Læknaneminn - 01.06.1965, Blaðsíða 13

LÆKNANEMINN
13
flestar hinar hefðbundnu aðferð-
ir læknisfræðilegrar erfðafræði.
Með þessu er átt við beztu klinisku
aðferðir, sem læknar beita í dag-
legu starfi sínu: sjúkrasöguna,
skoðunina og tiltækar meina-
fræðirannsóknir, sem sífellt fer
fjölgandi. Það er sagt með réttu,
að ættfræðin sé hornsteinn mann-
legrar erfðafræði, og skal það
greinargóðum hætti verður komið
fyrir á slíkri ættargrind. Eftir að
því hefur verið komið í verk, er
fljótlegt að lesa af ættargrindinni
veigamiklar upplýsingar um
stærð fjölskyldunnar eða ættar-
innar, sem athugunin nær yfir,
um stöðu einstaklinga innan
hverrar fjölskyldu, um kyn og
aldursröð, um eðlilega og afbrigði-
Mynd 3
,,Fingraför“ hæmoglobins; eðlilegt (A), sigðfrumuhæmoglobin (S).
(Victor A. Mc. Kusick, Human Genetics).
haft ríkt í huga, að sjúkrasagan
fær sérstaklega nákvæman til-
gang í sambandi við könnun á arf-
gengum kvilla. Þykja því skyn-
samleg vinnubrögð, þegar grunur
vaknar um arfgengan sjúkdóm hjá
einstaklingi, að búa sér til ætt-
arkort (pedigree skema), sem inn
á eru merktar allar upplýsingar,
sem meginmáli skipta og með
lega einstaklinga, um einbura og
tvíbura, auk fleiri upplýsinga.
Talnafræðin (statistics) kemur
til skjalanna, þegar vinna á úr
gagnasafni, við mat á tíðni og
hlutföllum og öðrum tölugildum.
Talnafræðin er fyrir löngu sérsvið
innan erfðafræði, og eru nauðsyn-
legustu aðferðir hennar, sem
læknar þurfa á að halda, ekki svo