Heimili og skóli - 01.04.1963, Blaðsíða 10

hugsun mín var: Ég verð að fara með eitt-
hvað, ég get ekki sagt, að ég kunni enga
borðbæn. Og fyrsta versið, sem mér datt í
hug, var fyrsta versiö, sem ég lærði:
Vertu guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni.
Hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
Og við þetta bætti ég amen, eins og ég vissi
að venja var. „Þetta hljómar fallega“, sagði
presturinn, se:n bað mig að flytja bænina.
„Hvað þýðir það?“ Aftur komst ég í vanda.
Þeirra borðbænir voru yfirleitt þakkir fyr-
ir daglegt brauð, en í minni bæn var ekki
minnst á matinn. Ég sagði honum, að þetta
væri bæn til guðs um varðveizlu hans, að
vísu ekki horðbæn, en falleg bæn, það
fannst honum aðalatriðiö og þakkaði fyrir.
SíÖar fór ég að hugleiða, hvort ég hefði
aldrei heyrt fariö með borðbæn heima á
íslandi »g rifjaðist þá upp fyrir mér, að
okkur hafði verið kennt það í sunnudaga-
skóla hjá Arthur Gook. Það mun ekki al-
gengur siður hér á landi nú, en þó veit ég,
að sá söfnuöur hefur enn þann sið. Og lík-
lega er það með borðbæn eins og ýmsar
aðrar bænir, þetta eru siðir annarra krist-
inna þjóða, en hefur annað hvort tíðkast
minna hjá okkur eða fallið niður að mestu.
Það mun þó hafa verið siður hér, að lesnar
voru ferðabænir ýmiskonar, t. d. sjóferöa-
bænir. Menn lásu morgunbænir og lásu
einnig bæn áður en þeir fóru í hreina
skyrtu. Einstaka sinnum sjáum við, hjúkr-
unarkonur,. eldra fólk signa sig og fara með
bæn áður en það fer í hreina skyrtu, en
það virðist svo til algjörlega tilheyra elztu
kynslóðinni og virðist ætla að falla með
henni. Og hvað eru svo mörg ár milli þess-
arar elztu kynslóðar og okkar, mín og
minna jafnaldra? Eigum við eftir að verða
Jakob Tryggvason organleikari leikur á hið mikla pípuorgel Akureyrarkirkju.
Ljósm. Gunnl. Kristinsson.
30 HEIMILI OG SKÓLI