Heimili og skóli - 01.04.1963, Blaðsíða 8

Séra Birgir Snæbjörnsson, Rafn Hjoltalin kcnnori, séra Örn Friðriksson, Jón Kristinsson
rakarameistari og séra Pétur Sigurgeirsson. Þeir Rafn og Jón voru framkvæmdastjórar
kirkjuvikunnar. — Ljósm. Gunnl. P. Kristinsson.
hægt að gefa það, sem okkur var gefið —■
það er hægt að flytja á milli það, sem
okkur var kennt. Kristur gaf okkur sjálfur
fegurstu og einföldustu bænina og sálma-
skáldin, bæði innlend og erlend, hafa gefið
okkur fögur vers.
Eg man eftir því fyrir nokkrum árum,
er ég heyrði pabba tala um trúleysi sitt, að
ég spurði hann þá, hvernig hann gæti talið
sig trúlítinn, hann, sem hefði innrætt okkur
systkinunum öllum trú. Þá svaraði hann:
„Trú mín var ekki alltaf mikil, en það var
skylda mín að reyna“. Hann hafði átt sína
barnatrú, síðar hafði hún dvínað vegna
efa hans sjálfs og áhrifa annarra, en þó
fór honum sem og svo mörgum öðrum, þeir
hugsa lítið um trúna á unglingsárum en
vakna svo til hennar aftur með börnum sín-
um. Finna þá, að hvað sem öllum efa líður,
þá er hún þó það fegursta, sem þeir geta-
gefið þeim.
Ef við lítum á kvöldbæn, sem börnum er
kennd, og íhugum hvaða þátt hún á í því,
að þau sem fullorðin geti komið til guðs
með bænir sínar, hljótum við að sjá að hún
er grundvöllur þess — hún er fyrsta sporið.
Þó er fjarri mér að segja eða álíta, að þeir,
sem aldrei hafa lært bænir sem börn geti
ekki orðið trúaðir eða lært að biðja sem
fullorðnir. En hitt álít ég, að hafi lítið
barn lært að biðja og lært að hugsa sér
guð þann föður, sem það getur leitað til,
þá muni það vera því auðveldara og eðli-
legra síðar. Ef til vill má deila um trú og
trúsiði, það má deila um allt. En þetta er
okkar trú og bænin er fegursti þátturinn
í þeirri trú, bænin — og trúin á mátt bæn-
arinnar.
28 HEIMILI OG SKÓLI