Heimili og skóli - 01.04.1963, Blaðsíða 6

allan tímann og var sæl meS að kunna síS-
ustu orSin. Sérstaklega tók mig lengri tíma
aS læra „FaSir vor“ en léttari versin, og
margt var þar, sem ég ekki skildi og annaS,
sem ég misskildi. En smátt og smátt lærSi
ég þessa fögru bæn og las hana á hverju
kvöldi, þótt ég eigi skildi hana fyrr en
mörgum árum síSar. Líklega eru þaS áhrif
frá þessum sameiginlegu stundum okkar
systkinanna og pabba, er viS lásum „FaSir
vor“ í kór, aS ég heyri aldrei fariS svo meS
þessa bæn, aS mig ekki langi til aS taka
undir, ekki aSeins í huganum heldur upp-
hátt. Oft hefi ég óskaS þess, aS sá siSur
væri í kirkjunni okkar, aS allir kirkjugestir
læsu hana upphátt meS prestunum. VirSist
sá siSur í kirkjum erlendis, hver sem söfn-
uSurinn er.
Aldrei gat ég lesiS bænirnar mínar á
kvöldin ef ég var ósátt viS pabba og
mömmu eSa einhvern af bræSrunum, og
þegar fyrir kom, aS ég var einhverjum
reiS, þegar ég átti aS fara aS sofa — var
meira aS segja svo reiS, aS nú átti ekki aS
gefa eftir heldur sýna þeim ranglátu í tvo
heimana — þá varS ég alltaf aS gera upp
sakirnar áSur en bænalestur hófst, og man
ég slík atvik fleiri en eitt fram yfir ferm-
ingu. ÞaS var í minni barnatrú, eins og svo
margra annara barna, aS ég hugsaSi mér
guS öldung meS milda ásjónu og stór spyrj-
andi augu, sem horfSu á mig og sáu allt,
sem ég hafSi gert, líka þaS, sem ég átti
ekki aS gera. Og mér fannst ég ekki geta
mætt þeim augum fyrr en ég hefSi fyrir-
gefiS bræSrum mínum — sem mér fannst
reyndar óþarflega oft sekir — og kom fyrir,
aS ég hugsaSi, aS þar hlyti guS aS vera mér
sammála, og þaS var mér mikil raunabót.
En ég vissi, aS mér bar aS fyrirgefa og
sættast, svo aS mér sjálfri yrSi fyrirgefiS,
þannig var þaS í bæninni minni.
Ef viS því lítum á það frá sjónarmiSi
sálarfræSinnar, hvernig áhrif þaS hefur á
sálarlíf barna aS fara meS fögur vers á
kvöldin, áSur en þau sofna, hlýtur svariS
aS verSa jákvætt. Og enn jákvæSara ef
móSir barnsins eSa faSir gefur sér tíma til
aS eiga hljóSláta stund meS barninu sínu
— kenna því og lesa meS því. Líklega hef-
ur þaS komiS í pabba hlut aS kenna okkur
systkinunum vegna anna mömmu viS heim-
ilisstörfin.
Því miSur hefi ég rekiS mig á þaS, aS
þaS er minna gert aS því nú en áSur aS
kenna börnum bænir. Ef til vill er þaS
afi og amma, sem á svo mörgum heimilum
kenndu börnum bænir, sem nú eru komin
á elliheimili eSa sjúkrahús. Ef til vill eru
afi og amma enn svo ung, aS þau búa sínu
búi fjarri barnabörnum. Og foreldrar, sem
nú eru yngri og yngri, sumir hálfgerSir
unglingar, en samt búin aS stofna heimili,
eru ef til vill ekki þaS þroskaSir, aS þeir
átti sig á gildi trúarinnar fyrir börn sín.
En hvort sem þessi breyting stafar af
26 HEIMILI OG SKÓLI