skýrum þetta
nánar.
Eitt aðal auðkenni skólastarfsins eru próf og
einkunnir. Skólastarfið byggist því, eins og hið
kapítalíska þjóðfélag okkar, á samkeppni. I
samræmi við hana eru nemendur óhjákvæmi-
lega flokkaðir í góða og slæma, 1. 2. og 3.
gæðaflokk, eftir árangri skólaprófanna. Niður-
28
HLJÓÐABUNGA